Αυτό το ιστολόγιο χωρίζεται σε δυό περιόδους. Η πρώτη, καλοκαίρι 2007, διαβάζεται ανάποδα!! Από κάτω προς τα πάνω ή αν θέλετε χρονολογικά, καθώς οι νεώτερες
αναρτήσεις εκείνης της περιόδου σχετίζονταν με τις προηγούμενες.
Τα υπόλοιπα κανονικά !?! Άντε, να δούμε πού θα μας βγάλει...


Τετάρτη, Μαΐου 28, 2008

Πόσο μεγάλος είναι αυτός ο κόσμος και ταυτρόχρονα πόσο μικρός...

(συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)
Ο Παντελής είχε ένα φίλο, το Βάσο. Εγώ δεν τον γνώρισα... Σκοτώθηκε με τη μηχανή. Τα ταξίδια τους ήταν πάντα φορτισμένα και περιπετειώδη, απ' ό,τι μου έχει διηγηθεί.
Τις πρώτες εξορμήσεις μας (με τα τζιπ στα βουνά και τα λαγκάδια, με τα φουσκωτά στο ανοιχτό πέλαγος) αλλά και τις διερευνητικές μας συζητήσεις για περιπλανήσεις, πάντα είχα μια αίσθηση ότι κατά κάποιο τρόπο συμπλήρωνα -στα μάτια του Παντελή- την παρέα τού αδικοχαμένου του φίλου...
Το δέσιμό μας υπήρξε άμεσο και ολοκληρωτικό. Εγώ μπροστά διάλεγα το δρόμο και έβλεπα τα φώτα του -ένα φωτεινό καντήλι- να με συνοδεύουν και να προστατεύουν το χώρο πίσω μου. Εκείνος πίσω, έβλεπε το κόκκινο φανάρι μου... και ήξερε ότι άνοιγα το δρόμο για την περιπλάνηση. Δεν τον ένοιαζε ο δρόμος, ακολουθούσε το φανάρι...
- Μαζί σου και στην άκρη του κόσμου, του είπα.
- Το 'καντήλι' μου θα είναι πάντα πίσω σου, μου απάντησε.
Τα πρώτα ταξίδια μας τα "στοίχειωσε" ο Βάσος. Ήταν διαδρομές που εκείνος είχε σκεφτεί, χαράξει και ονειρευτεί. Ο Παντελής έπρεπε να τις πραγματώσει και εγώ να τις ζήσω...
Μπορεί να πήγαινα μπροστά, αλλά εκείνος είχε τη συνολική εικόνα του ταξιδιού στο μυαλό του.
Ο δε Βάσος ήταν μαζί μας! Κάποια στιγμή στο Μαρόκο έπρεπε να περάσουμε ένα πέρασμα ανάμεσα στον Άτλαντα και τον Αντιάτλαντα, το Tiz'n'Test pass. Έπιασε νύχτα. Είχαμε ανέβει πολύ ψηλά. Έκανε κρύο (Νοέμβρης) και είχε απίστευτα πυκνή ομίχλη με υγρασία. Τα φώτα μου δεν άνοιγαν πάνω από 3 μέτρα μέσα στο σκοτάδι. Ο δρόμος όσο ανεβαίναμε στένευε και γινόταν επικίνδυνος. Κάποια στιγμή η άσφαλτος έδωσε τη θέση της σε μεγάλα ανοίγματα/χασίματα με χώμα, λακούβες και νερά. Συνειδητοποιώ πια ότι έχει γκρεμό και από τις δύο πλευρές του στενού δρόμου! Σίγουρα υπήρχαν και ζώα ένα γύρω -άκουγα βελάσματα και γαυγίσματα- κάνα δυό φορές κόντεψε να μας εμβολίσει αρχαίο "αγροτικό" που κατέβαινε το βουνό!
- Πού πάμε, σκέφτηκα. Κάπου στη μέση του περάσματος (11 χλμ) ήξερα ότι είχε μια πανσιόν. Αλλά δεν ήμουν σίγουρος πόσο μακρυά ήταν, αν θα τα καταφέρναμε μέχρι εκεί, αν θα τη βρίσκαμε σ'αυτό το μαύρο σκοτάδι, αν θα ήταν ανοιχτή.
Με αυτές τις σκέψεις, συνέχιζα, γνωρίζοντας πως ο Παντελής -που είχε και πρόβλημα όρασης- θα πρέπει να πέρναγε ακόμα πιο δύσκολα πίσω μου, αφού το μόνο που έβλεπε ήταν το κόκκινο φανάρι μου.
Την πανσιόν την πέρασα, ήταν μέσα στο σκοτάδι (γιατί σε εκείνα τα μέρη δεν έχει πάντα ηλεκτρικό) και ξαφνικά ακούω μια κόρνα. Σταματάω. Ο Παντελής, ευτυχώς, είδε να λαμπυρίζει δίπλα του και πάνω από τον γκρεμό ένα εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο που διαφήμιζε την πανσιόν.
- Πού είναι, ρώτησα.
- Εδώ, μου απαντά, αριστερά.
Δεν είδα τίποτα. Ο μαύρος όγκος της πανσιόν μετά βίας διαφοροποιόνταν από το σκοτάδι της νύχτας. Σκέφτομαι να μανουβράρω τη μηχανή καθώς δεξιά μου είναι γκρεμός.
Όπως κοιτάω την άκρη του, βλέπω -ακριβώς δίπλα μου!!- την ακίνητη μαύρη σιλουέτα ενός Μαροκινού Βερβέρου με σκούρα κελεμπία και σκούφο σαν της κου-κλουξ-κλαν να μου λέει "hello, welcome"!! Κόντεψε να πέσει η μηχανή κάτω από τα πόδια μου από την τρομάρα.
Τέλος πάντων, βάζουμε τις μηχανές στην άκρη, μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε στο τζάκι να στεγνώσουμε από την υγρασία και ο Larbi, ο βερβέρος φίλος μας, μάς ετοιμάζει μια ομελέττα. Αργότερα, με συνοδεία τσίπουρου πιάνουμε την κουβέντα.
-Έχουν περάσει πολλοί από εδώ τόσα χρόνια, μας λέει ο Larbi, αλλά εγώ θυμάμαι ένα ζευγάρι ελλήνων πάνω σε μια BMW G/S που έμειναν εδώ ένα βράδυ πριν 4 χρόνια!!
Ο Παντελής τινάζεται από την καρέκλα του.
- Ο Βάσος ήταν, είμαι σίγουρος, ψελλίζει. Τηλέφωνο με μεγάλη δυσκολία στην Ελλάδα, συνομιλία με τη γυναίκα του Βάσου.
- Ναι, εμείς ήμασταν τότε, έρχεται η απάντηση από την άλλη άκρη.
Η βραδιά κύλησε υπερφορτισμένη... Ο Βάσος ήταν μαζί μας...
Την επομένη, ο ήλιος μάς ξύπνησε σε ένα παγωμένο τοπίο πολύ ψηλά πάνω από τα σύνεφα και την πεδιάδα που απλώνονταν από κάτω τους... Δεν περιγράφεται...

Τρίτη, Μαΐου 27, 2008

Ο Μεγαλέξανδρος...

