Παρόν Vs. Παρελθόν...

Για τους παρατηρητικούς, δε χρειάζεται να αναφέρω ότι τον τελευταίο καιρό έχω μειώσει αισθητά τον ιντερνετικό μου χρόνο (και το facebook, βεβαίως-βεβαίως!!). Και ναι, νοιώθω καλά (o.k.!!), δεν μου λείπει η ενημέρωση!!

Παρ' όλα αυτά, είναι τόσα πολλά τα παλιά που δεν προλαβαίνω/ουμε πια να ασχοληθούμε...

...Τα περιοδικά, τα κόμικ, η μουσική, τα άλμπουμ και η ταξινόμηση όλων αυτών, ένα βιβλίο, οι ξεκάρφωτες συναυλίες που τρέχαμε και που σήμερα συνειδητοποιούμε ότι ήταν σημαντικές, μοναδικές στιγμές (και περήφανα μπορούμε να αναφέρουμε ότι είμασταν μέρος των γεγονότων), γενικά που είμαστε "μέσα στα πράγματα" - όλα αυτά που μαθαίναμε και ο κόσμος που βλέπαμε ήταν απείρως περισσότερα και ουσιαστικά την εποχή "του σκότους".

Και κυρίως η πληροφόρηση για ένα θέμα, μια ταινία, ένα μουσικό κομμάτι, έναν δημιουργό, μια δουλειά του... Θέλω να πω πως αυτό που μαθαίναμε ήταν πιο σφαιρικό, πιο ολοκληρωμένο... Μέσα από ένα funzine, ένα κόμικ, έναν δίσκο εντρυφούσαμε σε μια δουλειά, έναν κόσμο. Με την άνεσή μας, να το ξεφυλλίσουμε, να το γευτούμε και κυρίως να το εμπεδώσουμε ανα-μελετώντας το όσο θέλαμε. Να σημειώσουμε στο τετράδιο μας τα σημαντικά για να θυμηθούμε να τα ψάξουμε λίγο περισσότερο, να τρέξουμε να τα βρούμε...

Να μοιραστούμε το υλικό μας με έναν φίλο, να ανταλλάξουμε τις συλλογές μας, να τα συζητήσουμε στην Πλατεία, στο 'Τσαφ", στου Στρέφη, στα θερινά τα σινεμά με τα αφιερώματα σε ταινίες των δημιουργών και όπου αλλού μας έβγαζε. Σε "ξεκάρφωτα" happening και συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, που τελευταία στιγμή πηγαίναμε με όποιο μέσο βρίσκαμε...

Και βέβαια, να κοινωνήσουμε μια πληροφορία, γιατί είμασταν μέρος μιας αλυσίδας της πληροφόρησης και το χρέος σημαντικό για να μην σπάσει...

Δε συμπεριλαμβάνω στα ανωτέρω τα μαθήματα, τις πορείες, συνελεύσεις, τριήμερα ζυμώσεων, συζητήσεων, εκδόσεις απόψεων, μανιφέστων κ.λπ.

Σήμερα, τα καταγράφουμε αυτά που κάνουμε για να μην ξεχάσουμε πού πήγαμε!! Τα φωτογραφίζουμε, τα "ανεβάζουμε" και κάνουμε "attend" στα happenings στο Face, γιατί αλλιώς δεν λέει... Πιο πολύ χρόνο χάνουμε να σκεφτούμε πού βρήκαμε εκείνο το ενδιαφέρον που διαβάσαμε, τη φωτογραφία που μας άρεσε, το τραγούδι που μας "κίνησε" παρά να απολαύσουμε το ίδιο... Ακούμε τα πρώτα δευτερόλεπτα στο Youtube και κάνουμε "like" και κοινοποίηση να μην το χάσουν οι φίλοι μας, γιατί το υπόλοιπο αργεί να κατέβει, "κολλάει"... Ξέρουμε ένα κομμάτι, αλλά ούτε από πού είναι, ποιο άλμπουμ, την ιστορία του γκρουπ, κ. ά. (των fans εξαιρουμένων).

