Αυτό το ιστολόγιο χωρίζεται σε δυό περιόδους. Η πρώτη, καλοκαίρι 2007, διαβάζεται ανάποδα!! Από κάτω προς τα πάνω ή αν θέλετε χρονολογικά, καθώς οι νεώτερες
αναρτήσεις εκείνης της περιόδου σχετίζονταν με τις προηγούμενες.
Τα υπόλοιπα κανονικά !?! Άντε, να δούμε πού θα μας βγάλει...


Πέμπτη, Νοεμβρίου 29, 2007

Ποδήλατο!?!

(Η καταπληκτική φωτό είναι από την cmedrang: http://www.flickr.com/photos/cmedrang/)
Προχτές Τρίτη, 27-11-2007, συνειδητοποίησα ότι σαπίζω 8 ώρες στην καρέκλα του γραφείου μου μπροστά στο PC και όταν γυρνάω σπίτι -βράδυ πια- δεν μπορώ να χωνέψω ούτε το φαγητό που ετοιμάζω και τρώω εκείνη την ώρα.
Οι κοιλιακοί χάθηκαν (!?!), το στομάχι -όλη μέρα σε αδράνεια- αρνείται να πάρει μπροστά στις 6.00 το απόγευμα, η μέση έχει χάσει κάθε ίχνος ελαστικότητας.
Για γυμναστήριο εκείνη την ώρα ούτε λόγος -να φάω και να σαπίσω στον καναπέ ζητάει ο οργανισμός μου!!

Τα πόδια δεν λειτουργούν ούτε αυτά. Πήγα για ψώνια και περπάταγα σαν κότα που φοβάται μη σπάσουν τ' αυγά!!

Αντίσταση - Αντίσταση. Κάνε κάτι είπα μέσα μου.
Και το ίδιο βράδυ ξεκίνησα και πήγα με τα πόδια από Κυψέλη -ψηλά στα Τουρκοβούνια- μέχρι Σεπόλια, στο φίλο μου τον Βασίλη.
38 λεπτά το έκανα, τα πόδια ξεσκούριασαν.

Μετά από καμιά ώρα έφευγα από τον Βασίλη με το νέο μου ποδήλατο!! Ένα ελεκτρίκ πορτοκαλί/μαύρο μεταχειρισμένο βέβαια, φροντίδας Βασίλη βέβαια- Acropolisbikes , με πολλές αμφιβολίες πώς θα φτάσω εκεί πάνω...
Κι όμως έφτασα -μετά από 18 λεπτά- με πόδια σε άριστη κατάσταση αλλά πνευμόνια και καρδιά που δούλευαν υπερωρίες. Πάρτο πιο cool σκέφτηκα.

Ένοιωθα όμως σα μικρό παιδί που απέκτησε καινούργιο παιχνίδι. Άλλη φάση.
Δήλωση διαφορετικότητας και ελευθερίας μέσα στην πόλη. Πρωτοπορεία θα έλεγα. Αυτοκίνητα έχουν όλοι, μηχανή πήρε κι η κουτσή Μαρία -που λέει ο λόγος- ποδήλατο όμως λίγοι.

Δεν ξέρω πώς και ποιές μετακινήσεις μου θα εντάξω στο νέο μου όχημα καθώς χρησιμοποιώ και τη μηχανή και το αυτοκίνητο -δεν είμαι "τρελαμένος" δηλαδή, αλλά σίγουρα στο κέντρο θα πηγαίνω με αυτό. Μάλλον θα με βοηθήσει ο Βασίλης, καθώς από βόλτες στην πόλη άλλο τίποτε. Άσε που οργανώνει και tour στο κέντρο και βλέπεις την πόλη με άλλο μάτι.
Ίδωμεν...