Όταν ήμουνα ανεβασμένος στο όρος Νεμρούτ [στην κορφή (2.150 μέτρα), στον Τύμβο που έχτισε ο Αντίοχος ο Επιφανής -απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου-με τα τεράστια αγάλματα/μορφές που επτά κοιτούσαν βορειοανατολικά και επτά νοτιοδυτικά στις εσχατές του βασιλείου του] το μόνο που μπορούσες να δεις ήταν μακρινούς ορίζοντες και τεράστιες ψηλές κορφές ένα γύρω, από τον Κάυκασο, μέχρι τα απάτητα ψηλά βουνά της κεντρικής Τουρκίας.
Ήταν απόγευμα, ο ήλιος παιγνίδιζε πίσω από τα σύνεφα και τις ομίχλες που κάλυπταν τις βουνοκορφές που μας επιτηρούσαν ολόγυρά μας και μάς έδειχνε προς τα πού θα έπρεπε να "αισθανθούμε" την αύρα της Μεσογείου, της θάλασσας που έδινε ζωή σε όλους τους πολιτισμούς της τελευταίας προ Χριστού περιόδου.
Το φεγγάρι ξεπρόβαλε λαμπυρίζοντας -ωωω ήταν Πανσέληνος- πίσω από τον Καύκασο και ένας αέρας δυνατός μας υπενθύμισε ότι ο τόπος που πατάγαμε δεν ήταν συνηθισμένος. Αιώνες ιστορίας, ελληνικό στοιχείο πολύ μακριά από εκεί που το μάτι και το μυαλό μπορούσε να ταξιδέψει, παγκόσμιες -για την εποχή- ανακατατάξεις, η αίσθηση πως φτάσαμε σε ένα "σταθμό" της περιπλάνησής μας, όλα αυτά φόρτιζαν συναισθηματικά τον εσωτερικό μας κόσμο...
- Κοίτα κάτω αριστερά ο Τίγρης και δίπλα ο Ευφράτης!!, σπάει τη σιωπή ο Παντελής. Κοίτα πώς λούζεται από τον ήλιο η κοιλάδα της Μεσοποταμίας, συμπλήρωσε.
- Θεέ μου, τί με αξιώνουν τα μάτια μου να δώ..., ψελλίζω.
Ο Μάκης, άφωνος κι αυτός δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα ήμασταν εδώ αυτό το απόγευμα, λίγες μέρες μετά την απόφασή μας για ταξίδι (βλ. http://barbacool.blogspot.com/2008/04/blog-post_08.html).
Θυμήθηκα την ταινία "Ο Μέγας Αλέξανδρος" του Oliver Stone και τη σκηνή που ανεβασμένος στα όρη της εσχατιάς της Ινδίας σχολίαζε στον αξιωματικό του πόσο θα ήθελε να φτάσει μέχρι 'το τέλος του κόσμου' και το είπα στους συντρόφους.
- Τίποτα δεν έχουμε καταφέρει, έσπασε τη σιωπή ο Παντελής.
- Αν σκεφτείς το μέγεθος του κόσμου που γύρισε εκείνος μέσα σε μόλις 10 χρόνια και με τα μέσα που διέθεταν τότε, έχεις δίκιο, συμπλήρωσα.
- Αλήθεια πώς το κάνανε, αναρωτήθηκε ο Παντελής. Πόσο πολύ πρέπει να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον κόσμο και να καταλάβουμε τους ανθρώπους του, συμπλήρωσε.
- Πόσο μεγάλος είναι αυτός ο κόσμος και ταυτρόχρονα πόσο μικρός, σκέφτηκα. Πρέπει να δεσμευτούμε ότι θα συνεχίσουμε την περιπλάνησή μας όσο αντέχουν τα κοκαλά μας, συμπλήρωσα.
Η δέσμευση επισφραγίστηκε με τη σιωπή μας. Το τελευταίο τσιγάρο έσβησε με τη δύση του ήλιου. Εκείνο το βράδυ ο Παντελής κοιμήθηκε στο γρασίδι κάτω από τον Τύμβο, στην αγκαλιά της σελήνης...
Ο Μάκης δυστυχώς -λόγω του εγκεφαλικού- δεν μπόρεσε να συνεχίσει μαζί μας τις περιπλανήσεις. Η σκέψη του όμως μας ακολουθεί, σαν να συμμετέχει κι αυτός.
Στο κάτω μέρος αυτού του ιστολογίου έβαλα ένα χάρτη που δείχνει τα μέρη που έχω επισκεφτεί... Πόσο λίγα για το μπλέ πλανήτη μας, αλλά πάλι πόσο πολλά για τους ανθρώπους που γνώρισα...