Βρίσκω εικόνες, κείμενα, τραγούδια τυχαία πια -το ένα link με πάει στο άλλο- και πρέπει μάλλον να το σημειώνω εκείνη τη στιγμή, ή να κατεβάσω το κείμενο ή τη φωτογραφία για να την κοινοποιήσω αργότερα σε κάποιο άλμπουμ μου, γιατί αλλιώς μπορεί να ψάχνω ιστοσελίδες και "ιστορικό" για να το ξαναβρώ...

Να τα ανεβάσω στο Face με ένα απλό link, να τα σημειώσω και αργότερα να κάνω ένα πιο "γεμάτο σχόλιο" στο blog; Θα το θυμηθώ; Να τα "σύγχρονα" διλήμματά μου...

Φτάσαμε πια σε αυτό που παιδαγωγικά μαθαίναμε στα Πανεπιστήμια ότι ουσιαστική δεν θα είναι η γνώση καθεαυτή, αλλά η δεξιότητα να την βρεις, να την αξιολογήσεις και να την ταξινομήσεις!!

Δεν ξέρω, προσωπικές σκέψεις είναι, ο πρώτος πληθυντικός αναφέρεται μόνο σε μένα -απλά είναι δύσκολο τώρα που το βλέπω να αλλάξω όλο το κείμενο, συγχωρήστε με - μπορεί να μην συμβαίνει στους άλλους, ίσως τα "New Year's Resolutions" να επέδρασαν πάνω μου...

Καλή Χρονιά σε όλους, νοιώθω την έχουμε ανάγκη...

κι όσο αντέξουμε, μάλλον θα...

Μας κάνουν πλάκα...

Ειλικρινά αυτό σκεφτόμουνα καθώς κατηφόριζα τη Βασ. Σοφίας και μετά την Βασ. Κω/νου. Εκεί, στον κόμβο του Χίλτον τα γιορτινά στολίδια του Δήμου είναι τόσα πολλά και πυκνά που αποτελούν μοναδικό νεοελληνικό κιτς θέαμα...
Και αν συνυπολογιστούν και τα εκατομμύρια λαμπιόνια που έρχονται από μακριά (Κάραβελ) και συνεχίζουν κρεμασμένα ανά σχεδόν 15 μέτρα κάθετα σε όλη τη Βασ. Σοφίας μέχρι το Σύνταγμα, ε τότε καταντάει σκάνδαλο!! Σκεφτόμουνα τί ωραία πλάκα μας κάνει ο απερχόμενος δήμαρχος (!?!) της παράγκας των Αθηναίων, που από τη μια στολίζει τον εναέριο χώρο μας με φωτεινά αντικείμενα αγνώστου αισθητικής και από την άλλη δεν παραλείπει να στολίσει και τον επίγειο χώρο μας με αγνώστου (απο)σύνθεσης πολύχρωμα σκουπίδια, έτσι, για να καλύψει όλες τις ανάγκες δυσχερούς και απάνθρωπης μετακίνησης...
Σίγουρα η ματαιοδοξία του δεν θα μας αφήσει να τον ξεχάσουμε, για πολλά χρόνια!!Φεύ!! Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι...

Mercedes (Ισπανόφωνο όνομα...)

Από τη φίλη μου τη Ρένα...

Έλληνας έχει μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής από το Μεξικό για την Ελλάδα.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης, του πετάγονται τα μάτια έξω, καθότι η αεροσυνοδός που κόβει βόλτες στον διάδρομο του αεροσκάφους είναι
σούπερ γκόμενα.
-Πώς σε λένε; (την ρωτάει)
...-Μερσέντες (του απαντάει)
-Μερσέντες!! Τι υπέροχο όνομα! Κάποια σχέση με την Mercedes Benz;
-(τον χτυπά φιλικά στον ώμο) Ίδια τιμή!!!!!

Ένα εξαίρετο post...

Για τον Παύλο...
http://diavazo.blogspot.com/2006/12/6-1990.html

Γιώργο είδες ο Δημήτρης;

Μου το έστειλε ο Apo... Αξίζει δυο σκέψεις παραπάνω...
Από "Το Ποντίκι", 25-10-2010:

  Γράφει η Κουκίδα

Ποιος το πίστευε. Και ξαφνικά η Κύπρος έγινε μεγάλος παίχτης. Εν μια νυκτί. Η γερμανική πρεσβεία στη Λευκωσία, ενημέρωσε το προεδρικό ότι η Άγγελα Μέρκελ θέλει να επισκεφθεί το νησί.

