Ηθικά διλήμματα...

Στην Ελλάδα όλα είναι παραμορφωμένα. Μια πολύ μικρή-μικρή χώρα με ένα έθνος ανάδελφο δίνει πάντα ευκαιρίες στο μεγαλοϊδεατισμό κάθε ενός που ξαφνικά -έστω και λόγω ταλέντου- γίνεται διάσημος. Μετά από λίγο νομίζει ότι μπορεί να δημιουργήσει κινήματα, να κινεί τα νήματα, να ελέγχει το "καλλιτεχνικό" γίγνεσθαι, και τέλος να καταντά καραγκιόζης -όχι με την καλή έννοια βεβαίως-βεβαίως... (δες και προηγούμενη ανάρτηση με τον ανένδοτο Αγγελάκα)
Τον Σαββόπουλο δεν τον παρακολούθησα -ήμουν νέος όταν αυτός μιλούσε στην πρώτη γενιά της μεταπολίτευσης και αποκτούσε φανατικό κοινό με το οποίο μεγάλωνε μαζί...
Η αλήθεια είναι ότι από τα φοιτητικά μου χρόνια, όταν έκανε το σουξέ με "Τα τραπεζάκια έξω" και τον ακούγαμε κι εμείς, κάτι δε μου άρεσε σε δεύτερη ανάγνωση. Τελικά δεν τον πάω, τα πούλησε όλα μου φαίνεται.
Αλλά, πάλι, τις ταμπέλες με τις οποίες ανδρώθηκε η γενιά μου πρέπει να μπορούμε να τις καταρίπτουμε σιγά-σιγά. Άλλωστε πώς θα εξελιχθούμε ως άνθρωποι αν δεν αρχίσουμε από το θεμελιώδες αυτό αξίωμα. Όπως είπε κι Ο Κοροβέσης, "σκότωσε τον μπάτσο που κρύβεις μέσα σου"...
Και τί φταίει το τραγούδι που απελευθερώνεται από ένα δημιουργό και ακολουθεί τη δική του αυτόνομη πορεία στο διηνεκές της ζωής αν ο δημιουργός του εκ των υστέρω αποδεικνύεται "λίγος"; Και ποιος είμαι εγώ που μπορώ να κρίνω στο κάτω-κάτω, που λέει και η παλιά κινέζικη παροιμία;
Πώς μπορώ να απορρίψω τη "Συννεφούλα" που την σιγοτραδουδούσα έφηβος στη μοναξιά μου, μέσα σε ατελείωτους μοναχικούς περιπάτους στο Πεδίο του Άρεως και σηματοδοτούσε την προσέγγισή μου προς το γυναικείο φύλο;
Μπορώ να κρύψω ότι μου αρέσει ένα τραγούδι, επειδή κάποιοι μπορεί να μου "αναρτήσουν" μια ταμπέλα;
Θα αντισταθώ και θα πω "όχι". Και πώς μου κατέβηκαν όλα αυτά;
Πένης γαρ σκέψης, φίλοι μου. Στέρεψα από ερεθίσματα σ' αυτή την πόλη με τη ζωή που κάνω. Τι να γράψω στα παιδιά, σκέφτηκα. Πάλι πρέπει να πιω για να σκεφτώ, Μπουκόφσκι θα καταντήσω...
Και τότε θυμήκα πως με το "τί να γράψω"... παραπλήσια ξεκίναγε ένα γλυκό τραγούδι...
Δεν ήξερα ποιανού ήτανε... Ψάξε-ψάξε κατέληξα σ' αυτό το κείμενο...
Πάρτε και το τραγούδι, η βερσιόν που βρήκα στο youtube από την meneksedia μου άρεσε πιο πολύ...
Τι να λέμε...