Αυτό το ιστολόγιο χωρίζεται σε δυό περιόδους. Η πρώτη, καλοκαίρι 2007, διαβάζεται ανάποδα!! Από κάτω προς τα πάνω ή αν θέλετε χρονολογικά, καθώς οι νεώτερες
αναρτήσεις εκείνης της περιόδου σχετίζονταν με τις προηγούμενες.
Τα υπόλοιπα κανονικά !?! Άντε, να δούμε πού θα μας βγάλει...


Σάββατο, Ιουνίου 16, 2007

Συμπαντικές Δυνάμεις (2)

... συνέχεια από το προηγούμενο (Συμπ. Δυν. 1)

Φλωρεντία, 3 Ιούνη 2007
(ανήμερα των γενεθλίων μου, ο μεγάλος αγώνας MotoGP στο Mugello!!)

Πρωί (πρωί λέμε):

Μετά από ένα υπέροχο δείπνο -την προηγουμένη- στη νέα πόλη της Φλωρεντίας σε κλασσικό ristorante με άφθονο κρασί chianti να ρέει (τσιγάρα έξω) είχαμε αποφασίσει να πάρουμε την άλλη μέρα το πρωινό τραίνο για Borgo San Lorentzo και από εκεί τοπικά λεωφορεία -μέχρι όπου μας βγάλει- για να αντιμετωπίσουμε το άγνωστο 'πού' και 'πώς' της πίστας, το μποτιλιάρισμα και τις πιθανές εκατοντάδες χιλιάδες "τρελαμμένων" οπαδών που θα συνέρρεαν...

Σε ένα "κίτρινο" τραίνο -οπαδοί Rossi- που άργησε να ξεκινήσει -η ανοργανωσιά δεν είναι μόνο δικό μας φαινόμενο, πάντα στηριζόμουνα σ'αυτό το χαρακτηριστικό των γειτόνων μας- βρήκαμε καθίσματα ανά δυάδες/τριάδες στο τελευταίο -από μπροστά- βαγόνι και αρχίσαμε τις πλάκες κατηλειμμένοι ήδη από την αδρεναλίνη που υποσχόταν άπλετα η μέρα...

Συνεσταλμένη τινά ξανθιά δεσποινίς, καθήμενη δίπλα σε μια εκ των τριάδων που είχαμε σχηματίσει, ενεπλάκη -εκούσα/ακούσα- στο "τζέρτζελο" μειδιώντας ευχάριστα και κοιτώντας μάλλον με απορία κάποιους ξένους να αστειεύονται πρωϊνιάτικα σε ακατάληπτη γλώσσα, υπό το βλοσηρόν βλέμμα γηραιούς κυρίας του πίσω καθίσματος.

Ο υπογράφων, ως μόνος σοβαρός χρήστης μιας ξένης γλώσσας παρακολουθούσε τον κάμεραμαν της παρέας -με τη βοήθεια δυο άλλων- να "σπάει" τον πάγο με την δεσποινίδα και τον παρεκίνησε να την εντάξει στην ταινία. Δεν ενεπλάκη όμως στην -ο Θεός να την κάνει συζήτησιν- και η προσπάθεια των υπολοίπων έληξε άδοξα με μόνες πληροφορίες ότι η εν λόγω νεαρά ήτο Αυστραλή που εργάζετο στο Dubai σε αεροπορική εταιρίαν (!?!) και είχε έρθει επι τούτου την προηγουμένην για να δει από κοντά τον... Valentino Rossi!!

Άφιξη στο σταθμό, πανζουρλισμός των επιβατών να μπορέσει να χωρέσει σε τρία λεωφορεία που περίμεναν, η παρέα διεσπάσθη -κάποιοι μείναμε να περιμένουμε την επιστροφή των λεωφορείων που θα έπαιρναν και τους υπόλοιπους. Κανείς δεν είδε την κοπέλλα να αποβιβάζεται του τραίνου ή να επιβιβάζεται σε κάποιο εκ των λεωφορείων...
Σε σχόλιόν μου περί κλασσικής γαϊδουριάς μας -την "εγγράψαμε" κανονικά άμα τη αφίξει της αμαξοστοιχίας εις το σταθμόν- άκουσα και τα "σχολιανά μου" καθώς, ως μόνος γνώστης αγγλικής, θα έπρεπε να "φροντίσω το θέμα"...
Το "θέμα" το... κάψαμε !!!

