Καλές Γιορτές!!

( φωτό από το Facebook)


(φωτό by Apo)

Στο φετινό ζεστό -πολύ ζεστό κλίμα- οι ευχές μας!!

Καλημέρα Ελλάδα...

Μετά το "Θα πάρω φόρα" (δες παρακάτω) ένας φίλος ζήτησε τους στίχους από το "Καλημέρα Ελλάδα" των Goin' Through.
Είναι κι αυτό επίκαιρο.
Βρήκα τα lyrics (σε greeklish είναι, αλλά διαβάζονται) και μαζί πάρτε και το videaki που ανέβασε ο hellenic4u στο youtube



KALHMERA ELLADA (λοιπόν...)
lyrics by Goin' Through

Kalimera ellada
sou milaei o NiVo
ola sou ta leo
tipota den kryvo
poly me ypotimises
ego monaxa ligo
skeftika ellada
na s' afiso na fygo
den to 'bala kato
kai prospathisa ki allo
na anevaso san kai esena
pio poli ton kavalo
na petakso kapela
kai to rap ntysimo moy
kai na allakso ti zoi
kai to fersimo moy.
Kalimera ellada
na mou ziseis gia panta,
na timas me parelaseis
to epos tou '40
na kratas to kefali
psila ston agona
kai na vgazeis gia kyvernisi
to idio koma.
Na mou ziseis ellada
kai oloi oi vouleutes soy
me ta authereta tous oloi
stis akrogialies soy,
me tous xristianous sou
pou kanoun nisteia
kai o,ti perisepsei
stelnoun stin elvetia.

(Chorus):
Ellada sygnomi
an thes na allakso gnomi
prepei kai esy na mathis
n' agapas.
Papse na me pedeyeis
kai na me koroideyeis
kai ta oneira moy ellada
min skorpas.

Kalimera ellada
NiVo sto mikrofono
sta leo mesa stoys diskous
sta leo kai sto radiofono.
Sta 'pa ap' tin kali
sta leo kai ap' tin anapodi
sou 'xo mazepsei aplita
apo edo mexri tin Napoli.
Kyrioi Ypourgoi
Kyrioi Vouleytai,
prin pate sto grafeio
sas kano ego sefte.
Dialego ena tragoudi
anti na stelno grammata
den psaxno gia malakes
den perimeno thaymata.
Parata kai grafeio kai xartofilakio
elate mia volta mexri tin Varvakio
kateva sto limani mila stous ergates sou
pare tin eythini mia fora
pano stis plates sou
poia dimokratia mou milate
poia programmata
poia panepistimia
poia eyropi
kai poia grammata
poy einai i pedia
poy einai i ygeia sas
kyrie ypourge
gamo ta ypourgeia sas

(Chorus):
Ellada sygnomi
an thes na allakso gnomi
prepei kai esy na mathis
n' agapas.
Papse na me pedeyeis
kai na me koroideyeis
kai ta oneira moy ellada
min skorpas.

Kyrie Proedre!
pairno to tharos simera
afou olla ta provlimata
einai themata efimera
prokatavolika sygnomi
ma exo oneira
san ayta pou kapoioi
onomazane anonyma
ego tous dino onoma
kai den kathomai fronima
giati ego kai esy
diaferoume sto fronima
zitao ta provlepomena
den ta zitianeyo
s' antithesi me sas
exo mathei na doyleyo.
Ellada se viazoun
kai esy ftiaxneis ta nyxia sou
oxi n' amyntheis,
i gia na vreis ta dikia soy,
aytoi se xepoulane
osi ora kalopizese
eiste mia parea
kai monaxi xeftylizesai.
Kalynixta ellada,
s' afino, pao gia ypno
oso esy m' aytous
etoimazesai gia deipno.
Ego tha kano stoixous
kathe skepsi sto tetradio
kai tha sto afieroso
ap' to radio mallon ayrio.

(Chorus):
Ellada sygnomi
an thes na allakso gnomi
prepei kai esy na mathis
n' agapas.
Papse na me pedeyeis
kai na me koroideyeis
kai ta oneira moy ellada
min skorpas.

Κίτρινα Ποδήλατα - Θα πάρω φόρα (άμα τα πάρω...)

Συγκλονιστικό κομάτι, γκρουπ αποκάλυψη, χτες στην εκπομπή του Λαζόπουλου. Ψάχνοντας στο youtube διαβάζω από τον gtsekegal ότι το τραγούδι πρωτοπαρουσιάστηκε την προηγούμενη της δολοφονίας του Αλέξη (5/12/08) στην εκπομπή Ράδιο Αρβύλα. Δανείζομαι τους στίχους από τον gtsekegal βάζω και link στο βιντεάκι του τραγουδιού από τον sssoro που κι αυτός είχε αναρτήσει το ίδιο βιντεάκι (Προσέξτε τί φωνάζουν τα παιδιά της εκπομπής στο τέλος του τραγουδιού, last-last seconds!!).

ΘΑ ΠΑΡΩ ΦΟΡΑ (λοιπόν,
δείτε το videoclip --> http://www.youtube.com/watch?v=df0FqrqPUL8 , gtsekegal
και --> http://www.youtube.com/watch?v=u7XqC_U9Als&feature=related , sssoro)

Lyrics:

Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων που τον πλανήτη τον κρεμάνε σα μπρελόκ
Θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα, θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου, τους ψηφοφόρους που χεις μέσα στην κοιλιά σου
Θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα, θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
Άμα τα πάρω δε θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, τη φαντασία μου χορεύω στο κενό

Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
Ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
Θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι! Θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
Δημοκρατία κι αξιοκρατία πλέον πωλούνται σε πανέρια σε ευκαιρία!
Μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο, σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα ρε γαμώτο
Νομίζουμε ποτέ δε θα μιλάμε, όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε!

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Αχ Ελλάδα σ αγαπώ και βαθιά σ ευχαριστώ που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω!

Πολιτικά Επίκαιρα...

Το νόμιμο είναι και ηθικό (!?!)
Γ. Βουλγαράκης

Δεν υπάρχουν υποκειμενικές ευθύνες, γενικά...
Πόρισμα εξεταστικής επιτροπής Ν.Δ. για το Βατοπέδι

Τώρα αν πάμε σε μια απλή αναγωγή (που κυκλοφορούσε και ως ανέκδοτο απλής ξεκάθαρης συλλογιστικής στα μαθητικά μας χρόνια, το θυμίζω):
το μπουζούκι είναι όργανο
ο αστυνομικός είναι όργανο,
άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι !! ,
θα μπορούσαμε να δούμε και κάτι άλλο πολύ απλό.

Μετά την αγανακτησμένη, δικαιολογημένη και ανεξέλεγκτη αντίδραση των νέων το βράδυ του Σαββάτου 6/12/08 με όσα επακολούθησαν κυρίως στο Μοναστηράκι και Ερμού, αλλά και την Κυριακή και την πορεία στη Λεωφ. Αλεξάνδρας και όσα έγιναν κι εκεί, οργανώθηκε μεγάλη πορεία νωρίς το βράδυ της Δευτέρας 08/12/08 από φορείς, κόματα και άλλες οργανώσεις με αφετηρία τα Προπύλαια --> Πανεπιστημίου --> Χαυτεία/Ομόνοια --> Σταδίου --> Βουλή και πίσω στα Προπύλαια από Πανεπιστημίου. Κλασσική διαδρομή Αθηναϊκών πορειών.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, ομάδες νέων επέδραμαν στην οδό Σκουφά και την έκαναν καλοκαιρινή. Το κλίμα ήταν τεταμένο και οι διαθέσεις άγριες.
Η επίσημη ευνομούμενη πολιτεία (sic) ξεκαθάρισε από νωρίς πού ήταν νόμιμο να δράσει και τί να κάνει η πορεία. Απέκλεισε σε μεγάλη ομολογουμένως απόσταση -μακριά και αγαπημένοι- τις οδούς που θα περνούσε η πορεία, τα οικοδομικά τετράγωνα που την περιέκλειαν καθώς και τα γύρω στενά. Δηλάδή οι δυνάμεις τάξης (sic) ήταν πάνω από την Ακαδημίας, κάτω από την Ομόνοια, πίσω από τη Βουλή. Το ίδιο βέβαια έκανε και η περιφρούρηση της πορείας με κάδους στα κάθετα στενά.
Η κλασσική αθηναϊκή διαδρομή και τα γύρω στενά ήταν επιτέλους ελέυθερα, αποδομένα στους διαδηλωτές να εκφράσουν τις απόψεις τους (sic) και να επικεντρωθούν στα αιτήματά τους χωρίς να πρέπει να προσέχουν μια ζωή τα νώτα τους και να φοβούνται μήπως τους ακολουθούν τα ΜΑΤ.
Η υπόλοιπη Αθήνα [η Αμαλίας τους ξέφυγε -επιχειρησιακό λάθος- και τμήμα της πορείας έφτασε μέχρι Συγγρού και Νομαρχία κάνοντας αισθητή την παρουσία του] ήταν περιφρουρημένη, το κομάτι των οδών που θα κινούταν η πορεία ελέυθερο. Όπως γίνεται και έξω από τον Λευκό Οίκο που η αστυνομία οριοθετεί το δρόμο της πορείας. Κάποιοι έπρεπε να θυσιαστούν, τί να κάνουμε. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Συμπέρασμα: Αν ακολουθήσουμε την απλή συλλογιστική του παραπάνω παραδείγματος καθώς και τα αποφθέγματα/απόψεις του κου Βουλγαράκη και της εξεταστικής επιτροπής,

ό,τι έγινε μέσα στον οριοθετημένο χώρο της πορείας

ήταν νόμιμο -άρα και ηθικό-

και ασφαλώς δεν υπήρξαν υποκειμενικές ευθύνες

για κανένα διαδηλωτή !!!

Στο κάτω κάτω ο Σύριζα έφταιγε που χάϊδευε αυτιά... γαϊδάρων.

ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΚΡΑΤΙΑ

Επίκαιρο:
ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ: ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΚΡΑΤΙΑ



(το έχει και σε live εκτέλεση αλλά με όχι καλό ήχο, δείτε το --> http://www.youtube.com/watch?v=7zKw-KBVUCA&feature=related)

Αποχαύνωση ή blogging?