Τετάρτη, Μαΐου 21, 2008

Ανέκδοτο

Αυτό το ανέκδοτο/μικρή ιστορία κυριολεκτικά με συνεπήρε. Είπα να το σώσω εδώ μέσα. Είναι στην αγγλική...

A girl asks her boyfriend to come over Friday night and have dinner with her parents. Since this is such a big event, the girl announces to her boyfriend that after dinner, she would like to go out and make love for the first time.
* * * * * * * * *
Well, the boy is ecstatic, but he has never had sex before, so he takes a trip to the pharmacist to get some condoms. He tells the pharmacist it's his first time and the pharmacist helps the boy for about an hour. He tells the boy everything there is to know about condoms and sex.
* * * * * * * * *
At the register, the pharmacist asks the boy how many condoms he'd like to buy, a 3-pack, 10-pack, or family pack. The boy insists on the family pack because he thinks he will be rather busy, it being his first time and all.
* * * * * * * * *
That night, the boy shows up at the girl's parents’ house and meets his girlfriend at the door. "Oh, I'm so excited for you to meet my parents, come on in!"
* * * * * * * * *
The boy goes inside and is taken to the dinner table where the girl's parents are seated. The boy quickly offers to say grace and bows his head.
* * * * * * * * *
A minute passes, and the boy is still deep in prayer, with his head down.
* * * * * * * * *
10 minutes pass, and still no movement from the boy.
* * * * * * * * *
Finally, after 20 minutes with his head down, the girlfriend leans over and whispers to the boyfriend, "I had no idea you were this religious."
* * * * * * * *
The boy turns, and whispers back, "I had no idea your father was a pharmacist."

Τρίτη, Μαΐου 20, 2008

Ο κυνηγός!! (Άντρες 3)

Τα ζώα της ζούγκλας έχουν ένα συγκεκριμένο "ρεπερτόριο" αναγκών και συμπεριφοράς. Το αρσενικό εκτός της διαφύλαξης του ζωτικού χώρου της αγέλης και προστασίας των μελών της πρέπει να βρει τρόπο να προσελκύσει το θηλυκό, να την κάνει να τον προσέξει ώστε να τον επιλέξει για το ζευγάρωμα και την αναπαραγωγική διαδικασία.
Προφανώς ο πρωτόγονος άνθρωπος "επέλεξε" να ακολουθήσει τους περισσότερους από τους "τρόπους της φύσης" για τη λειτουργία του πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη, τη διαιώνιση και επικράτηση του είδους του.
Και φτάσαμε σήμερα σε ένα πολύπλοκο και ευμετάβλητο σύστημα αξιών και λειτουργιών που επηρεάζονται από πολλές παραμέτρους, σκέψεις και εξελίξεις. Φαίνεται, όμως, το θηλυκό μέσα από πολύπλοκες εξελικτικές διαδικασίες να προτίμησε να κρατήσει -μάλλον επιφανειακά- το ρόλο του επιλεκτικού κριτή (αυτού που επιλέγει) και να επιβάλει στο αρσενικό το ρόλο του κυνηγού, αυτού δηλαδή που πρέπει να βρίσκει συνεχώς τρόπους να δηλώνει εμμέσως -στο πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών δομών που ζούμε- τις επιλογές του, τις επιθυμίες του και συνεχώς να βρίσκει τρόπους να τις εκφράσει. Επιπλέον θα πρέπει ο τελευταίος να έχει αναπτύξει ειδικές πνευματικές ικανότητες και διεργασίες ώστε να μπορεί κάθε φορά να αποκρυπτογραφεί τις κινήσεις, φράσεις και εκφάνσεις συμπεριφοράς τού κάθε θηλυκού με το οποίο συναστρέφεται είτε γνωστής, είτε φίλης, είτε άγνωστης.
Υπάρχουν λοιπον πολλοί εκεί έξω που συνεχώς βάζουν το μυαλό τους σε διαδικασία σκέψης και ανάλυσης των θηλυκών συμπεριφορών πλήρως ενταγμένοι στο μοναδικό ρόλο/ασχολία που τους έχει αποδοθεί/απομείνει -τώρα πια!!
Πολλή κούραση ρε παιδί μου για αμφίβολα αποτελέσματα...
Χωρίς αυτά τα στεγανά πιθανόν οι ανθρώπινες σχέσεις, συναναστροφές και συμπεριφορές να ήταν πιο απλές και ουσιαστικές. Πιθανόν και τα δύο φύλα να αποκτούσαν αυτά που ήθελαν αμεσότερα και με λιγότερο κόπο. Ποιος ξέρει...

Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Καθώς περιηγούμην της ιστοσελίδoς του συνοδοιπόρου (ίδε προηγούμενη ανάρτηση) "Τετράδη" βρήκα ένα κείμενο της "Αλεπούς" για τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, που είμαι σίγουρος ότι ενδιαφέρει πολλούς από εσάς.
Το παραθέτω: http://alepou.blogspot.com/2008/04/blog-post_10.html.
Καλή ανάγνωση.

Ψυχικά μηνύματα!!

... Αν είναι να ταξιδέψετε προς τις χώρες της Ανατολής, της Αφρικής κ.ά. πρέπει να σκέφτεστε ότι οι άνθρωποι, οι πολιτισμοί, η γη είναι έτσι όπως είναι γιατί κουβαλάνε μια ιστορία αιώνων...
... Μην πάτε εκεί με την αλλαζονεία του δυτικού... Επισκεφτείτε αυτά τα μέρη με τη συνειδητοποίηση των αιώνων ιστορίας που κουβαλάνε αλλά και με το σεβασμό που αρμόζει προς τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς που θα συναντήσετε...
... Μιλήστε στην καρδιά των ανθρώπων και οι πόρτες τους θ' ανοίξουν για εσάς.
... Αρχίστε από τώρα να στέλνετε ψυχικά μηνύματα στις χώρες και περιοχές που πρόκειται να επισκεφτείτε. Προετοιμαστείτε ψυχικά...
Αυτά μας είπε ο πολυταξιδεμένος δημοσιογράφος/συγγραφέας και συνοδοιπόρος Γιώργος Καράμπελας στην τελευταία συνάντηση των υποψηφίων συμμετεχόντων στο μεγάλο ταξίδι/οδοιπορικό που οργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός "Οι Δρόμοι της Ελιάς".
...Πηγαίνετε σαν προσκυνητές, συμπλήρωσε ο έτερος δημοσιογράφος και συνοδοιπόρος Γιώργος "Τετράδης" Παπαδόπουλος (o-kairos) την ώρα ακριβώς που ο όρος "Pilgrims" μου έρχονταν στο μυαλό!
Φίλοι μου, έμειναν λίγο παραπάνω από 50 μέρες μέχρι την αναχώρησή μου για αυτόν το "δρόμο" που αποφάσισα να ακολουθήσω τούτο το καλοκαίρι. Ελπίζω οι γνώσεις και η εμπειρία του οδοιπορικού αυτού να με "συντρίψουν", "ταρακουνήσουν", "αναποδογυρίσουν" και να με "επιστρέψουν" με σοφές αλλαγές...
Χρειάζομαι τη στήριξη και συμπαράσταση των φίλων μου γι' αυτό το ταξίδι. Μπείτε στο http://www.olivetreeroute.gr/pekin/index_gr.htm, διαβάστε την ιδέα, το ταξίδι και αν θέλετε αγοράστε και χιλιόμετρα http://www.olivetreeroute.gr/pekin/gr/kilometre_gr.htm, κάτι καλό θα βγει. Μπείτε και στο blog (http://olivetreeroute.gr/blog/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=1&Itemid=22) των "Δρόμων της Ελιάς", επισκεφτείτε και το νέο κατάστημα The routes of the Olive Tree Shop (http://olivetreeroute.gr/blog/index.php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=7).
Αν πάλι ξέρετε φορείς ή εταιρείες που θα ήθελαν να υιοθετήσουν μια ελιά και να με συνδράμουν με τη χορηγία τους, θα με βοηθούσατε πάρα πολύ. Εγώ πάντως θα σας κρατώ ενήμερους...