Τετάρτη, Νοεμβρίου 14, 2007

Σε δουλειά να βρισκόμαστε... (2)

Σύνδεση με τα προηγούμενα

Σκέψεις καλοκαιριού...
16 Ιούλη παρέλαβα το σπίτι μου από τη νοικιάρισα--> σοκ και δέος!! Τα χάλια του έχει. Δεν έχω ψυχικές δυνάμεις να το επισκευάσω-βάψω μόνος μου.
Παραδίνομαι στους Πολωνούς που μου βρίσκει ο Βασίλης. Θα με γδάρουν -άκου 2.000 έουρος!!
Τέλος πάντων. Το πολύ-πολύ να χρωστάω παντού, πλάκα θάχει.
26 Ιούλη το παραλαμβάνω από τους πολωνούς -στην ταινία "moonlighting" με τον Jeremy Irons που έφτιαξαν ένα σπίτι στο Λονδίνο, ήταν πολύ επαγγελματίες.
Εδώ, ο μόνος επαγγελματίας ήμουν εγώ που τους πλήρωσα.

Από την επομένη αρχίζει ο δικός μου επαγγελματικός γολγοθάς. Βάφω και ξαναβάφω ό,τι μου άφησαν μισό... Και μετά καθαρίζω-καθαρίζω-καθαρίζω-καθαρίζω... χάνομαι μέσα στις χλωρίνες της βρώμας...
Μέχρι και την 6η Αυγούστου δούλευα πυρετωδώς από το ξημέρωμα μέχρι το σκοτάδι (from dawn to dusk!! για να παραφράσω τον Quentin Tarantino) μόνο με νερό και τσιγάρα -ούτε από ζέστη/καύσωνα καταλάβαινα, ούτε από πείνα...
Και τα βράδυα είχα και αντοχές να βγαίνω με τους φίλους που με φιλοξενούσαν και να πηγαίνω και Σεπόλια-Ψυρρή με ποδήλατο!!

Από 8 Αυγούστου ξεκινώ -στο Μεσολόγγι- να μαζεύω τη ζωή μου όλη σε... κιβώτια!!
Το να πακετάρεις ένα σπίτι 95 τετραγωνικά είναι ό,τι πιο επίπονο πρότζεκτ μπορείς να αναλάβεις, ειδικά όταν σε πιέζει και ο ιδιοκτήτης να αδειάσεις το σπίτι -παρόλη τη συμφωνία- μη μείνει το σπίτι 5 μέρες ξενοίκιαστο και χάσει δυο δραχμές!!
Πού χρόνος να ταξινομήσεις, αξιολογήσεις τη ζωή σου και επιλέξεις τί να πακετάρεις...
-Όλα θα τα πάρω, τί να πετάξω, τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
12 μερόνυχτα μάζευα τη ζωή, αποχαιρετούσα τη ζωή, έδινα υποσχέσεις σε φίλους για συνευρέσεις -ευτυχώς τις πιο πολλές τις έχω κρατήσει. Μερικές φορές αισθάνεσαι ότι δεν είσαι εσύ ο ίδιος που τα κάνεις όλα αυτά (!!) αλλά κάποιος άλλος εαυτός σου.
Την 12η μέρα πλάκωσαν κάτι γύφτοι με δυό τεράστια φορτηγά και με φόρτωσαν, χωρίς να είμαι έτοιμος!!
-Δυό μέρες χρειαζόμουν ακόμα...
-Τώρα μπορούμε και δώσε μας και ένα χιλιάρικο για να σε πάμε...
20-08-2007, ώρα 15.30: Ζωή 44 χρόνων είναι φορτωμένη πάνω σε ρόδες!! Πόσο τιποτένια, επιρρεπής σε αφανισμό, ένα μικροατύχημα...
21-08-2007, ώρα 14.00: Είμαι μόνιμος κάτοικος Αθήνας ξανά!! Τρία μερόνυχτα -με τη βοήθεια της μάνας- ξεαμπαλάρω, καθαρίζω (ακόμα, ναι!!), τακτοποιώ την τύφλα μου...

Το βράδυ της 23ης Αυγούστου με βρίσκει για ένα τριήμερο στο Μεσολόγγι -εκκρεμότητες... Εκεί με βρίσκουν και οι φωτιές της Ελλάδος!! Νέο σοκ...

3 Σεπτέμβρη με περιμένει η νέα μου δουλειά στο Υπουργείο. Ανάσα δεν πήρα...