Είναι η κάθε μέρα που μου τρώει τα σωθικά!! Γυρνάς απ' τη δουλειά και σκέφτεσαι να εκμεταλλευτείς το λίγο φως που υπάρχει ακόμη και ν' ασχοληθείς λίγο με το σπίτι, ν' ανοίξεις το pc, να δεις τί κινείται, να γράψεις γι' αυτά που σ' απασχολούν, που σε τρώνε, να περιηγηθείς στα blogs των "φίλων" που σε συγκίνησαν με τη σκέψη και το λόγο τους, να, να, να...
και τελικά τσιμπάς κάτι να στανιάρεις και "σαπίζεις" στον καναπέ μπροστά στο χαζοκούτι... προσπαθώντας να συνέλθεις από τον φόρτο της εργασίας όπου δε "σήκωσες κεφάλι"...
Φίλοι μου, ό,τι μπορώ κάνω.
Τουλάχιστον επανέρχομαι σιγά-σιγά.
Ίσως [ανοίγω μεγάλη παρένθεση εδώ: καταντήσω σαν κι αυτή που μπλογκάρει κάθε βράδυ και παρακολουθεί τη ζωή της και εκείνη των φιλενάδων της στο Sex and the City. Τί ηλίθιες και ανέραστες γκόμενες και οι τέσσερις, τελικά. Δυό χρόνια παρακολουθούσα τη σειρά για να δω την άποψη για τη σημερινή ζωή και τα αδιέξοδά της από το βλέμμα/μεριά σημερινών "σύγχρονων" γυναικών και απογοητεύτηκα!! Τέσσερις ηλίθιες και ανέραστες γυναίκες με τόσα κόμπλεξ, που ποτέ δεν μπόρεσαν να στυρώσουν μια υγιή σχέση με έναν άνδρα. Και το ανέδειξαν τελικά και σε μαγκιά της σύγχρονης απελευθερωμένης γυναίκας. Εφήμερες σχέσεις, one-night-stands, είμαστε ελέυθερες και ωραίες, δε μπορεί κάτι "λοξό" θα έχει ο τύπος που γνώρισα, κ.λπ. κ.λπ. --> Sex yes, but no love ladies, loneliness is unbearable for you, you're getting old i'm afraid... κλείνω τη μεγάλη παρένθεση].
Επανέρχομαι λοιπόν, ναι, σιγά-σιγά αν και είναι δύσκολο να αντέξω τους εξοντωτικούς ρυθμούς.
Και είναι τόσα πολλά που γίνονται και άλλα τόσα περισσότερα που λέγονται... Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που κινούνται μόνο στο δίκτυο για παράδειγμα. Πόσα μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε, ζωντανοί άνθρωποι εκφράζουν τις απόψεις τους, κάνουν αισθητή την παρουσία τους ακριβώς την επίκαιρη στιγμή, οργανώνονται, δίνουν ραντεβού και συνευρίσκονται, δρουν...
Ελπίζω να φαίνονται τα blogs των "φίλων" που παρακολουθώ, ρίξτε κι εσείς μια ματιά, θα εκπλαγείτε. Κοιτάξτε τον Dr. Flantza, την salata epoxis, την αλεπού, την inside my headx, ψάξτε, διαβάστε, σχολιάστε, κάντε ό,τι θέλετε, κάντε κάτι!!

1 Χρόνος, 1 μήνας & 14 ημέρες!!!

Τόσο έκανε να έρθει το "ιντερνετ" στο σπίτι!! Η μακροβιότερη αίτηση και ο πιο υπομονετικός πελάτης, χεχε!!
Αλλά ανταμείφθηκα!! Ήρθε. Δεν ξέρουν στην εταιρεία ούτε καν σε πιο πρόγραμμα χρέωσης ανήκω!! Ακόμα ψάχνονται!!
Δες σχετικό σχόλιο: "Ποτέ μη σώσω..." (http://barbacool.blogspot.com/2008/02/blog-post_27.html)
Τί έκανα τόσο καιρό? --> Αγρανάπαυση... Άσε που για μήνες δεν είχα ούτε PC. Θαύμα!! Ωραία ήταν.

Από/για Γυναίκες προς άνδρες...

Εντάξει, σα γραφή είναι δομημένη και με επιχειρήματα. Σε μερικά σημεία ίσως (επίτηδες) να φαίνεται απόλυτο ή και τραβηγμένο.
Δεν ξέρω, εσείς (γυναίκες) μάλλον τα ξέρετε καλύτερα... και τα λέτε:
Sex & the Sexes.
Women talk about WHAT & HOW they LIKE IT!!!!
Men listen and learn!!

Τα μέταλλα έχουν ψυχή ή πάλι Άγιο είχαμε;

Χτες το βράδυ είδα ένα περίεργο έργο στη ΝΕΤ (τελικά το Hidalgo ήταν, παραθέτω λεπτομέρειες στο link) με κεντρική ιστορία πώς το άλογό σου -που τελικά εκείνο σε διαλέγει και όχι εσύ, ακριβώς όπως, πιστεύω, και ένα παιδί διαλέγει τους γονείς του πριν "κατέβει" στον κόσμο τούτο- μπορεί να χαρεί τα ζόρια στα οποία το υποβάλεις και ταυτόχρονα να σου μεταδώσει την ίδια χαρά της περιπέτειας που και εσύ ως καβαλάρης του υποβάλεσαι, να σε προστατέψει, να χαρεί μαζί σου και τέλος να σε βοηθήσει να επιβιώσεις και να "ολοκληρωθείς".
Προϋπόθεση: να καταλάβει ότι το νοιώθεις, του μιλάς, το καταλαβαίνεις και "you're in it together".

Μήπως τελικά συμβαίνει το ίδιο με τα μεταλλικά μας οχήματα και άλλα σύνθετα ανθρώπινα δημιουργήματα;
Πάντα το ένοιωθα αυτό με τα οχήματα που είχα στην κατοχή μου και οδηγούσα. Είχα την αίσθηση πως στα πρώτα μέτρα που έκανα όταν ξεκίναγα για κάπου, το όχημα (εδώ θα μιλήσω για αυτοκίνητα, οι μοτοσυκλέτες είναι πολύ πιο σύνθετο πράγμα καθώς εμπερικλείουν εκ φύσεως την αστάθεια που έχει και ο άνθρωπος ως ον -τί ωραία το διηγήθηκε ο φίλος του Τσε στην ταινία "Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας") πάντα μου έλεγε τί διάθεση είχε...
Υπήρχαν φορές που ρολάριζε αέρινα, αθόρυβα, σχεδόν ταξίδευε στον κόσμο 'των χαμηλών πτήσεων', μου έλεγε με τον τρόπο του ότι ήταν σε καλό mood και άλλες, χωρίς προφανή αιτία, δεν ήταν ορεξάτο. Ένα αδιόρατο μούγκρισμα, μια πιο βαρυεστημένη διάθεση στο ρολάρισμά του σου εξηγούσε πως ναι μεν θα σε πήγαινε, αλλά δεν το χαιρόταν, βαριόταν να κουνηθεί τη μέρα εκείνη. Και εγώ το καταλάβαινα, ήμουν πιο επιφυλακτικός στο "ζόρισμά" του, περίμενα ότι σιγά-σιγά με τη βόλτα θα βελτιώνονταν η διάθεσή του και στο τέλος θα το χαιρόμασταν και οι δύο. Έβαζα μουσική "ν' ανεβούμε", άκουγα τους ήχους του προσεκτικά μέχρι να μου πει πότε άλλαζε η διάθεσή του. Και όταν/αν γίνονταν αυτό, τότε ανοίγαμε το γκάζι και πετούσαμε μαζί...
Διαφαίνεται ασφαλώς ότι τα πρόσεχα, τα συντηρούσα, τα παρακαλουθούσα. Όχι όμως ακρότητες. Δεν ήμουν ο λοξός με το πανί και το σφουγγάρι, ούτε ο μυγιάγγιχτος με το όχημα.
Υπήρξαν άπειρες φορές που τα ζόρισα, που τους ζήτησα να κάνουν πράγματα για τα οποία δεν ήταν φτιαγμένα. ΄Οπως ακριβώς και ο ήρωας της ταινίας που έπρεπε να νικήσει έναν αγώνα ζωής, επιβίωσης και συνειδητοποίησης μαζί με το άλογό του. Και εκείνο καταλάβαινε, συμμετείχε. Ήξερε το ρόλο του, προσπαθούσε ακόμα και τραυματισμένο...
Κατεβήκαμε -με όλα όσα είχα κατά καιρούς, ακόμα και νοικιασμένα- λοιπόν γκρεμούς, έτσι για να ζήσουμε κάτι διαφορετικό, κάναμε ειδικές του Ράλλυ Ακρόπολις "αέρα" πατώντας τζιπ και άλλα φτιαγμένα οχήματα, είχαμε "τις στιγμές μας". Δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς. Όπως ακριβώς ο άνθρωπος βαριέται την καθημερινότητα, θέλει να ξεφύγει, να ζήσει, να κάνει κάποιες 'τρέλες', έτσι θέλει και το μεταλλικό άτι. Μαζί μου ξέρει ότι η ζωή του δεν θα είναι εύκολη και μονότονη, θα κάνει πολλές τρέλες και θα πρέπει να ανταπεξέλθει και σε δυσκολίες. Και εκείνα όχι μόνο προσπαθούσαν πάντα, αλλά πολλές φορές με έσωσαν. Όμως, με τον τρόπο τους πάντα μου έδειχναν ότι την περιπέτεια την ευχαριστόταν όσο και εγώ. Ή μάλλον τη ζούσαμε μαζί.
Τελευταίο συμβάν που σώθηκα/με έσωσαν, η ιστορία του μπροστινού τροχού: Άρχισε με ένα αδιόρατο μούγκρισμα που τελικά, μετά από καιρό, όταν βρήκα το χρόνο ν' ασχοληθώ, διεγνώσθη ως "τελειωμένο" ρουλμάν τροχού. Αλλάχτηκε μετά από κανα-δυο ταξίδια στο μηχανικό που το προσέχει στο Αγρίνιο. Όμως αμέσως μετά την επισκευή διαμαρτυρόταν με ένα 'κρακ-κρακ' από το χώρο του θόλου/ανάρτησης. Θεωρώντας πως είναι το αμορτισέρ, που σίγουρα θα μετακινήθηκε κατά την επισκευή του τροχού, είπα να περιμένω να δω τί θα γίνει. Συνέπεσε και με το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και εγώ έπρεπε να γυρίσω Αθήνα. Κατά τα άλλα το αυτοκίνητο "πετούσε" στο δρόμο. Στην εθνική λοιπόν, κάπου μετά το Αίγιο, 'πατημένος' για Αθήνα, ακούγεται το μεγαλύτερο μεταλλικό μπαμ που έχω ακούσει ποτέ από το διαμέρισμα του κινητήρα. Σαν κάτι να έσπασε, να ξεκόλλησε και να χτύπησε εκεί μέσα και να διέλυσε διάφορα. Συνέχισα...
Το αυτοκίνητο ρολάριζε σε πολύ καλό mood... Στην Αθήνα επί τριήμερο κυκλοφορούσα κανονικά με μόνο πρόβλημα τα κρακ-κρακ στις λακούβες. Την ερχόμενη Δευτέρα είχα σκοπό να ταξιδέψω πάλι προς Μεσολόγγι για να το αφήσω για "ξεκαλοκαιριό". 'Εφτασε η Παρασκευή, και ξαφνικά, σε μια στροφή στο Γαλάτσι ο τροχός "παρέδωσε το πνεύμα"... Κινούσε με απίστευτη δυσκολία, προξενούσε τρομερούς θορύβους τριβής μετάλλων που έκαναν κεφάλια στο δρόμο να γυρίζουν, έκανε την μπροστινή ανάρτηση να χορεύει και το τιμόνι να μην υπακούει... Ο οδηγός του γερανού που το φόρτωσε για το συνεργείο έκπληκτος διαπίστωσε ότι ο τροχός είχε αυτονομηθεί τελείως από τη "φωλιά" του και κινούταν ελεύθερος στο χώρο του θόλου μπρος-πίσω, μέσα-έξω κρεμασμένος μόνο από το αμορτισέρ. Ο μηχανικός όταν έφτασα στο συνεργείο συνειδητοποίησε ότι το πρόβλημα ήταν από την επισκευή (σημ.: χωρίς καθόλου να θέλει να μειώσει τη δουλειά του άλλου συναδέλφου του μηχανικού γιατί ήταν και φίλοι και στην ίδια εταιρεία): Ή ξέχασαν να βάλουν τη βίδα που κρατούσε τον τροχό μέσα στη φωλιά του, ή την έσφιξαν τόσο πολύ που έσπασε στο δρόμο. Άσπρισε δε από τρόμο όταν κατάλαβε το ταξίδι που έκανα και τα δρομολόγια μέσα στην Αθήνα...
Και εγώ συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πως σώθηκα από πολύ χειρότερα "παρά τρίχα". Είχα πάλι "Άγιο" ή με έσωσε -για άλλη μια φορά- το όχημα; Ποτέ κανένα τους δε με πρόδωσε στη μέση του πουθενά. Πάντα με έφταναν κάπου σε σωστό χώρο και timing για να διορθωθεί η ζημιά.
Ευτυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, εκείνο αποφάσισε ότι η επισκευή έπρεπε να γίνει πριν το ταξίδι της επιστροφής για το Μεσολόγγι...