Όσοι θελήσετε να μας αποχαιρετίσετε από κοντά ελάτε -σε ειδικό χώρο/camping- στην Εβδομάδα Εκδηλώσεων στην Πύλο 7-13 Ιουλίου 2008, επ' ευκαιρία της Παγκόσμιας Συνάντησης Μοτοσυκλετιστών της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μοτοσυκλέτας FIM (63o Rally FIM 2008). Για το πρόγραμμα εκδηλώσεων, συμμετοχές, χώρους κ.λπ. επισκεφτείτε το http://www.rallyfim2008.org/. Περιμένουμε να φιλοξενήσουμε πάνω από 2.000 μοτοσυκλετιστές και αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο!

Δευτέρα, Μαΐου 19, 2008

Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα!!

ή άλλως πως "Πού πήγαν/ποιος μού 'φαγε τους δύο (μου) πόντους" ?!? [Μην πάει ο νους σας εκεί... δέν έχω στατισικά στοιχεία μετρήσεων για ΄κείνους τους πόντους..!!]
Πήγα να βγάλω ταυτότητα... Δεν έχει πια προσωπικά δεδομένα -το ήξερα. Ούτε θρήσκευμα, ούτε χρώμα ματιών, ούτε... ουπς...
- Περάστε κύριε στο "μετρητή" να σας μετρήσω το ύψος !?!
- Ωχ, σκέφτηκα, ένας άσχετος/τρίτος θα με μετρήσει και θα..
- 1,7..κάτι γράψε Μαρία, φωνάζει στη συνάδελφό του και άλλοι 4-5 μέσα εκεί ακούνε...!
Αντιδράσεις - εσωτερικές διεργασίες: "Τί/ποιος είναι αυτός και μας δηλώνει δυνατά, με ποιο δικαίωμα; Σ' αυτή τη χώρα δε γλιτώνεις από πουθενά, ο ωχαδερφισμός βασιλεύει... Γιατί μου κόβει ένα πόντο, άλλο δείχνει η 'λαιμητόμος'. Πρέπει να είναι έξυπνος, μάλλον αφαίρεσε τα παπούτσια... και... τέλος πάντων μου λείπουν ένας-δυό πόντοι από την προηγούμενη μέτρηση!! Πούπήγαν?!! Γιατί δε με ρωτάει για τα ωραία μου μάτια -ήταν καστανά/λαδί με πράσινες ανταύγεις και μετά την εφηβεία άλλαξαν σε καταπράσινα με λαδί ανταύγειες!!"
Ωριμότερη σκέψη αργότερα: "Δε γ....ται!! Στα 40..κάτι μου συρικνώθηκα κατά μόνο ένα-δυό πόντους!! Άσε που μπορεί και η προηγούμενη μέτρηση να ήταν λίγο αισιόδοξη... Οπότε, μέχρι τα 80 θα χάσω ένα-δυό πόντους ακόμη, τέλεια".
Τί μαθηματικό μυαλό που είμαι ρε μεγάλε!! Τί αισιοδοξία είναι αυτή!! Έχω πάθει πλάκα :-)

Παρασκευή, Μαΐου 02, 2008

Love # Hate

Stop having Sex
Start making Love!
No more hatred for humans.
(το πλησιέστερο που μου έβγαινε σε χάϊκου, ακόμα πιο αφαιρετικό)