Αυτό λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Ντιμίτρι Μεντβέντεφ. Με το που κυκλοφόρησε το νέο, ο Σύριος πρόεδρος ειδοποίησε την δική του πρεσβεία να μεταφέρει στον πρόεδρο της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια «ότι επιθυμεί να τον δει πριν την κυρία Μέρκελ».

Προχθές ολοκληρώθηκε και η «έκτακτη» επίσκεψη του Λιβάνιου πρωθυπουργού. Η πλειονότητα των Κυπρίων πολιτών διερωτούνται «τι έγινε και ξαφνικά όλοι αυτοί μας θυμήθηκαν;». Οι πιο υποψιασμένοι ήξεραν.

Το βράδυ της Παρασκευής έσκασε και η βόμβα:  Ο κ. Χριστόφιας ειδοποίησε τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν «ότι δεν έχει χρόνο να μεταβεί στην Νέα Υόρκη γιατί πρέπει να παρευρεθεί στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ και αμέσως μετά, θα υποδεχθεί τον Σύριο ομόλογο του, Μπασιάρ Αλ Ασσαντ». Προηγήθηκε επείγουσα πρόσκληση του Κι  Μουν προς την κυπριακή κυβέρνηση και την τουρκοκυπριακή ηγεσία για τριμερή συνάντηση, με στόχο την επίλυση του Κυπριακού.

Τριάντα έξι χρόνια τώρα οι Κύπριοι χιλιοπαρακαλούσαν για μια τέτοια πρόσκληση. Και πανηγύριζαν όταν κάποιος έλληνας αξιωματούχος (ανεπίσημα πάντα για να μην… ενοχληθούν οι Τούρκοι) επισκεπτόταν την Λευκωσία. Σπανίως πήγαιναν στο νησί αξιωματούχοι από άλλες χώρες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Και τώρα ο κ. Χριστόφιας δήλωσε ότι είναι πολύ…  busy για να δει τον γ.γ. του ΟΗΕ!! Τι μεσολάβησε;;;

Οι γεωτρήσεις έδειξαν πετρέλαιο. Πολύ πετρέλαιο. Στα ανοικτά της Κύπρου με την Συρία, τον Λίβανο και την Αίγυπτο. Μόνο που το μεγαλύτερο μέρος πέφτει εντός της κυπριακής υφαλοκρηπίδας. Ρώσοι, Γερμανοί και λοιποί συνωστίζονται για να εξασφαλίσουν συμφωνίες προς όφελος εταιριών της χώρας τους. Τα οικονομικά συμφέροντα ανέκαθεν υπαγόρευαν την εξωτερική πολιτική. Γι’ αυτό και η κ. Μέρκελ δεν διστάζει να επισκεφθεί την «μικρή» Κύπρο. Ο Δ. Χριστόφιας κατάλαβε που πάει το πράγμα και άνοιξε το παιχνίδι. Θέλετε κομμάτι από την πίτα; Βάλτε πλάτες να κλείσει το Κυπριακό, είπε. Την πρώτη επίσημη πλάτη έβαλε η Ρωσία. Αμέσως τσίμπησε και το Βερολίνο. Η Ουάσινγκτον, που παρακολουθεί τις εξελίξεις με ιδιαίτερη αμηχανία, χτύπησε την πόρτα της Λευκωσίας μέσω του Μπαν Κι Μουν. Μόνο που η Λευκωσία είπε no thanks guys, δεν βιαζόμαστε και άρχισε να στρώνει το χαλί βάζοντας τους δικούς της όρους.

Τα βλέπει αυτά ο Γιώργος;  Έτσι θα μπορούσε να παίζεται  το παιχνίδι. Όχι να μοιράζεται το Αιγαίο στα δύο. Ας πάρει κανένα μάθημα από τους «μικρούς».

ΥΓ: Α, και George. Και η Κύπρος είναι υπό επιτήρηση λόγω υψηλού ελλείμματος. Η Κομισιόν έστειλε ραβασάκι ότι «μέσα σε 3 χρόνια πρέπει να μειώσετε το έλλειμμα στο 3%». Η Λευκωσία απάντησε «εμείς είμαστε αριστερή κυβέρνηση και κάνουμε κοινωνική πολιτική. Δεν υπάρχει περίπτωση να κόψουμε μισθούς και συντάξεις. Θα μειώσουμε το έλλειμμα, αλλά σε 5 χρόνια». Και αμέσως ανακοίνωσε έκτακτο επίδομα για όλους ύψους 300 ευρώ. Για να τους σπάσει τα νεύρα.  Εκνευρίστηκαν οι Βρυξέλλες που πήγαν να απειλήσουν με κυρώσεις. Για να πάρουν την αποθεωτική απάντηση «εάν μας πιέσετε, θα βάζουμε βέτο σε όποια απόφαση πάει να περάσει η ΕΕ μέχρι την δευτέρα παρουσία». Φοβήθηκαν οι Βρυξέλλες ότι η «κομμουνιστική κυβέρνηση της Κύπρου» δεν το’ χει και πολύ να αποφασίσει έξοδο από την ευρωζώνη και σιώπησαν. Βρε, τσαμπουκά οι μικροί!!! Αλήθεια, με τις γεωτρήσεις στο Αιγαίο, τι  γίνεται;

Οι έλληνες θα κάνουν πάλι τη σωστή εκλογή....

Το έψαχνα καιρό....
το βρήκα στην Τσαχπίνα...

το βάζω, με χαρά!!!!

Τι να σχολιάσεις... είναι περιβόλι από μόνος του!!

http://www.lifo.gr/now/news/901

"Δεν θα ασχοληθώ με τους μίζερους που στην πόλη βλέπουν μόνο τα άσχημά της κι όχι τις ομορφιές της".

Μια θρασύτατη, αλαζονική συνέντευξη του Νικήτα Κακλαμάνη...

Άμα θες να αποφύγεις τον γάτο, συμμαχείς με τον σκύλο...

Tom & Jerry...
Όταν το ποντικάκι τα έβρισκε σκούρα, συμμαχούσε με τον σκύλο για να την βγάλει καθαρή...
Αυτό μου θύμισε είδηση που διάβασα στο apnea.gr: "Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει Κικίλια!!!" 
Όλο το άρθρο εδώ...http://apneagr.blogspot.com/2010/10/blog-post_06.html

Γκάλοπ... "Κι αν πτωχεύαμε;;;;!!!!"

Η τελευταία βδομάδα ήταν εξόχως κουραστική!! Ήταν αδύνατον να παρακολουθήσεις όλες τις περίτεχνες κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης στον διεθνή πολιτικό στίβο!! Χρειαζόσουν μυαλό πιο συνθετικό κι από του Einstein, πιο αφαιρετικό και από του StePhen Hawking!!
Κάποια στιγμή βαρέθηκα... Δεν ήθελα άλλο να σκέφτομαι το colpo grosso του πρωθυπουργού που απείλησε με εκλογές αν στις δημοτικές -που κανονικά θα έπρεπε να ασχολούνται με τα κοινά των Δήμων- καταψηφίζονταν η οικονομική του πολιτική!!! Ούτε που έτσι εκτόξευσε τα spreads στο διπλάσιο ποσοστό από το οποίο βρίσκονταν...
Δεν ήθελα να ακούω άλλο διάφορους πολιτικούς στα κανάλια να μας λένε με τρόμο ότι διανύουμε μια δυναμική πολιτική αλλά υπό καθεστώς πτώχευσης, ότι η προσπάθεια από εκείνους είναι Τιτάνια, ότι χωρίς εκείνους μπορεί να είχαμε καταποντιστεί στα Τάρταρα!!
Κουράστηκα να ακούω την πράσινη φυλή να προσπαθεί να πείσει για το πατριωτικό σωτήριον έργο της, τη γαλάζια να αποκρούει το κόλπο με τις πρόωρες εκλογές και τη μπλε (!) να ψηφίζει τα μέτρα αλλά με πόνο και αγρυπνία (!?!)...                                        
Μπήκα σε μεγάλο πειρασμό: "Μα για ποιον Έλληνα παιδεύομαι εγώ ως πολίτης και εκείνοι ως ταγοί;"
ΚΙ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΠΤΩΧΕΥΑΜΕ; (!!)
Περιμένω τη γνώμη σας...

Γνώμες, επίκαιρες...

Δεν είναι δικά μου... έχει ενδιαφέρον όμως πώς σκέπτονται οι κάτοικοι/πολίτες αυτής της χώρας.
Κάτω από το άρθρο υπάρχουν σχόλια αναγνωστών, ναι και με αντικρουόμενες απόψεις...
Όποιος φτάσει στο τέλος, αξίζει να ρίξει μια ματιά... http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_31/10/2010_1293108

The shit really hit the fan...

...this time!!
Ευτυχώς, απλά 'ζαπάριζα' το τηλεκοντρόλ και ξανάπεσα πάνω στις Οικογενειακές Υποθέσεις στον Alpha!!
Οι οχετοί της υποκουλτούρας έχουν ανοίξει προ πολλού. Ο εμετός δεν κρατιέται πουθενά!! Τα κυριεύει όλα ασυγκράτητα σαν παλιρροϊκό κύμα που προκλήθηκε από υποθαλάσσιο σεισμό. Οι ίδιοι "ελληναράδες" χαρακτήρες που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους ("δεν ξέρει με ποιόν έχει να κάνει", "θα τον πατήσω", "τσαμπουκά δεν έχω σηκώσει από κανέναν", "στο σπίτι μου, ρε?!!" κ.ά.) ενσαρκώνονται από ανεκδιήγητους τύπους βάσει ενός στεγνού και άνευρου -ο θεός να το κάνει- σεναρίου εμπλεκόμενοι πάντα σε ασήμαντες παρεξηγήσεις που θα λύνονταν κάλλιστα αρθρώνοντας λίγα εύπεπτα ελληνικά συνοδευόμενα από στοιχειώδη ευγένεια και αξιοπρέπεια...
Φευ!! Αναπαραγωγή της σύγχρονης μίζερης ζωής μας σε μια κοινωνία άνευ παιδείας...

Περί Μνημονίου & περικοπών...

Επειδή σιγά σιγά οι πολιτικοί όλων των κομμάτων και δη των αριστερών μας "προετοιμάζουν" και για άλλα σκληρότερα μέτρα, δεν νομίζω ότι νοήμων τις θα περίμενε κάτι διαφορετικό...
Έρχεται νέο έτος, νέος προϋπολογισμός, νέα μέτρα... Στο κάτω - κάτω, η συμφωνία με το ΔΝΤ και τους άλλους δανειστές/συνδιαχειριστές αυτής της χώρας δεν ήταν για ένα μόνο χρόνο, έτσι δεν είναι;
Και το μνημόνιο είχε προοπτική τριετίας/τετραετίας. Οπότε;
Μετά την μικρή παρένθεση των δημοτικών εκλογών -αυτός ο νέος όρος "αυτοδιοικητικός" που τον κολλήσανε παντού οι αγράμματοι δημοσιογραφίσκοι είναι άηχος, άγχρωμος και πιθανότατα αταίριαστος, για τη χρήση που του επιφυλάσσουν, με την ελληνική γλώσσα- και τα δωράκια για τα "ψηφαλάκια" σίγουρα θα επικρατήσουν πάλι οι στόχοι του μνημονίου!!
Βέβαια στη χώρα που ελάχιστοι διαβάζουν τα "manual" πριν χρησιμοποιήσουν κάτι, μάλλον είναι απίθανο να διάβασαν μερικοί και το Ν.3845, ΦΕΚ 65/2010!! Καλά για τους βουλευτές, ούτε μπαίνω στον κόπο να αναρωτηθώ...
Σε ένα λοιπόν ωραίο site, βρήκα μια άλλη προσέγγιση!! Ναι, ναι το site της "Υπόγας" ήτανε!!! Ρίξτε μια ματιά... Και επειδή οι ΠΙΝΑΚΕΣ που αναφέρει δεν φαίνονται, τους παραθέτω εδώ, μια που σε κάποιο e-mail φίλου τους είχε συνημμένους...
Για τα σχόλια λοιπόν, κλικ εδώ: http://www.open.ypoga.net/node/88
Για τους πίνακες, παραθέτω...
1. Το 2010.. Όπως βλέπετε από τα μέτρα του 2010, θα εξοικονομήσουμε 5800 εκατομμύρια.

Το 2011, θα εξοικονομήσουμε άλλα 9.650 εκατομμύρια, δηλαδή υπερδιπλάσια από το 2010, δηλαδή το αγγούρι θα είναι διπλάσιο το 2011. 