Επανεμφάνιση!

Ένα χρόνο και 19 μέρες μετά την περιπλάνηση στην Σκαρπερία (βλ. http://barbacool.blogspot.com/2007/06/barbacool-2.html), θυμήθηκα τον ξανθό άγγελο που συνάντησα εκείνη τη μέρα να περιπλανιέται στα λιβάδια της Τοσκάνης. Ενeτλώς απροσδόκητα -λόγω ασυνήθιστου ονόματος- εμφανίστηκε στις σελίδες του Facebook!! Αυτό ήταν το πιο εύκολο search!!

Γενέθλια!!

Έκλεισε ένας χρόνος που αυτό το ιστολόγιο βρίσκεται στον αέρα. Συμπίπτει με τα γενέθλιά μου, σήμερα!!
{Η πρώτη ανακοίνωση έγινε στις 14/06/2007 αλλά αναφερόταν σε πράγματα που είχαν αρχήσει να με απασχολούν από το Μάιο. Η τέταρτη ανακοίνωση "Συμπαντικές Δυνάμεις (2)" -μάλιστα- εξιστορούσε την όμορφη περιπέτειά μου ανήμερα των γενεθλίων μου στο Mugello, παρέα με φίλους και τα παιδιά από το MotoGP!!}
Πολλά συνέβησαν αυτόν το χρόνο. Αλλαγές, ανακατατάξεις, επαναπροσδιορισμοί, αναζητήσεις.
Όλα αυτά δηλαδή που συνεχίζουν να γίνονται και μας κρατάνε στη ζωή, στηρίζουν την καθημερινή μας πορεία και μας ανασυνθέτουν προς το μέλλον.
Ο φίλος μου ο "tamias" μαζί με τις ευχές του μου έστειλε και ευχές από τη Suzuki, μια κάρτα από το Mugello (από το site του MotoGP)...
Ευχαριστώ φίλε μου, χε χε...
Χρόνια Πολλά, λοιπόν...

Πόσο μεγάλος είναι αυτός ο κόσμος και ταυτρόχρονα πόσο μικρός...

(συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση)
Ο Παντελής είχε ένα φίλο, το Βάσο. Εγώ δεν τον γνώρισα... Σκοτώθηκε με τη μηχανή. Τα ταξίδια τους ήταν πάντα φορτισμένα και περιπετειώδη, απ' ό,τι μου έχει διηγηθεί.
Τις πρώτες εξορμήσεις μας (με τα τζιπ στα βουνά και τα λαγκάδια, με τα φουσκωτά στο ανοιχτό πέλαγος) αλλά και τις διερευνητικές μας συζητήσεις για περιπλανήσεις, πάντα είχα μια αίσθηση ότι κατά κάποιο τρόπο συμπλήρωνα -στα μάτια του Παντελή- την παρέα τού αδικοχαμένου του φίλου...
Το δέσιμό μας υπήρξε άμεσο και ολοκληρωτικό. Εγώ μπροστά διάλεγα το δρόμο και έβλεπα τα φώτα του -ένα φωτεινό καντήλι- να με συνοδεύουν και να προστατεύουν το χώρο πίσω μου. Εκείνος πίσω, έβλεπε το κόκκινο φανάρι μου... και ήξερε ότι άνοιγα το δρόμο για την περιπλάνηση. Δεν τον ένοιαζε ο δρόμος, ακολουθούσε το φανάρι...
- Μαζί σου και στην άκρη του κόσμου, του είπα.
- Το 'καντήλι' μου θα είναι πάντα πίσω σου, μου απάντησε.
Τα πρώτα ταξίδια μας τα "στοίχειωσε" ο Βάσος. Ήταν διαδρομές που εκείνος είχε σκεφτεί, χαράξει και ονειρευτεί. Ο Παντελής έπρεπε να τις πραγματώσει και εγώ να τις ζήσω...
Μπορεί να πήγαινα μπροστά, αλλά εκείνος είχε τη συνολική εικόνα του ταξιδιού στο μυαλό του.
Ο δε Βάσος ήταν μαζί μας! Κάποια στιγμή στο Μαρόκο έπρεπε να περάσουμε ένα πέρασμα ανάμεσα στον Άτλαντα και τον Αντιάτλαντα, το Tiz'n'Test pass. Έπιασε νύχτα. Είχαμε ανέβει πολύ ψηλά. Έκανε κρύο (Νοέμβρης) και είχε απίστευτα πυκνή ομίχλη με υγρασία. Τα φώτα μου δεν άνοιγαν πάνω από 3 μέτρα μέσα στο σκοτάδι. Ο δρόμος όσο ανεβαίναμε στένευε και γινόταν επικίνδυνος. Κάποια στιγμή η άσφαλτος έδωσε τη θέση της σε μεγάλα ανοίγματα/χασίματα με χώμα, λακούβες και νερά. Συνειδητοποιώ πια ότι έχει γκρεμό και από τις δύο πλευρές του στενού δρόμου! Σίγουρα υπήρχαν και ζώα ένα γύρω -άκουγα βελάσματα και γαυγίσματα- κάνα δυό φορές κόντεψε να μας εμβολίσει αρχαίο "αγροτικό" που κατέβαινε το βουνό!
- Πού πάμε, σκέφτηκα. Κάπου στη μέση του περάσματος (11 χλμ) ήξερα ότι είχε μια πανσιόν. Αλλά δεν ήμουν σίγουρος πόσο μακρυά ήταν, αν θα τα καταφέρναμε μέχρι εκεί, αν θα τη βρίσκαμε σ'αυτό το μαύρο σκοτάδι, αν θα ήταν ανοιχτή.
Με αυτές τις σκέψεις, συνέχιζα, γνωρίζοντας πως ο Παντελής -που είχε και πρόβλημα όρασης- θα πρέπει να πέρναγε ακόμα πιο δύσκολα πίσω μου, αφού το μόνο που έβλεπε ήταν το κόκκινο φανάρι μου.
Την πανσιόν την πέρασα, ήταν μέσα στο σκοτάδι (γιατί σε εκείνα τα μέρη δεν έχει πάντα ηλεκτρικό) και ξαφνικά ακούω μια κόρνα. Σταματάω. Ο Παντελής, ευτυχώς, είδε να λαμπυρίζει δίπλα του και πάνω από τον γκρεμό ένα εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο που διαφήμιζε την πανσιόν.
- Πού είναι, ρώτησα.
- Εδώ, μου απαντά, αριστερά.
Δεν είδα τίποτα. Ο μαύρος όγκος της πανσιόν μετά βίας διαφοροποιόνταν από το σκοτάδι της νύχτας. Σκέφτομαι να μανουβράρω τη μηχανή καθώς δεξιά μου είναι γκρεμός. Όπως κοιτάω την άκρη του, βλέπω -ακριβώς δίπλα μου!!- την ακίνητη μαύρη σιλουέτα ενός Μαροκινού Βερβέρου με σκούρα κελεμπία και σκούφο σαν της κου-κλουξ-κλαν να μου λέει "hello, welcome"!! Κόντεψε να πέσει η μηχανή κάτω από τα πόδια μου από την τρομάρα.
Τέλος πάντων, βάζουμε τις μηχανές στην άκρη, μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε στο τζάκι να στεγνώσουμε από την υγρασία και ο Larbi, ο βερβέρος φίλος μας, μάς ετοιμάζει μια ομελέττα. Αργότερα, με συνοδεία τσίπουρου πιάνουμε την κουβέντα.
-Έχουν περάσει πολλοί από εδώ τόσα χρόνια, μας λέει ο Larbi, αλλά εγώ θυμάμαι ένα ζευγάρι ελλήνων πάνω σε μια BMW G/S που έμειναν εδώ ένα βράδυ πριν 4 χρόνια!!
Ο Παντελής τινάζεται από την καρέκλα του.
- Ο Βάσος ήταν, είμαι σίγουρος, ψελλίζει. Τηλέφωνο με μεγάλη δυσκολία στην Ελλάδα, συνομιλία με τη γυναίκα του Βάσου.
- Ναι, εμείς ήμασταν τότε, έρχεται η απάντηση από την άλλη άκρη.
Η βραδιά κύλησε υπερφορτισμένη... Ο Βάσος ήταν μαζί μας...
Την επομένη, ο ήλιος μάς ξύπνησε σε ένα παγωμένο τοπίο πολύ ψηλά πάνω από τα σύνεφα και την πεδιάδα που απλώνονταν από κάτω τους... Δεν περιγράφεται...

Ο Μεγαλέξανδρος...

Όταν ήμουνα ανεβασμένος στο όρος Νεμρούτ [στην κορφή (2.150 μέτρα), στον Τύμβο που έχτισε ο Αντίοχος ο Επιφανής -απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου-με τα τεράστια αγάλματα/μορφές που επτά κοιτούσαν βορειοανατολικά και επτά νοτιοδυτικά στις εσχατές του βασιλείου του] το μόνο που μπορούσες να δεις ήταν μακρινούς ορίζοντες και τεράστιες ψηλές κορφές ένα γύρω, από τον Κάυκασο, μέχρι τα απάτητα ψηλά βουνά της κεντρικής Τουρκίας.