{Παρένθεση: Μέσα στην τρέλα του τρίμηνου καλοκαιριού πέφτει και ένα "κουφό" τηλέφωνο από τη ψυχή που τέμνονταν τα "παράλληλα συμπαντά μας" για να μου πει ότι περνάει καλά στις διακοπές της και να ρωτήσει γαιτί "χάθηκα"!! Τί να πώ και τί να καταλάβει; Σιωπώ, απομακρύνομαι (?), φταίω εγώ, δεν ξέρω. Ίσως κάποτε καταλάβει, ίσως και όχι. Δεν περιμένω τίποτε, δεν ζητώ τίποτε. Όπως λέει και μια πολύ παλιά κινέζικη παροιμία, "ποιός είμαι εγώ που θα κρίνω τον άλλο"...
Εγώ, απλά, ακόμα προσπαθώ να "σκοτώσω τον μπάτσο μέσα μου".

Κι ακόμα τρέχω. Αθήνα ήρθα.!.
Έγραφα τότε, στις 16 Ιούνη: Μετακόμιση στο κλεινόν άστυ!! Στο κέντρο ρε!! Μαστόρια, επισκευές, βαψίματα, ανα-κατα-διατάξεις, νέα δουλειά, νέες συνθήκες, νέα ζωή -συνέχεια, όχι από την αρχή, δεν γίνεται αυτό- παλιοί αγαπητοί φίλοι...

Για να σας δω και για να με δείτε... Η ζωή είναι εδώ...
Πού θα με βγάλει αυτή η έρημος?!..

Δευτέρα, Νοεμβρίου 05, 2007

Και του χρόνου... MotoGP


Άντε και του χρόνου, νάμαστε καλά κ.λπ.-κ.λπ.
Ολοκληρώθηκε χθες το πρωτάθλημα MotoGP της σεζόν 2007!!!
Νοιώθω σα ν' άλλαξε ο χρόνος. Τον επόμενο Μάρτη - που θα ξαναρχίσει το πρωτάθλημα- θα έχουμε Πρωτοχρονιά. Είναι ό,τι πιο συναρπαστικό μπορεί να βιώσει κάποιος είτε ζωντανά είτε από την τηλεόραση.

Μπράβο σε όλους τους πρωταγωνιστές που δίνουν πάντα το μέγιστο των δυνατοτήτων τους στον αγώνα, μπράβο στη διοργάνωση, την "τρέλλα" των θεατών, το υπέροχο πολύχρωμο τσίρκο που περιοδεύει οδικώς την Ευρώπη κάθε χρόνο και μας δίνει αφορμές για εξορμήσεις... τί να πρωτοπεί κανείς.

Μπράβο στον Casey που θριάμβευσε ολόκληρη τη σεζόν χωρίς πτώση!!, μπράβο στον Dany για το πείσμα του, μπράβο σε όλους για τον τσαμπουκά και την οδήγηση στα όρια.

Εύφημη μνεία στον Αθλητή και Άνθρωπο "γιατρό" που "έγραφε χρόνους" ακόμα και στον τελευταίο αγώνα με σπασμένο χέρι, αλλά και τον "capi-T-rex" Loris που πέρυσι έστιβε κυριολεκτικά τη χιλιάρα Ducati πετώντας προς τον τίτλο που του στέρησε το φοβερό ατύχημα που προξένησε ο Gibernau και τον ανάγκασε να τρέξει δύο αγώνες με τραυματισμένα πλευρά και πνεύμονες.
Και του χρόνου νάμαστε καλά να τους ξαναδούμε και να τους χαρούμε. Οι φίλοι/συνοδοιπόροι στο Brno, εμείς Mugello, του χρόνου Assen (?), Κων/πολη (?), ίδωμεν...

Οι Κυριακές μας δεν θα είναι ποτέ ίδιες!!

Να μην το ξεχάσω: Οι φωτογραφίες των "δικών μας παιδιών" είναι από το Photo Gallery του επίσημου site του MotoGP (http://www.motogp.com/)