Ημέρα αγώνα... θέλει ολόκληρη ξεχωριστή παρουσίαση...
Χιλόμετρα πεζοπορίας από εκεί που μας άφησε το λεωφορείο μαζί με άλλους χιλιάδες... αδρεναλίνη στα ύψη... 200.000 κόσμος (!) μέσα σε μια κοιλάδα... κάμπερς, σκηνές, λάσπη πολύ, χύμα κατάσταση... ο αγώνας τελειώνει κατά τις 3:00 το απόγευμα... χιλιάδες κόσμου μέσα στην πίστα με κάθε είδους δίτροχα επιδίδεται σε κανιβαλισμούς... δεκάδες χιλιάδες ηλιοκαμμένοι προσπαθούν να βγουν από την έξοδο... διασπώμεθα... οι μισοί θέλουμε να επισκεφθούμε τα μεγαλύτερα επίσημα καταστήματα σουβενίρ που βρίσκονται στην άλλη μεριά της πίστας για να εξαργυρώσουμε και τα υπόλοιπα έουρος που μας απέμειναν με διάφορα memorabilia... είχαμε ήδη αγοράσει αρκετά... αποφασίζουμε να μπουκάρουμε στην πίστα και να πατήσουμε τα "άγια χώματα" (!!!)... οι υπόλοιποι θα προχωρούσαν πάλι πεζή προς το σημείο συνάντησης με τα λεωφορεία... περπατάμε την πίστα... φωτογραφιζόμαστε... ψωνίζουμε... παρακάπτουμε το νότιο τμήμα της πίστας βάζοντας πλώρη προς την βόρεια έξοδο, ελπίζοντας να διασταυρωθούμε με το σημείο συνάντησης των λεωφορείων -όλα αυτά σε τοπικές 'εθνικές οδούς' γινόταν... η βόρεια έξοδος δυστυχώς βγάζει σε άλλο -βόρεια- χωριό ονόματι Scarperia... περπάτημα προς το χωριό με σκοπό να βγούμε στη διασταύρωση της εθνικής προς Borgo san Lorentzo... ήδη έχουμε καλύψει σχεδόν δίωρο πεζοπορίας και τώρα αρχίζουν τα δύκολα... ιδιωτικός τροχονόμος στο ανωτέρω χωριό μας διεμήνυσε εις άπταιστον νοηματικήν γλώσσαν ότι είμαστε τρελλοί που προσπαθούμε να φτάσουμε πεζή προς τα λεωφορεία ή το τραίνο... οι υπόλοιποι τρεις έχουν ήδη φθάσει από ωρας εις το σημείο των λεωφορείων και μας διεμήνυσαν ότι πρόλαβαν το τελευταίο... κατηφορίζουμε προς την έξοδο του χωριού και...
ξαφνικά μπροστά μας -από την αντίθετη κατεύθυνση- εμφανίζεται ο... πρωϊνός ξανθός άγγελος (!!!!!??????!!!!), χαρακτηρισμός του συνοδοιπόρου γιατρού και θα δείτε γιατί...
η χαρά της αλλά και η δική μου ήτο απερίγραπτη λαμβάνοντας υπόψη το αδύνατον/απίθανον της συναντήσεως ταύτης...
"είχα απογοητευθεί ως προς την πορεία που ακολουθούσα και γύριζα πίσω προς το χωριό", μου είπε... "μια γριά με παρεκίνησε να το κάνω", συμπλήρωσε... ο δρόμος ήτο άδειος παρετήρησα... οι υπόλοιποι της παρέας επιδώθησαν σε διανυσματικές εξισώσεις, λογαριθμικές αναπροσαρμογές, συμπαντικές εξισώσεις πιθανοτήτων, αλλά αποτέλεσμα δεν βγήκε...

Αναπάντητες ερωτήσεις: συνέβαινε πραγματικά;... γιατί ούτε εκείνη ούτε εμείς διασταυρώσαμε τα οπτικά μας πεδία στην μοναδική και έρημη οδό που πορευόμαστε στην άκρη του χωρίου;... πώς είδαμε αλλήλους μόνο πέντε (5) μέτρα προ της συναντήσεως;... ποια γραία την έστειλε προς τα πίσω και σε ποια γλώσσα;... γιατί το όνομά της ήτο τόσο περίεργο και αταίριαστο -Chardonay, παραλλαγή του γνωστού ξανθού οίνου chardonnay;... πήγε όντως στον αγώνα;...

{σημείωση προς τον αναγνώστη: τα σημεία του κειμένου -εξ αρχής- που έχουν τονισθεί με πράσινον χρωματισμόν- καταδεικνύουν τις συμπαντικές δυνάμεις που λειτουργούσαν μήνες πριν από το ταξίδι αυτό
-βλ. και το Συμπ. Δυν. 1-
όταν πρωτοακούστηκε αυτή η ιδέα στο μπαράκι του Αντώνη -μάλλον ως αστείον- μετά από αρκετές τεκίλες και μπύρες...
Ήτο γραφτό να συναντηθούν οι πορείες δύο drifters με παράξενα ονόματα -αναφέρομαι και στο δικό μου- απεφάνθη ο γιατρός της παρέας...}

η πεζοπορία συνεχίστηκε επί ώραν και περισσότερον... μιλούσαμε οι δυό μας ακατάπαυστα... ούτε ξέρω τί λέγαμε... ούτε κατάλαβα πώς περπατούσαμε... ποιά κούραση;... οι άλλοι ήτο αποσβολωμένοι και ακολουθούσαν...
επιβεβαίωσα ότι η νεαρά παρηκολούθησε όντως τον αγώνα από βίντεο που είχε καταγράψει... είχε κάνει το πρωί δυό φορές τον γύρο της πίστας και είχε επισκεφτεί πάλι το χωρίον ετούτο ίνα αναλήψει χρήματα για να πληρώσει το εισητήριο εισόδου... έφυγε την προηγουμένην χωρίς να ειδοποιήσει ούτε την συγκάτοικον και την επομένη πήγαινε με γκρουπ ταξιδιωτών προς Νέαν Υόρκην... εργαζόταν στην Fly Emirates ως trip organizer... ταξίδευε μόνη οδηγώντας γκρουπ τουριστών σε διάφορες ηπείρους... και η πεζοπορία συνεχίζεται... κυκλωτικές κινήσεις μέσα στην κοιλάδα της Τοσκάνης προς ανεύρεσιν του σημείου συναντήσεως με το λεωφορείον... οι υπόλοιποι -μετά τηλεφωνικής επικοινωνίας- ανέβαλαν την αναχώρησίν των με το απογευματινό τραίνο, μόνο και μόνο για να δουν αν όντως είχαμε μαζί μας την ξανθή νεαρά... θα σας περιμένουμε απεφάνθησαν... φτάσαμε... πετύχαμε το τελευταίον λεωφορείον... ανασυγκρότησις της ομάδος έξωθεν του σταθμού του τραίνου... η χαρά όλων για μια πλούσια και γεμάτη ημέρα απερίγραπτος...
η ημέρα ολοκληρώνεται με κλοπήν τσάντας του γράφοντος -από όλες όσες ήταν μαζεμένες στην παρέα μας- με ολόσωμον ακριβόν αδιάβροχον μοτοεξοπλισμόν (η ημέρα ήτο συνεχώς βρέχω/δεν βρέχω, ο ήλιος ενεφανίσθη μόλις άρχισε η πεζοπορία μας μέσα στην πίστα, οπότε όλοι κουβαλούσαμε μαζί μας διάφορα)... στην τσάντα παραδόξως δεν είχα ούτε τα χαρτιά μου, ουτε κινητά, κάμερες, εισητήριο αγώνα κλ.π., τα είχα στις τσέπες μου...

Οι συμπαντικές δυνάμεις είχον επιτελέσει το έργον τους. Μια αδελφή ψυχή προσετέθη στις γνωριμίες μου, ανήμερα των γενεθλίων μου...

2 σχόλια:

Pastaflora είπε...

καλή αρχή! μέι δε φορς μπι γουίθ γιου!

barbacool είπε...

@pastaflora: thnx, θανκς ε λοτ!! We always need the forces...