Ήταν απόγευμα, ο ήλιος παιγνίδιζε πίσω από τα σύνεφα και τις ομίχλες που κάλυπταν τις βουνοκορφές που μας επιτηρούσαν ολόγυρά μας και μάς έδειχνε προς τα πού θα έπρεπε να "αισθανθούμε" την αύρα της Μεσογείου, της θάλασσας που έδινε ζωή σε όλους τους πολιτισμούς της τελευταίας προ Χριστού περιόδου.

Το φεγγάρι ξεπρόβαλε λαμπυρίζοντας -ωωω ήταν Πανσέληνος- πίσω από τον Καύκασο και ένας αέρας δυνατός μας υπενθύμισε ότι ο τόπος που πατάγαμε δεν ήταν συνηθισμένος. Αιώνες ιστορίας, ελληνικό στοιχείο πολύ μακριά από εκεί που το μάτι και το μυαλό μπορούσε να ταξιδέψει, παγκόσμιες -για την εποχή- ανακατατάξεις, η αίσθηση πως φτάσαμε σε ένα "σταθμό" της περιπλάνησής μας, όλα αυτά φόρτιζαν συναισθηματικά τον εσωτερικό μας κόσμο...

- Κοίτα κάτω αριστερά ο Τίγρης και δίπλα ο Ευφράτης!!, σπάει τη σιωπή ο Παντελής. Κοίτα πώς λούζεται από τον ήλιο η κοιλάδα της Μεσοποταμίας, συμπλήρωσε.

- Θεέ μου, τί με αξιώνουν τα μάτια μου να δώ..., ψελλίζω.

Ο Μάκης, άφωνος κι αυτός δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα ήμασταν εδώ αυτό το απόγευμα, λίγες μέρες μετά την απόφασή μας για ταξίδι (βλ. http://barbacool.blogspot.com/2008/04/blog-post_08.html).

Θυμήθηκα την ταινία "Ο Μέγας Αλέξανδρος" του Oliver Stone και τη σκηνή που ανεβασμένος στα όρη της εσχατιάς της Ινδίας σχολίαζε στον αξιωματικό του πόσο θα ήθελε να φτάσει μέχρι 'το τέλος του κόσμου' και το είπα στους συντρόφους.

- Τίποτα δεν έχουμε καταφέρει, έσπασε τη σιωπή ο Παντελής.

- Αν σκεφτείς το μέγεθος του κόσμου που γύρισε εκείνος μέσα σε μόλις 10 χρόνια και με τα μέσα που διέθεταν τότε, έχεις δίκιο, συμπλήρωσα.

- Αλήθεια πώς το κάνανε, αναρωτήθηκε ο Παντελής. Πόσο πολύ πρέπει να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον κόσμο και να καταλάβουμε τους ανθρώπους του, συμπλήρωσε.

- Πόσο μεγάλος είναι αυτός ο κόσμος και ταυτρόχρονα πόσο μικρός, σκέφτηκα. Πρέπει να δεσμευτούμε ότι θα συνεχίσουμε την περιπλάνησή μας όσο αντέχουν τα κοκαλά μας, συμπλήρωσα.

Η δέσμευση επισφραγίστηκε με τη σιωπή μας. Το τελευταίο τσιγάρο έσβησε με τη δύση του ήλιου. Εκείνο το βράδυ ο Παντελής κοιμήθηκε στο γρασίδι κάτω από τον Τύμβο, στην αγκαλιά της σελήνης...

Ο Μάκης δυστυχώς -λόγω του εγκεφαλικού- δεν μπόρεσε να συνεχίσει μαζί μας τις περιπλανήσεις. Η σκέψη του όμως μας ακολουθεί, σαν να συμμετέχει κι αυτός.

Στο κάτω μέρος αυτού του ιστολογίου έβαλα ένα χάρτη που δείχνει τα μέρη που έχω επισκεφτεί... Πόσο λίγα για το μπλέ πλανήτη μας, αλλά πάλι πόσο πολλά για τους ανθρώπους που γνώρισα...

Ανέκδοτο

Αυτό το ανέκδοτο/μικρή ιστορία κυριολεκτικά με συνεπήρε. Είπα να το σώσω εδώ μέσα. Είναι στην αγγλική...

A girl asks her boyfriend to come over Friday night and have dinner with her parents. Since this is such a big event, the girl announces to her boyfriend that after dinner, she would like to go out and make love for the first time.
* * * * * * * * *
Well, the boy is ecstatic, but he has never had sex before, so he takes a trip to the pharmacist to get some condoms. He tells the pharmacist it's his first time and the pharmacist helps the boy for about an hour. He tells the boy everything there is to know about condoms and sex.
* * * * * * * * *
At the register, the pharmacist asks the boy how many condoms he'd like to buy, a 3-pack, 10-pack, or family pack. The boy insists on the family pack because he thinks he will be rather busy, it being his first time and all.
* * * * * * * * *
That night, the boy shows up at the girl's parents’ house and meets his girlfriend at the door. "Oh, I'm so excited for you to meet my parents, come on in!"
* * * * * * * * *
The boy goes inside and is taken to the dinner table where the girl's parents are seated. The boy quickly offers to say grace and bows his head.
* * * * * * * * *
A minute passes, and the boy is still deep in prayer, with his head down.
* * * * * * * * *
10 minutes pass, and still no movement from the boy.
* * * * * * * * *
Finally, after 20 minutes with his head down, the girlfriend leans over and whispers to the boyfriend, "I had no idea you were this religious."
* * * * * * * *
The boy turns, and whispers back, "I had no idea your father was a pharmacist."

Ο κυνηγός!! (Άντρες 3)

Τα ζώα της ζούγκλας έχουν ένα συγκεκριμένο "ρεπερτόριο" αναγκών και συμπεριφοράς. Το αρσενικό εκτός της διαφύλαξης του ζωτικού χώρου της αγέλης και προστασίας των μελών της πρέπει να βρει τρόπο να προσελκύσει το θηλυκό, να την κάνει να τον προσέξει ώστε να τον επιλέξει για το ζευγάρωμα και την αναπαραγωγική διαδικασία.
Προφανώς ο πρωτόγονος άνθρωπος "επέλεξε" να ακολουθήσει τους περισσότερους από τους "τρόπους της φύσης" για τη λειτουργία του πάνω σ'αυτόν τον πλανήτη, τη διαιώνιση και επικράτηση του είδους του.
Και φτάσαμε σήμερα σε ένα πολύπλοκο και ευμετάβλητο σύστημα αξιών και λειτουργιών που επηρεάζονται από πολλές παραμέτρους, σκέψεις και εξελίξεις. Φαίνεται, όμως, το θηλυκό μέσα από πολύπλοκες εξελικτικές διαδικασίες να προτίμησε να κρατήσει -μάλλον επιφανειακά- το ρόλο του επιλεκτικού κριτή (αυτού που επιλέγει) και να επιβάλει στο αρσενικό το ρόλο του κυνηγού, αυτού δηλαδή που πρέπει να βρίσκει συνεχώς τρόπους να δηλώνει εμμέσως -στο πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών δομών που ζούμε- τις επιλογές του, τις επιθυμίες του και συνεχώς να βρίσκει τρόπους να τις εκφράσει. Επιπλέον θα πρέπει ο τελευταίος να έχει αναπτύξει ειδικές πνευματικές ικανότητες και διεργασίες ώστε να μπορεί κάθε φορά να αποκρυπτογραφεί τις κινήσεις, φράσεις και εκφάνσεις συμπεριφοράς τού κάθε θηλυκού με το οποίο συναστρέφεται είτε γνωστής, είτε φίλης, είτε άγνωστης.
Υπάρχουν λοιπον πολλοί εκεί έξω που συνεχώς βάζουν το μυαλό τους σε διαδικασία σκέψης και ανάλυσης των θηλυκών συμπεριφορών πλήρως ενταγμένοι στο μοναδικό ρόλο/ασχολία που τους έχει αποδοθεί/απομείνει -τώρα πια!!
Πολλή κούραση ρε παιδί μου για αμφίβολα αποτελέσματα...
Χωρίς αυτά τα στεγανά πιθανόν οι ανθρώπινες σχέσεις, συναναστροφές και συμπεριφορές να ήταν πιο απλές και ουσιαστικές. Πιθανόν και τα δύο φύλα να αποκτούσαν αυτά που ήθελαν αμεσότερα και με λιγότερο κόπο. Ποιος ξέρει...

Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Καθώς περιηγούμην της ιστοσελίδoς του συνοδοιπόρου (ίδε προηγούμενη ανάρτηση) "Τετράδη" βρήκα ένα κείμενο της "Αλεπούς" για τη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, που είμαι σίγουρος ότι ενδιαφέρει πολλούς από εσάς.
Το παραθέτω: http://alepou.blogspot.com/2008/04/blog-post_10.html.
Καλή ανάγνωση.

Ψυχικά μηνύματα!!

... Αν είναι να ταξιδέψετε προς τις χώρες της Ανατολής, της Αφρικής κ.ά. πρέπει να σκέφτεστε ότι οι άνθρωποι, οι πολιτισμοί, η γη είναι έτσι όπως είναι γιατί κουβαλάνε μια ιστορία αιώνων...
... Μην πάτε εκεί με την αλλαζονεία του δυτικού... Επισκεφτείτε αυτά τα μέρη με τη συνειδητοποίηση των αιώνων ιστορίας που κουβαλάνε αλλά και με το σεβασμό που αρμόζει προς τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς που θα συναντήσετε...
... Μιλήστε στην καρδιά των ανθρώπων και οι πόρτες τους θ' ανοίξουν για εσάς.
... Αρχίστε από τώρα να στέλνετε ψυχικά μηνύματα στις χώρες και περιοχές που πρόκειται να επισκεφτείτε. Προετοιμαστείτε ψυχικά...
Αυτά μας είπε ο πολυταξιδεμένος δημοσιογράφος/συγγραφέας και συνοδοιπόρος Γιώργος Καράμπελας στην τελευταία συνάντηση των υποψηφίων συμμετεχόντων στο μεγάλο ταξίδι/οδοιπορικό που οργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός "Οι Δρόμοι της Ελιάς".
...Πηγαίνετε σαν προσκυνητές, συμπλήρωσε ο έτερος δημοσιογράφος και συνοδοιπόρος Γιώργος "Τετράδης" Παπαδόπουλος (o-kairos) την ώρα ακριβώς που ο όρος "Pilgrims" μου έρχονταν στο μυαλό!
Φίλοι μου, έμειναν λίγο παραπάνω από 50 μέρες μέχρι την αναχώρησή μου για αυτόν το "δρόμο" που αποφάσισα να ακολουθήσω τούτο το καλοκαίρι. Ελπίζω οι γνώσεις και η εμπειρία του οδοιπορικού αυτού να με "συντρίψουν", "ταρακουνήσουν", "αναποδογυρίσουν" και να με "επιστρέψουν" με σοφές αλλαγές...
Χρειάζομαι τη στήριξη και συμπαράσταση των φίλων μου γι' αυτό το ταξίδι. Μπείτε στο http://www.olivetreeroute.gr/pekin/index_gr.htm, διαβάστε την ιδέα, το ταξίδι και αν θέλετε αγοράστε και χιλιόμετρα http://www.olivetreeroute.gr/pekin/gr/kilometre_gr.htm, κάτι καλό θα βγει. Μπείτε και στο blog (http://olivetreeroute.gr/blog/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=1&Itemid=22) των "Δρόμων της Ελιάς", επισκεφτείτε και το νέο κατάστημα The routes of the Olive Tree Shop (http://olivetreeroute.gr/blog/index.php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=7).
Αν πάλι ξέρετε φορείς ή εταιρείες που θα ήθελαν να υιοθετήσουν μια ελιά και να με συνδράμουν με τη χορηγία τους, θα με βοηθούσατε πάρα πολύ. Εγώ πάντως θα σας κρατώ ενήμερους...

