Αυτό το ιστολόγιο χωρίζεται σε δυό περιόδους. Η πρώτη, καλοκαίρι 2007, διαβάζεται ανάποδα!! Από κάτω προς τα πάνω ή αν θέλετε χρονολογικά, καθώς οι νεώτερες
αναρτήσεις εκείνης της περιόδου σχετίζονταν με τις προηγούμενες.
Τα υπόλοιπα κανονικά !?! Άντε, να δούμε πού θα μας βγάλει...


Τετάρτη, Νοεμβρίου 14, 2007

Σε δουλειά να βρισκόμαστε... (2)

Σύνδεση με τα προηγούμενα

Σκέψεις καλοκαιριού...
16 Ιούλη παρέλαβα το σπίτι μου από τη νοικιάρισα--> σοκ και δέος!! Τα χάλια του έχει. Δεν έχω ψυχικές δυνάμεις να το επισκευάσω-βάψω μόνος μου.
Παραδίνομαι στους Πολωνούς που μου βρίσκει ο Βασίλης. Θα με γδάρουν -άκου 2.000 έουρος!!
Τέλος πάντων. Το πολύ-πολύ να χρωστάω παντού, πλάκα θάχει.
26 Ιούλη το παραλαμβάνω από τους πολωνούς -στην ταινία "moonlighting" με τον Jeremy Irons που έφτιαξαν ένα σπίτι στο Λονδίνο, ήταν πολύ επαγγελματίες.
Εδώ, ο μόνος επαγγελματίας ήμουν εγώ που τους πλήρωσα.

Από την επομένη αρχίζει ο δικός μου επαγγελματικός γολγοθάς. Βάφω και ξαναβάφω ό,τι μου άφησαν μισό... Και μετά καθαρίζω-καθαρίζω-καθαρίζω-καθαρίζω... χάνομαι μέσα στις χλωρίνες της βρώμας...
Μέχρι και την 6η Αυγούστου δούλευα πυρετωδώς από το ξημέρωμα μέχρι το σκοτάδι (from dawn to dusk!! για να παραφράσω τον Quentin Tarantino) μόνο με νερό και τσιγάρα -ούτε από ζέστη/καύσωνα καταλάβαινα, ούτε από πείνα...
Και τα βράδυα είχα και αντοχές να βγαίνω με τους φίλους που με φιλοξενούσαν και να πηγαίνω και Σεπόλια-Ψυρρή με ποδήλατο!!

Από 8 Αυγούστου ξεκινώ -στο Μεσολόγγι- να μαζεύω τη ζωή μου όλη σε... κιβώτια!!
Το να πακετάρεις ένα σπίτι 95 τετραγωνικά είναι ό,τι πιο επίπονο πρότζεκτ μπορείς να αναλάβεις, ειδικά όταν σε πιέζει και ο ιδιοκτήτης να αδειάσεις το σπίτι -παρόλη τη συμφωνία- μη μείνει το σπίτι 5 μέρες ξενοίκιαστο και χάσει δυο δραχμές!!
Πού χρόνος να ταξινομήσεις, αξιολογήσεις τη ζωή σου και επιλέξεις τί να πακετάρεις...
-Όλα θα τα πάρω, τί να πετάξω, τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
12 μερόνυχτα μάζευα τη ζωή, αποχαιρετούσα τη ζωή, έδινα υποσχέσεις σε φίλους για συνευρέσεις -ευτυχώς τις πιο πολλές τις έχω κρατήσει. Μερικές φορές αισθάνεσαι ότι δεν είσαι εσύ ο ίδιος που τα κάνεις όλα αυτά (!!) αλλά κάποιος άλλος εαυτός σου.
Την 12η μέρα πλάκωσαν κάτι γύφτοι με δυό τεράστια φορτηγά και με φόρτωσαν, χωρίς να είμαι έτοιμος!!
-Δυό μέρες χρειαζόμουν ακόμα...
-Τώρα μπορούμε και δώσε μας και ένα χιλιάρικο για να σε πάμε...
20-08-2007, ώρα 15.30: Ζωή 44 χρόνων είναι φορτωμένη πάνω σε ρόδες!! Πόσο τιποτένια, επιρρεπής σε αφανισμό, ένα μικροατύχημα...
21-08-2007, ώρα 14.00: Είμαι μόνιμος κάτοικος Αθήνας ξανά!! Τρία μερόνυχτα -με τη βοήθεια της μάνας- ξεαμπαλάρω, καθαρίζω (ακόμα, ναι!!), τακτοποιώ την τύφλα μου...

Το βράδυ της 23ης Αυγούστου με βρίσκει για ένα τριήμερο στο Μεσολόγγι -εκκρεμότητες... Εκεί με βρίσκουν και οι φωτιές της Ελλάδος!! Νέο σοκ...

3 Σεπτέμβρη με περιμένει η νέα μου δουλειά στο Υπουργείο. Ανάσα δεν πήρα...

{Παρένθεση: Μέσα στην τρέλα του τρίμηνου καλοκαιριού πέφτει και ένα "κουφό" τηλέφωνο από τη ψυχή που τέμνονταν τα "παράλληλα συμπαντά μας" για να μου πει ότι περνάει καλά στις διακοπές της και να ρωτήσει γαιτί "χάθηκα"!! Τί να πώ και τί να καταλάβει; Σιωπώ, απομακρύνομαι (?), φταίω εγώ, δεν ξέρω. Ίσως κάποτε καταλάβει, ίσως και όχι. Δεν περιμένω τίποτε, δεν ζητώ τίποτε. Όπως λέει και μια πολύ παλιά κινέζικη παροιμία, "ποιός είμαι εγώ που θα κρίνω τον άλλο"...
Εγώ, απλά, ακόμα προσπαθώ να "σκοτώσω τον μπάτσο μέσα μου".

Κι ακόμα τρέχω. Αθήνα ήρθα.!.
Έγραφα τότε, στις 16 Ιούνη: Μετακόμιση στο κλεινόν άστυ!! Στο κέντρο ρε!! Μαστόρια, επισκευές, βαψίματα, ανα-κατα-διατάξεις, νέα δουλειά, νέες συνθήκες, νέα ζωή -συνέχεια, όχι από την αρχή, δεν γίνεται αυτό- παλιοί αγαπητοί φίλοι...

Για να σας δω και για να με δείτε... Η ζωή είναι εδώ...
Πού θα με βγάλει αυτή η έρημος?!..

Δεν υπάρχουν σχόλια: