Αυτό το ιστολόγιο χωρίζεται σε δυό περιόδους. Η πρώτη, καλοκαίρι 2007, διαβάζεται ανάποδα!! Από κάτω προς τα πάνω ή αν θέλετε χρονολογικά, καθώς οι νεώτερες
αναρτήσεις εκείνης της περιόδου σχετίζονταν με τις προηγούμενες.
Τα υπόλοιπα κανονικά !?! Άντε, να δούμε πού θα μας βγάλει...


Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2007

Ο βασιλεύς κυρ-Μανουήλ ο Κομνηνός

Ευτυχώς που όσα δεν προλαβαίνουμε να δούμε ή να διαβάσουμε μέσα από την τρελή επικαιρότητα μας τα μεταφέρουν οι φίλοι μας.

Ο φίλος Παμφάγιος Νιχωρίτης, λαβών εξ ετέρου φίλου τον σύνδεσμον τούτον μετά του κειμένου που ακολουθεί με ενημέρωσε ως εξής:

Αγαπητέ Παμφάγιε Νιχωρίτη,

Σου στέλνω ένα εκπληκτικό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής» του περασμένου Σαββάτου (λόγω 28ης), το οποίο ξεκινά με το υπέροχο ποίημα του Καβάφη «ο βασιλεύς κυρ Μανουήλ ο Κομνηνός».

Ο τρόπος, σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, που επιλέγει να αντιμετωπίσει τον επερχόμενο θάνατό του ο γνωστός αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ουδεμία σχέση έχει με τον τρόπο που επιλέγει να αντιμετωπίσει το επερχόμενο τέλος του ο σημερινός προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος (αρχιεπίσκοπος) δεν κατονομάζεται στο άρθρο, αλλά σαφέστατα υπονοείται.

Ο Γιανναράς γράφει κάθε Κυριακή στην «Καθημερινή» και όλα τα άρθρα του –πραγματικά διαμάντια- αναρτώνται στην ιστοσελίδα της εφημερίδας στο «αρχείο εκδόσεων». Σου τα συνιστώ ανεπιφύλακτα.


Διαβάζοντας το άρθρο και εγώ ο ίδιος έμεινα έκπληκτος από τη μεστότητα και το βάθος που αναλύονται φιλοσοφικές αναζητήσεις και διατυπώσεις του Θεού, της πίστης, του άρρητου...

Φίλε Απόστολε, η φιλόλογος που μου ζήτησες να της θέσω το θέμα ορισμού του Θεού μου διαμήνυσε ότι δεν ορίζεται. Γνωρίζουμε και μιλάμε για τα περί του Θεού, αλλά όχι για τον Θεό!!
Ο Γιανναράς επικαλείται τον Βικενστάϊν: "Το ιδανικό μου είναι, έλεγε ο σεμνότατος Βίτκενσταϊν, να μεταδίδεται το άρρητο με το να ΜΗΝ επιχειρείται η διατύπωσή του..."

Υπενθυμίζω ότι σκέψεις, παρατηρήσεις, με άλλα λόγια "comments" είναι το ζητούμενο στις αναρτήσεις του παρόντος {αν δεν έδινε τέτοιο δικαίωμα μέχρι τώρα στους μη bloggers, νομίζω τώρα το διόρθωσα}.

Σημ.: Προσθέτω ολόκληρον τον σύνδεσμον εδώ, σε περίπτωση που δεν μπορέσατε να μεταφερθείτε εκεί από το link που υπάρχει στην αρχή του κειμένου (ξέρω, μου λείπει η γλώσσα μηχανής ακόμα): http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_27/10/2007_246730

Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007

Σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου!!!

Χτές βράδυ (23-10-2007) βλέποντας το Αλ-Τσαντίρι Νιουζ έπαθα το σοκ της ζωής μου. Ο Λάκης παρουσίασε ένα μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη του Περικλή Κοροβέση στην τελευταία εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη (δεν την είχα δει).

Ούτε λεπτό δεν ήταν αυτό το απόσπασμα! Μια φράση του Κοροβέση ακούστηκε μόνο. Κι όμως, ο άνθρωπος έδωσε τον απόλυτο στόχο της αέναης αναζήτης όλων των προηγούμενων χρόνων:

Μια ζωή ψάχναμε -με τους κολλητούς, από την εποχή της νιότης, πριν μπούμε στην παραγωγή- πόσο συνειδητά θα υποχωρούσαμε στην καθημερινότητα της ζωής, πόσα από τα ιδανικά μας θα κάναμε "γαργάρα", πώς θα μπορούσαμε να ξυπνάμε το πρωί και να κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη χωρίς να νοιώθουμε αποστροφή.

Τί ειπώθηκε λοιπόν στη συνέντευξη από τον Περικλή Κοροβέση;

Δεν μπορώ να συνευρεθώ με τους συνανθρώπους γύρω μου και να επικοινωνήσω μαζί τους γιατί έχω ένα μπάτσο μέσα μου. Ο στόχος μου είναι να σκοτώσω τον μπάτσο μέσα μου. Και αυτός ο αγώνας είναι συνεχής και καθημερινός.

Τί άλλο να πει κανείς μετά από αυτό...