Όσοι θελήσετε να μας αποχαιρετίσετε από κοντά ελάτε -σε ειδικό χώρο/camping- στην Εβδομάδα Εκδηλώσεων στην Πύλο 7-13 Ιουλίου 2008, επ' ευκαιρία της Παγκόσμιας Συνάντησης Μοτοσυκλετιστών της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μοτοσυκλέτας FIM (63o Rally FIM 2008). Για το πρόγραμμα εκδηλώσεων, συμμετοχές, χώρους κ.λπ. επισκεφτείτε το http://www.rallyfim2008.org/. Περιμένουμε να φιλοξενήσουμε πάνω από 2.000 μοτοσυκλετιστές και αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο!

Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα!!

ή άλλως πως "Πού πήγαν/ποιος μού 'φαγε τους δύο (μου) πόντους" ?!? [Μην πάει ο νους σας εκεί... δέν έχω στατισικά στοιχεία μετρήσεων για ΄κείνους τους πόντους..!!]
Πήγα να βγάλω ταυτότητα... Δεν έχει πια προσωπικά δεδομένα -το ήξερα. Ούτε θρήσκευμα, ούτε χρώμα ματιών, ούτε... ουπς...
- Περάστε κύριε στο "μετρητή" να σας μετρήσω το ύψος !?!
- Ωχ, σκέφτηκα, ένας άσχετος/τρίτος θα με μετρήσει και θα..
- 1,7..κάτι γράψε Μαρία, φωνάζει στη συνάδελφό του και άλλοι 4-5 μέσα εκεί ακούνε...!
Αντιδράσεις - εσωτερικές διεργασίες: "Τί/ποιος είναι αυτός και μας δηλώνει δυνατά, με ποιο δικαίωμα; Σ' αυτή τη χώρα δε γλιτώνεις από πουθενά, ο ωχαδερφισμός βασιλεύει... Γιατί μου κόβει ένα πόντο, άλλο δείχνει η 'λαιμητόμος'. Πρέπει να είναι έξυπνος, μάλλον αφαίρεσε τα παπούτσια... και... τέλος πάντων μου λείπουν ένας-δυό πόντοι από την προηγούμενη μέτρηση!! Πούπήγαν?!! Γιατί δε με ρωτάει για τα ωραία μου μάτια -ήταν καστανά/λαδί με πράσινες ανταύγεις και μετά την εφηβεία άλλαξαν σε καταπράσινα με λαδί ανταύγειες!!"
Ωριμότερη σκέψη αργότερα: "Δε γ....ται!! Στα 40..κάτι μου συρικνώθηκα κατά μόνο ένα-δυό πόντους!! Άσε που μπορεί και η προηγούμενη μέτρηση να ήταν λίγο αισιόδοξη... Οπότε, μέχρι τα 80 θα χάσω ένα-δυό πόντους ακόμη, τέλεια".
Τί μαθηματικό μυαλό που είμαι ρε μεγάλε!! Τί αισιοδοξία είναι αυτή!! Έχω πάθει πλάκα :-)

Love # Hate

Stop having Sex
Start making Love!
No more hatred for humans.
(το πλησιέστερο που μου έβγαινε σε χάϊκου, ακόμα πιο αφαιρετικό)

Νέο "άπαιχτο" παιχνίδι

Μετά το παιχνίδι-'πασατέμπο' με τον τίτλο 'σουβλάκια' (http://barbacool.blogspot.com/2008/01/blog-post_21.html) να κάτι καινούργιο για όσους θέλουν να ασκήσουν τον εγκέφαλό τους την Πρωτομαγιά!!
1. Παρακολουθείστε το χιμπατζή ονόματι Ayumu τρελαίνει το μηχάνημα και εσάς φυσικά!! Υπάρχει και στο σύνδεσμο http://www.nature.com/nature/newsvideo/news.2007.317.1.mpg

2. Παίξτε το παιχνίδι -με τους μισούς αριθμούς από τον Ayumu. Κλικ εδώ: http://games.lumosity.com/chimp.html Και πάλι θα αναφωνήσετε: Πώς το κάνει!;!

Για τους πολύ τρελαμένους/σπιντάτους υπάρχει και το... "κυνηγητό της Μύγας" (http://majman.net/fly_loader.html)

Ναι!! (άντρες 2)

Μέχρι να βρούμε απαντήσεις στο προηγούμενο ερώτημα, ας θυμηθούμε γιατί οι άνδρες μετά ακόμη και τα 40 δείχνουν τόσο νέοι, σπιντάτοι και δημιουργικοί ως πανθομολογείται από το άλλο φύλο, το οποίο αντιθέτως στενάζει υπό το βάρος των δυσβάσταχτων υποχρεώσεων της καριέρας, του συζύγου και των τέκνων (τα δύο τελευταία υπονοούν το διαρκή αγώνα της γυναίκας για διαχείριση της οικογενειακής επιχείρησης, ανατροφή τέκνων, οριοθέτηση πολιτικής και στόχων της ως άνω επιχειρήσεως, αύξηση χρηματιστηριακής αξίας ταύτης, απόσβεση παγίων αποθεματικών, αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και λοιπούς μάταιους -ούτως ειπείν "νεωτερισμούς" [πας άλλος χαρακτηρισμός δεκτός]:

Ο άντρας λοιπόν ασχολείται με τα τέκνα αυτού στον ελεύθερο χρόνο τους μυώντας τα στο ποδόσαφαιρο, μπάσκετ, αθλοπαιδιές και άλλες ευφάνταστες κατασκευές τύπου τοποθέτηση ρουκέτας στο ποδήλατο, πώς μετατρέπουμε μια σκάφη σε σκέητμπόαρντ, πώς βάζουμε φωτοκύτταρο στο καζανάκι για να μην το ξεχνάμε, πάμε για αετό, "έλα γιέ μου να σε σκίσω στο pro-evolution", "πώς αξιολογούμε τις γκόμενες", τί έκανε ο βάζελος και πώς τα "ρούφηξε" ο γαύρος και άλλα συναφή.

Η ποικίλη ενασχόληση και ανατροφοδότηση συνεχίζεται αενάως με μπαρότσαρκες και κεφενειο-συζητήσεις επί παντός επιστητού, με σημαίνουσα θεματολογία -εκτός του "υγιούς αθλητισμού" (= βλ. ανωτέρω)- το αυτοκίνητο, τις μηχανές, τις γκόμενες, το στρατό, τις πλάκες με φίλους και άλλες γενικά υγιείς ενασχολήσεις. Είναι δε σχεδόν βέβαιον ότι στην παρέα θα προστεθούν κάποια στιγμή οι αξιότιμοι κύριοι-κύριοι William (Grant), Johnny (Walker), Smirnoff, Jose (Quervo) και άλλοι επιφανείς -παγκοσμίως- συνδαιτημόναι, τη συνοδεία επιλέκτων καπνών από την παγκόσμια αγορά των κυρίων Philip (Morris), Holborn, MonteChristo, Partagas και άλλων.

Εάν συνυπολογίσει κανείς και τις άπειρες εξορμήσεις των φίλων στη φύση -must!!- όπου προσπαθούν να περάσουν τα τζιπ από φαράγγια και ρεματιές για τις οποίες δεν έχουν σχεδιαστεί, να οργώσουν χωράφια με δίτροχα μοντέλα χωματερών εργοστασίων όπως KTM και Husqvarna -αλλά και άλλων πιο ευγενών όπως Ducati, Harley&Davidson κ.λπ. που θα έκαναν τους σχεδιαστές τους να τρίζουν τα κοκαλά τους στην ιδέα του οργώματος- καταλαβαίνετε πως το παιχνίδι έχει κερδηθεί!!

Ο άνδρας παραμένει ένα παιδί που παίζει και στον ελεύθερο χρόνο του αλλά και στον επαγγελματικό του τομέα. Ο σύγχρονος κόσμος των επιχειρήσεων -για παράδειγμα- είναι ένα virtual game με συμμαχίες, χτυπήματα νίκες και ήττες.

Οι αθλοπαιδιές, το καφενείο, το μπαρ, οι πλάκες και οι εκδρομές απλά ομορφαίνουν τη ζωή του ακόμα περισσότερο και τον κρατούν φρέσκο και ζωντανό.

Οι σκέψεις αυτές κατατίθονται χαζεύοντας τα Paddock Gilrs από το τελευταίο MotoGp στο Estoril της Πορτογαλίας. Δεν είναι μόνο ο άρτος (αδρεναλίνη, excitement, αγωνία, νίκη, οπαδοποίηση) είναι και το θέαμα--->

Τα "Κορίτσια της Πίστας" είναι μια ευγενική χορηγία του επίσημου site των αγώνων (http://motogp.com/).

Νά ένα θέμα!!

Τελικά το γκάλοπ θα γίνει. Μια διαφήμιση τελευταία ασχολείται με "Τί ξεχωρίζει/διακρίνει τον άντρα" τον σωστό, εννοείται...
Αυτό είναι το θέμα μας. Προσοχή ο τσαλίκης και το άσμα του δεν παίζουν!!
Έχω κάτι στο μυαλό μου, αλλά όταν μου έρχεται ο οίστρος συνήθως δεν είμαι μπροστά στον υπολογιστή!!
Για να σας βοηθήσω λίγο, στη διαφήμιση αναρωτιούνται, "μήπως τα μανικετόκουμπά του;", "μήπως το ακριβό πολυτελές του αυτοκίνητο;", "μήπως το ποτό που πίνει ή τα πούρα που καπνίζει;". Ασφαλώς και δεν είναι αυτά αποφαίνονται οι κυρίες/κύριοι που σκέφτηκαν την εν λόγω διαφήμιση.
Εσείς τί λέτε;

Να κάνω γκάλοπ, δηλαδή!?!

Για όσους δεν το ξέρουν τα blogs είναι εφαρμογή του web 2, δηλαδή interactive. Να γράφουν, ρυθμίζουν, ανατροφοδοτούν και αυτοί που τα διαβάζουν.
Μην αφήνετε τον blogger να αισθάνεται σαν συγγραφέας της παλιάς εποχής (hard copy βλογκερ, χα-χα). Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί το παρακολουθούν αυτό το ιστολόγιο, αλλά μάλλον βαριούνται να ασχοληθούν. Τί να κάνω, να αρχίσω να προσελκύω επισκέπτες κάνοντας γκάλοπ και δίνοντας δώρα !?! Jamai!! as Lucky Look would reply...

Συναίσθημα...

(Η φωτό είναι από το site "This is Anfield" των Λιβερπουλιανών...)

Είναι μερικά μέρη και δραστηριότητες που κάνουν το συναισθηματικό σου κόσμο άνω-κάτω. Ξυπνούν συγκινήσεις βαθιές, αληθινές γεμάτες μεγαλείο. Χτυπά η αδρεναλίνη στο κόκκινο, δουλεύουν το μυαλό και η καρδιά υπερωρίες...

Άλλες φορές αυτό συμβαίνει όταν είσαι μόνος ή με κάποιους φίλους, άλλες φορές όταν συγχρωτίζεσαι με 45.000.

Και στις δύο περιπτώσεις το μεγαλείο έγκειται στο κοινό "background". Δεν χρειάζεται να μιλήσεις με τον άλλο.

Ταξιδεύεις με τη μοτοσυκλέτα και και ξέρεις ότι το πρόσωπο του φίλου και συνοδοιπόρου ευφορεί όπως και το δικό σου μέσα από το κράνος από αυτά που βλέπεις και την αγαλλίαση που αισθάνεσαι. Δεν χρειάζεται καν να συζητήσεις μαζί του γι' αυτά που είδες εσύ οδηγώντας και ένοιωσες, γιατί ξέρεις ότι τα ίδια (πάνω-κάτω) είδε κι εκείνος. Και ένοιωσε ακριβώς τα ίδια συναισθήματα.

Σκεφτείτε ότι το ίδιο μπορεί να γίνει με 45.000 κόσμο. Πού?? Μα φυσικά στο γήπεδο.

Βλέποντας χτες το καταπληκτικό Liverpool-Arsenal 4-2 ένοιωσα αυτό το πράγμα τόσο έντονα!!

Έχω κάνει πολλά, έχω δει πολλά και έχω νοιώσει πολλά. Ας με αξιώσει ο Θεός -όπως θα έλεγαν και οι πιο παραδοσιακοί- να βρεθώ μια μεγαλειώδη βραδυά στο Anfield και να μοιραστώ και αυτό το συναίσθημα με τόσες χιλιάδες ομοϊδεάτες.

Νά ένας στόχος για τα επόμενα 3 χρόνια...

Σημ.: Το ίδιο συναίσθημα ένοιωσα και με 140.000 κόσμο (!) στη πίστα του Mugello, παρακαλουθώντας το MotoGP.

Αναμνήσεις αναζητήσεων...

Tο πρώτο μου μεγάλο και ταυτόχρονα εκτός Ελλάδος moto-ταξίδι το πραγματοποίησα τον Σεπτέμβριο του 2003. Η απόφαση πάρθηκε όπως αρμόζει σε μηχανόβιους -θυμίζει λίγο Joe Bar Team.
Πιωμένοι σε ένα πάρτυ βάφτισης αργά το βράδυ στην παραλία του Λούρου έξω από το Νιχώρι Ατωλ/νίας έρχεται ο φίλος μου λιώμα γιατί βγήκε με το φουσκωτό και εκείνο πήρε φωτιά από λάθος ρύθμιση του μηχανικού. Αφού επέζησε, και μετά από ένα μπουκάλι ουίσκυ που κατέβασε, με έπιασαν εμένα οι συναισθηματισμοί "γ... τα σκάφη σας, κ.λπ., τόσα πράγματα έχουμε/έχετε κάνει και ένα ταξίδι μακρυνό να δούμε μέρη, να μας φυσήξει ο αέρας τα μαλιά, να βγούμε στο δρόμο και να ταξιδέψουμε δεν μου έχετε δώσει ως προοπτική", "πώς γίνεται να αφήνετε απ' έξω το μόνο χόμπυ που ανοίγει ορίζοντες και μπορεί να το κάνει ο καθένας πολύ πιο εύκολα από άλλα πιο εξειδικευμένα κ.λπ-κ.λπ".

Βέβαια ο δικός μου είχε ήδη κάνει πολλά ταξίδια μέχρι τότε, και εγώ άπειρα νοερά διαβάζοντας τα ταξιδιωτικά του Στέφανου Ψημμένου και άλλων στο ΜΟΤΟ της προηγούμενης δεκαετίας.
"Σε 15 μέρες φεύγουμε, στο υπόσχομαι", λέει ο δικός μου!!
"Δεν έχω ούτε μηχανή για ταξίδι", ψέλισα εγώ.
"Θα σου χαρίσω το Kawa ZX10 Tom Cat, που μου περισσεύει", απαντά εκείνος. "Θα του κάνουμε ένα σέρβις, ασφάλεια και φύγαμε", συμπλήρωσε.
"Εντάξει, να το δω και να μη το πιστέψω", απάντησα, σίγουρος πως τουλάχιστον πιωμένοι φορτίζαμε όμορφα τον συναισθηματικό μας κόσμο.
Κανένας την άλλη μέρα δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι μιλούσε 'στον αέρα', κι έτσι το όραμα έπαιρνε σιγά σιγά σάρκα και οστά. Στην παρέα προστέθηκε και τρίτος φίλος με ένα ταλαιπωρημένο Kawa ZXR 750. Με χίλια βάσανα τα καταφέραμε να ετοιμαστούμε και να ετοιμάσουμε και τις μηχανές. Μετά έπρεπε να αποφασίσουμε πού θα πηγαίναμε. Δεν έπρεπε να είναι πολύ μακριά (είχαμε περίπου ένα 15/μερο κενό), κάπου που ο δικός μου δεν είχε πάει ή γούσταρε να ξαναπεράσει, να μην είναι βέβαια η 'βαρετή Ευρώπη' και να προλάβει να γυρίσει όταν θα γένναγε η γυναίκα του [τελικά επέστρεψε δυό μέρες μετά τη γέννα της] και μετά να ετοιμαστεί για τον μεγάλο 'γύρο της Μεσογείου' με το Πολιτιστικό Οδοιπορικό "Οι Δρόμοι της Ελιάς"!!

Και τότε, εντελώς τυχαία βρίσκουμε το οδοιπορικό του Κώστα Χατζηθωμάογλου στο διαδίκτυο!! Δείτε το, αξίζει: http://www.transalp.gr/turkey/.
Ο κύβος ερρίφθη: Τουρκία-Καππαδοκία-Κουρδιστάν. Χάρτες, μελέτη, βιβλία, όλα έτοιμα.
Περιττό να περιγράψω το ταξίδι. Ο φίλος Χατζηθωμάογλου τα περιγράφει τόσο ωραία!!
Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως όταν γύρισα για ένα μήνα στο γραφείο δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ!! Ο νους μου ταξίδευε νοερά, ο συναισθηματικός μου κόσμος χτύπαγε 'διακοσάρια'. Τα μέρη, οι άνθρωποι, η εμπειρία δεν με άφηναν να ησυχάσω.
Από τότε, κάθε χρόνο 'την κάνω' για κάπου.
Την επόμενη χρονιά πήγα οδοιπορικό στην έρημο της Αριζόνα, στην Καλιφόρνια (Sequoia Trees, Death Valley), Grand Canyon, Las Vegas κ.λπ. Εκεί βέβαια νοίκιασα αυτοκίνητο, αλλά πάλι μόνος και έρημος ντριφτάριζα...
Τις ίδιες μέρες ο κολλητός μου μού έστελνε με μηνύματα την καθημερινή του 'Οδύσσεια' από το μοτο-ταξίδι στο Λούξορ και τις ερημιές της Αιγύπτου.
Τον επόμενο χειμώνα την κάναμε οι δυό μας για τις εσχατιές του Μαρόκου. Δεν σας κρύβω ότι για μια στιγμή μας πέρασε να κατεβούμε προς Μαυριτανία και να χαθούμε εκεί για πάντα...

Retrospective: Η απόφαση πάρθηκε και πάλι εντελώς κουφά. Κάποια στιγμή βρήκα στο δίκτυο τον οργανισμό που σύστασε ένας 'τρελαμμένος' Άγγλος, ο Grant Johnson με δειλές συνευρέσεις οδοιπόρων στην αυλή του σπιτιού του αρχικά, με χάπενινγς κ.ά και τελικά έχει καταφέρει να διοργανώνει κάθε χρόνο camping-συνευρέσεις μοτο-οδοιπόρων σε όλες τις ηπείρους. Horizons Unlimited τον ονόμασε, τί ωραία!! Link: http://www.horizonsunlimited.com
Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, οργάνωνε ένα 5/μερο meeting στο Πόρτο με κόστος 5 euros!!
"Πάμε", μου λέει ο δικός μου, "αλλά δεν πεταγόμαστε και μέχρι το Μαρόκο για πιο όμορφα;" Τελικά στη συνάντηση δεν μπορέσαμε να πάμε, ήταν για Σεπτέμβρη του 2005, αλλά στο Μαρόκο πήγαμε εκέινο το Νοέμβρη.
Και η εμπειρία της παγωμένης Ευρώπης στο γυρισμό και η οδήγηση σε συνθήκες ψύχους ήταν τόσο καλή...
Στο δρόμο προς την έρημο του Μαρόκου συναντήσαμε δυό Άγγλους που σχεδόν είχαν γυρίσει όλο τον κόσμο και έκαναν τη διαδρομή του Dakar. Ήταν μέλη του Horizons Unlimited. Δούλευαν έξι μήνες το χρόνο και ταξίδευαν τους άλλους έξι.
Εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αλλά ό,τι ευχόμαστε ίσως και να μπορέσουμε.
"When there's a wiil, there's a way"...

Επίκαιρο και... χάικου

Μετανοείτε
αλλόθρησκοι κομπάρσοι.
Μια ζωή ΑΕΚ!!

Η φωτό από το αρχείο του AEK Internet Fan Club

Ανατροφοδότησης, συνέχεια...

Ο "Apo" έστειλε την παρακάτω πρόταση {από τα σχόλια του προηγούμενου, παραθέτω τα κύρια σημεία}:
Χάικου, η Ιαπωνική ποίηση με τους αυστηρούς γλωσσικούς κανόνες, είναι η απάντηση. ...Όποιος δε γνωρίζει τι είναι αυτό το οποίο προτείνω, ας ψάξει να βρεί τον ορισμό και τους περιορισμούς που τίθενται και μέσα στα πλαίσια αυτά αν θέλει να μορφώσει το ποιητικό του γλυπτό.
Για να βοηθήσω όσους ενδιαφέρονται, παραθέτω τα links:
http://www.toyomasu.com/haiku/
http://www.haiku.gr/ Εδώ θα βρείτε και ποιήματα ελλήνων που καταπιάνονται με αυτό. Και ασφαλώς και του Σεφέρη!! Να κι ένα "πιο σύγχρονο":
Τρείς φίλοι παίζαν
στα ζάρια το φιλί της.
Κι άλλος το πήρε
Γιωργής Παυλόπουλος
Βρήκα αναφορά (http://tnkaramitsos.blogspot.com/2006/11/blog-post.html) και στο blog "Μονόφυλλα", ένα πολύ -όπως διαφαίνεται- ενδιαφέρον ιστολόγιο...
Άντε να δούμε...

Ανατροφοδότηση!!

Βαριέμαι (!!) και περιμένω τα σχόλιά σας...

Τα κουρέλια... χορεύουν δυνατά!!!

Φωτό από τον παγκόσμιο ιστό (WSBK)

Ο "γερόλυκος" Troy Bayliss στο πόντιουμ του WSBK στο Phillip Island!!! (Αυστραλία, 2 Μάρτη 2008)

Εννοείται, οι Απόκριες τέλειωσαν...

και ασφαλώς συμμετείχαμε και το διασκεδάσαμε!!

Ο "κος Τάκης" του Πατρινού Καρναβαλιού 2008 από το group #122 σάς χαιρετά, χε χε.

Ο κος Τάκης με τον... Elvis!! (στη φωτό-->)

Και ...το πρωτάθλημα άρχισε!! (δες παρακάτω-->). Καλά γκάζια!!

Το Πρωτάθλημα... άρχισε και η χρονιά επίσης!!!

Το Πρωτάθλημα άρχισε!!!

[Σχετ.: http://barbacool.blogspot.com/2008/01/blog-post.html]

Άντε, καλή χρονιά.. ενδιαφέρουσα και συγκινητική με δόσεις αδρεναλίνης και αγωνίας να μας πλημμυρίζουν.

Είθε να περάσουμε καλά.

Θα σας δω στις πίστες...

Πάρτε και τη σελίδα με τα podcast (έχει ήχου και video) από το επίσημο site. Προτείνω το video podcast από τη Sepang!! (http://www.motogp.com/en/motogp/motogp_podcast.htm?menu=podcast)

Δ.Ε.Κ.Ο. --> Ποτέ μη σώσω...

Έχετε δει τη διαφήμιση -επίσημη διαφήμιση δημόσιας επιχείρισης κοινής οφέλειας- με την τύπισα που πάει μια καφετέρια σε κατάστημα service για επισκευή;
- Χαίρετε, η καφετέρια δεν κάνει καφέ!!, συστήνεται ευγενικά η πελάτης.
- Ναι, αλλά δεν έχει πάγιο ΟΤΕ!!!??!!, απαντά με νόημα ο υπάλληλος του service.
- Δεν κάνει τίποτε, ούτε freddo, ούτε fredducino, τίποτε..., συνεχίζει έκπληκτη η πελάτης, μάλλον δεν θα κατάλαβα καλά, σκέφτηκε...
- Ναι, αλλά δεν έχει πάγιο ΟΤΕ!!!??!!, επιμένει ο ανεκδιήγητος, με νόημα αυτή τη φορά.
- Ούτε γαλλικό, τίποτε... Άλλα έλεγε το manual και η εγγύηση..., συνεχίζει να ελπίζει η πελάτης
- Λυπάμαι, αλλά δεν έχει πάγιο ΟΤΕ!!!??!!, τελειώνει τη συζήτηση ο υπάλληλος.

Τί θέλει να πει η διαφημισάρα της ΔΕΚΟ-ΟΤΕ;
Ότι αν είχε πάγιο ΟΤΕ θα δούλευε!!! Αν είχε μίζα δηλαδή, κερατιάτικα δηλαδή για να περνάνε καλά τα "ρετιρέ" θα δούλευε!!
Εκεί φτάσαμε λοιπόν. Μια δημόσια επιχείρηση κοινής οφέλειας διαφημίζει ότι χωρίς πάγιο -χωρίς τα κερατιάτικα- δεν πρόκειται να γίνει τίποτε σ' αυτήν τη χώρα...
Θα μου πεις δεν τόξερες; Ναι, αλλά να το διαφημίζει κιόλας;!!;

Μιλάμε για υπηρεσίες παροχής τηλεφωνίας που χρόνια τώρα λόγω μονοπωλίου μας τις παρείχαν με πάγιο χρήσης, "για να βγαίνει η επιχείρηση ρε παιδιά" ...οι συνδικαλιστές ποτέ δεν σκέφτηκαν να διαμαρτυρηθούν, απ' ό,τι ακούω έχουν "απαλλαγές" και διευκολύνσεις, οπότε...

Είμαι 5 μήνες χωρίς internet -σα να είμαι χωρίς ρεύμα νοιώθω- και μάλλον δεν πρόκειται να έρθει. Ο ΟΤΕ σαμποτάρει τους άλλους παρόχους, αλλά δεν ενδίδω...
Ένας φίλος μου είπε: Είναι κατάπτυστο, αλλά αν θες να κάνεις τη δουλειά σου κάνε μια αίτηση στον ΟΤΕ και σε 25 μέρες θα τόχεις. Και επαναστατείς σε κάτι άλλο.
Δεν το κάνω. Ποτέ μη σώσω να έχω πρόσβαση. Δεν κάνω εκπτώσεις στις αρχές μου -τουλάχιστον εκεί που η συνείδησή μου δεν με αφήνει να υποχωρήσω άλλο...
Είναι μια σύμβαση η ζωή που ζούμε και όσο βαθύτερα στην παραγωγή και την καθημερινότητα μπαίνουμε, τόσο "βήματα προς τα πίσω κάνουμε". Όμως να τα κάνουμε συνειδητά, να ξέρουμε κάθε μέρα πού πατούμε και πού βαδίζουμε. Να μην είμαστε έρμαια των καταστάσεων.
Πολλά γίνονται κάθε μέρα, πολλά υπομένουμε, ξέρω... πολλά θα μου ανταπαντούσατε...
Ό,τι μπορεί ο καθένας παιδια. Δεν είμαστε λίγοι...

Η Καραγκούνα!!

Ένας φίλος μου έστειλε το παρακάτω link. Πρέπει να ομολογήσω ότι η ιδέα της μουσικής με το χορό είναι τουλάχιστον πρωτότυπη. Μόνο που κόβεται στη μέση!! Αξίζει όμως...

O tempora... o mores!!

Ο τίτλος αυτός -νομίζω- απηχεί με τον καλύτερο τρόπο τα σημεία των καιρών σ' αυτή την ιλαροτραγική χώρα που ζούμε -και μάλλον κατά τύχη επιβιώνουμε.

Δεν ήθελα τόσο καιρό ούτε καν να σκεφτώ σοβαρά την υπόθεση "παγόβουνο" που ταλανίζει -δήθεν- κυβέρνηση, πολιτικούς και ΜΜΕ (όλο τον κατεστημένο συρφετό δηλαδή) για να μην μπλέξω με τα σκ...
Θυμάμαι άλλες εποχές που διάφοροι χίοι, αυτιάδες, μάκηδες, τράγκες, κακαουνάκηδες και άλλοι ήταν παντελώς άγνωστοι στο θυρωρό της πολυκατοικίας τους -παρόλο που μας πρήζουν για δήθεν προϋπηρεσία "λειτουργήματος" τριακονταετίας έκαστος- και άλλοι χατζη-ευαγγελατο-σεμινο-παπαδούτσικοι δεν ενοχλούσαν την καθημερινότητά μας, απλά γιατί δεν είχαν γυαλί να μοστράρουν τα υποκριτικά τους ταλέντα. Βέβαια "αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι" υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Η ενημέρωση όμως ήταν πιο συμπαγής, ουσιαστική και ομοίως και η αντιμετώπιση των ανωτέρω.

Θυμάμαι και άλλα περιδικά/εφημεριδούλες τύπου φανζίν, πολιτικά, επίκαιρα που άρθρωναν λόγο ουσίας και κυκλοφορούσαν χέρι-χέρι ή σε επιλεγμένα περίπτερα... Θυμάμαι ένα από αυτά, Ο ΣΠΑΣΤΗΣ είχε ένα εξώφυλλο -που κυκλοφόρησε και σε αφίσα- με κολάζ φωτογραφιών που μια από αυτές έγραφε "η πολιτική δεν έχει θέση στην κρεβατοκάμαρα"!!!
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τότε όλα μα όλα -ακόμα και να αναπνέεις- θεωρητικά εντάσσονταν σε πράξη πολιτική -κι έτσι είναι πραγματικά, ό,τι κάνουμε είναι πολιτική πράξη, το να μπορέσεις να "βγάλεις" την πολιτική από την κρεβατοκάμαρα δεν ήταν κάτι εύκολο, ήταν μια επαναστατική πράξη, ή έστω μια εναντίωση στον ίδιο τον εαυτό σου κατ' αρχήν, άσε τα υπόλοιπα. Ίσως να είναι αυτό που λέει και ο Κοροβέσης "σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου" .
Δεν έχω τίποτε άλλο να πω. Και τί να πει άλλωστε κανείς...
O tempora o mores!!

Σημ.: 1. Ο "δημοσιογράφος" μάκης, την εποχή εκείνη, δημοσίευε κάθε βδομαδα ένα κόμικ στριπ με τρία καρέ στην εφημερίδα "Το Ποντίκι", ναι εκείνο το ποντικάκι με τα μεγάλα αυτιά!! Φαίνεται ο δημιουργός του ήξερε από τότε τον μελλοντικό χώρο δράσης του.

2. Οι πουλημένοι οσφυοκάμπτες, σφουγγοκωλάριοι, ταγοί της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας το θέμα της δικαστού Γρεβενών κας Μαργαρίτη που διαμαρτύρηκε για τα κονδύλια των σεισμοπαθών των Γρεβενών (apo, θυμάσαι τη θητεία σου εκεί πάνω;) το κάνανε "γαργάρα"!! Δείτε το: http://www.youtube.com/watch?v=ka4x2kvMvFk

Ααα, μήπως θυμάται κανείς το αίσχος του καμμένου Αύγουστου -για τίτλος θεατρικού καλός φαίνεται. Για δείτε κι αυτό: www.petitiononline.com/forestgr/ .
Ελλάς - ελλήνων - χριστιανών - Δοξόμπους!!!


Η φωτό εστάλη από φίλο. Ευφυής τις την "συνέλαβεν".

Το... καλωσόρισμα!!!

Έγινε κι αυτό!!

Η πόλη που με φιλοξενεί με καλωσόρισε -μετά από 5 μήνες και 10 μέρες- με μια μεγαλειώδη διάρρηξη στο σπίτι μου, ανήμερα των Τριών Ιεραρχών!!
Ναι, αφού έσπασαν την κάσα της κεντρικής εισόδου με λοστό, παραβίασαν την πόρτα μου και έκαναν μια εμπεριστατωμένη έρευνα στα "υπάρχοντά μου"...

Αυτό πραγματικά δεν το περίμενα, καθώς λόγω προλεταριακού παρελθόντος δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα γινόμουν στόχος. Τελικά απαλλοτριώθηκαν πολύτιμα αντικείμενα χρήσης -δικά μου- όπως το laptop που μόλις είχα ξεχρεώσει (είχε μόλις λήξει και η ασφάλεια κλοπής που παρείχε η εταιρεία που το πούλαγε) μαζί με αρχεία, κωδικούς κ.λπ. και άλλα αντικείμενα πολύτιμα -που όμως δεν ήταν δικά μου, και αυτό με εξόργισε:
Τον κουμπαρά του μικρού και τα χρυσαφικά του από τη βάφτιση και άλλα που τού έκαναν δώρο παπούδες και νονά!!

Ναι, ρε δεν πιστεύω στην ατομική ιδιοκτησία, χρήση κάποιων ευκολιών που παρέχει αυτή η ζωή κάνω, πάντα εξαργυρώνοντας τη μισθωτή μου εργασία...
Αλλά το συγκεκριμένο σύστημα απαλλοτρίωσης δεν προσφέρει καμία αλλαγή στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.
Αναπαράγει στο μέγιστο βαθμό ένα κομφορμιστικό, καπιταλισικό σύστημα άνισης κατανομής του πλούτου. Σκορπά το φόβο στους προλετάριους και δημιουργεί την ανάγκη στους πλούσιους ν' αποκτήσουν περισσότερα και να τα περιφρουρήσουν με ακόμη καλύτερο τρόπο, δημιουργώντας φθόνο, μίσος και βέβαια συνθήκες άκρατου καταναλωτισμού.
Αν ήταν ν' αλλάξουμε κάποια πράγματα, ας μου ζήταγαν το laptop, θα το έδινα...

Κι αν νομίζουν ότι έτσι θα πτοηθώ και θ' αλλάξω μυαλά, πάλι γελασμένοι είναι. Στη μάχη επιβίωσης σ' αυτήν την άχαρη πόλη [Τρύπες -Trypes στο i-Like - Τρυπες ρεεε!!! - Trypes,telos!!] θα είμαι νικητής.
Venceremos!.!

Πασατέμπο για... όλες τις ηλικίες!!!

Πηγαίνετε στο σύνδεσμο (http://www.franksemails.com/shockwave/souvlaki-tetris.swf) και θα... κολλήσετε!!

Το παιχνίδι λέγεται "Σουβλάκια"...

Οδηγίες: Στο καλαμάκι πρέπει να καρφώνετε τρία ίδια τουλάχιστον μεζεδάκια κάθε φορά. Ενδιάμεσα μπορεί να υπάρχουν και διαφορετικά μεζεδάκια, αλλά το καλαμάκι χωράει μόνο 6 κάθε φορά, στο 7ο που καρφώνετε ...Game over.

Γιαπωνέζοι!! Πολύ "προχώ" ρε παιδί μου...

Αυτό που βλέπετε δεν είναι see- through φούστα. Είναι η νέα μόδα της Ιαπωνίας. Τυπώνουν στις φούστες το σχέδιο αυτό, να μοιάζει ότι φαίνεται το εσώρουχο.

......διαλέγεις τα καλύτερα οπίσθια και ξεγράφεσαι από το γυμναστήριο!!

Η τεχνολογία στην... υπηρεσία του ανθρώπου!!

Και όπως βλέπετε στην τελευταία εικόνα,

καλύπτει όλους τους χαρακτήρες και επαγγέλματα!!

Σημ.: Οι φωτό ασφαλώς και δεν είναι δικές μου, μόλις βρω την πηγή -αν την βρει κάποιος ας το γράψει σε σχόλιο-θα την αναφέρω (στοιχειώδης δεοντολογία) και ασφαλώς δεν τις έβαλα με πορνογραφική διάθεση... [Ορίστε και η πηγή (http://teamrich.wordpress.com/2007/12/24/see-through-skirts-japan/) βρέθηκε αν και με 2,5 χρόνια καθυστέρηση!!! - Οκτώβριος 2010, τώρα που το ξανακοίταξα..]

Να ιντριγκάρω λίγο τους αναγνώστες μήπως και προσεγγίσουμε ανθρωπολογικά την αποδόμηση των κοινωνικών δομών της ζωής του 21ου αιώνα!!

Είναι σίγουρο ότι στην Ιαπωνία οι μόδες είναι πολύ πιο extreme, έρχονται και παρέρχονται ραγδαία -όπως και η οικονομική τους άνοδος- και η κοινωνική αποδόμηση πολύ πιο έντονη. Από την άλλη, είναι ένα αξιόλογο δείγμα των σύγχρονων εξελίξεων...

Και προσθέτω μερικά ακόμη: Έχω δει πολυπληθή τηλεπαιχνίδια ιαπωνικών καναλιών όπου παίκτριες με καλυμμένα τα μάτια προσπαθούν να ανακαλύψουν πιο από τα "όργανα" ανδρών που πιάνουν πίσω από παραβάν είναι αληθινά και πια όχι. Άλλα, που στον επόμενο γύρο περνά όποια καταφέρει να κάνει το "δικό" της αντρικό όργανο να εκσπερματώσει πιο γρήγορα, χρησιμοποιώντας μόνο το στόμα της!! Ή άλλο, που παίκτες είναι μέσα σε μια μεγάλη πισίνα μαζί με έναν κροκόδειλο!! Στο κεφάλι έχουν δεμένη από μια ωμή μπριζόλα και περιμένουν να δουν αν τους επιλέξει ο... κροκόδειλος και ...αν θα έχουν το θάρρος να το αντιμετωπίσουν ή θα προλάβουν να πετχτούν έξω από την πισίνα!!!

Δεν ξέρω, περιμένω τα σχόλιά σας...

Πασατέμπο... για ενήλικες!!!

"Πασατέμπο" σημαίνει περνώ την ώρα μου. Άλλοι διαβάζουν, άλλοι κόβουν κίνηση και άλλοι παίζουν παιχνίδια.
Σας προτείνω να παίξετε ένα "αντρικό" παιχνίδι πόκερ. Και δεν χρειάζεται να ποντάρετε χρήματα!!!

Καλή διασκέδαση...

Ο Προγάστωρ ...περί γατών!!

Όπως καταλαβαίνετε, παραπέμπω σε κείμενο του Προγάστωρος (http://progastor.blogspot.com/2007/11/1.html) για τις γοητευτικές γάτες.

In memoriam...
Παιδιά, sorry, σήμερα (28-02-2008) που μπήκα και έλεγξα τους συνδέσμους μου, ανακάλυψα ότι το ιστολόγιο του προγάστωρος αλλά και του φίλου του, του OFIOY του ανεξίκακου "έχουν κάνει φτερά"!!
Δεν ξέρω, να επέδρασε αρνητικά στους σεβαστούς τούτους συν-ιστολόγους η ιστορία με τα βλογκς (press-gr και λοιπά) και να έσβησαν την παρουσία τους, να αποφάσισαν να ασχοληθούν με την πραγματική ζωή, κάτι άλλο, τί να πώ.
Πάντως λυπάμαι για το "loss"...

Πολλή μαυρίλα... ρε παιδί μου!!

Ο καιρός της Αθήνας ήταν μάλλον αναπόφευκτο ότι κάποτε θα μας εκδικούταν...

Τόσα χρόνια βιάζουμε κυριολεκτικά αυτή την πόλη, επιβαρύνουμε το περιβάλλον της, καταστρέφουμε την ατμόσφαιρά της.

Και πού φτάσαμε; Έχω την αίσθηση ότι το μικροκλίμα που μας περιβάλλει έχει γίνει χειρότερο και από των Βρυξελλών.

Ομίχλη, ομίχλη, συννεφιά, καταχνιά... Πού πήγε ο ήλιος; Γιατί τόση υγρασία το πρωί σε μια πόλη που στερείται ολοκληρωτικά πρασίνου και η μόνη χλωρίδα της είναι η άσφαλτος και το τσιμέντο; Λογικά θα έπρεπε να είναι μια ξηρά έρημος.
Μάλλον είναι, τελικά. Γιατί και στην ξηρά έρημο το ίδιο φαινόμενο της υγρασίας υπάρχει το πρωί.

Πώς καταλήξαμε όλοι όσοι ζούμε εδώ μέσα να έχουμε αποδεχθεί τη μοίρα μας και να μη μας κάνει καμία -πλέον- εντύπωση αυτή η αλλαγή;
Το να κυκλοφορείς με τζιπ (προστατευμένος και μακριά από τη βλαβερή φύση), να ζεις σε σύγχρονα σπίτια με διπλά επτασφράγιστα παράθυρα, να δουλεύεις σε παρόμοια "προστατευμένα" γραφεία και να "διασκεδάζεις" το Σ/Κ σε προστατευμένους χώρους συνάθροισης τύπου The Mall, Village, Odeon κ.λπ. δεν σε γλυτώνει.
Προσοχή!! Ο αέρας που αναπνέεις δεν είναι προστατευμένος!!

Όσο για την καταχνιά και την ομίχλη... δεν χρειάζεται να δουλεύει κανείς πια στις Βρυξέλλες για να αρχίσει να πάσχει από κατάθλιψη.
Εν δυνάμει αυτόχειρες, γρηγορείτε!! Μπορείτε και στην Αθήνα να βρείτε πια τη δικαιολογία που ψάχνατε...

Καλή Χρονιά

Καλή χρονιά σε όλους τους φίλους -δίκυκλους και μη- αναγνώστες του κυβερνοχώρου...

Η χρονιά βέβαια αρχίζει το Μάρτιο -μαζί με τό Πρωτάθλημα, μη ρωτήσετε ποιο, ένα είναι αυτό που αξίζει- ναι τρέχουμε κι εμείς, χα χα. Δείτε το βίντεο...
Και βέβαια όλοι θα κερδίσουμε... (από το θέαμα και τον συναγωνισμό).
Και όλοι έχουμε πιθανότητα να κερδίσει η ομάδα μας!! (Go Loris, go!!). Κι αν όχι, πάλι ωραία θα είναι.