Για δείτε:

• Αύξηση αντικειμενικών αξιών 400 εκατομμύρια
• Εξοικονόμηση πόρων από τον Καλλικράτη 500 εκατομμύρια.

Και μετά από αυτά έρχεται το 2012...

Τι λέει για το 2012;

Μείωση προσλήψεων δημοσίων υπαλλήλων πέραν του 5 προς 1!! Αυτό για όσους σας τάζουν θέσεις στο δημόσιο.

Ανάπτυξη; --> Μείωση δημόσιων επενδύσεων 500 εκατομμύρια.

Προσέξτε τώρα και το τελευταίο.

Μη καθορισμένα μέτρα για λειτουργικά έξοδα --> 900 εκατομμύρια!!!

Αντέχετε;;

Έρχεται και το 2013

Τι λέει το 2013;

Μη-καθορισμένα μέτρα --> 4.200 εκατομμύρια, δηλαδή το 2013, θα πάρουνε μέτρα που θα πρέπει να αποδώσουν όσο όλες οι περικοπές του 2010!!!

Όσοι αντέχουν ακόμα, ξεχνούν ίσως ότι υπάρχει και το… 2014!!

Τι λέει το 2014;

Δηλαδή το 2014 -και μόνο τότε- θα σταματήσει τη φορολογία των κερδοφόρων επιχειρήσεων, χάνοντας 600 εκατομμύρια, αλλά προβλέπει εξοικονόμηση από μη καθορισμένα –ακόμα- μέτρα 4.700 εκατομμυρίων!!!

Με απλά λόγια... 

Μέχρι το 2014 θα πρέπει να εξοικονομηθούν 30 δις και με τα μέτρα που έχουν πάρει μέχρι τώρα εξοικονομούνται 5,8 δις!!!

Τουλάχιστον, ότι ακούμε μπορούμε να το διασταυρώνουμε με τους λογαριασμούς και τους πίνακες...

Αν έχετε τάσεις αυτοκτονικές διαβάστε όλο το νόμο, αλλά όχι σαν τους ηλίθιους πολιτικο-δημοσιογράφους.

Και τα παραρτήματα, και τα παραρτήματα!!!

Κι ενώ ο νόμος γράφει όλα αυτά, έχεις τον έναν και τον άλλον, να διαμορφώνουν γνώμη, για τον 15χρονο που θα δουλεύει με 400 ευρώ, ή τη ποσόστωση ναυτικών στο Ζενίθ, "κρύβοντας" με την έντονη δημοσιοποίηση τέτοιων περιπτώσεων, το εγκληματικό σύνολο. Ε λοιπόν, όσοι τα λένε αυτά, ή ξέρουν και μας δουλεύουν, ή είναι βλάκες, ή και τα δύο.

Υ.Γ. Όσοι θέλετε, διακινήστε τα παραπάνω στοιχεία, ποικιλοτρόπως... Έτσι κι αλλιώς μέχρι στιγμής δεν τόλμησε κανένα επίσημο μέσον να τα δημοσιοποιήσει ευρέως.

Πιο πάτο... δεν έχει!!

Υπάρχει ένα φαινόμενο στην ελληνική τηλεόραση που νομίζω δείχνει ξεκάθαρα τα ποιόν αυτού του λαού στη σύγχρονη κοινωνικο-πολιτική κρίση που περνάμε... Είναι οι απογευματινές κουτσομπολίστικες εκπομπές. Πιο πάτο από αυτό που έχουν πιάσει, δεν νομίζω ότι μπορούν να πιάσουν!! Μόνο που, δεν φαίνεται η αισιόδοξη ρήση "...ε αφού έπιασαν πάτο, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι ν' "ανέβουν" από δω και πέρα..." Νομίζω ότι μπορούν κάλλιστα να παραμείνουν στον πάτο τους για καιρό και να συναγωνίζονται πια εκπομπή θα κάνει τις χειρότερες "γουρουνιές"!!
Βαρόμετρο και αισχίστη του είδους είναι η εκπομπή "δέστε τους" με το Νίκο Μουτσινά και τη Μαρία Ηλιάκη... Έχουν "κομμάτι" μέσα στην εκπομπή το "ξεσκόνισμα" όπου με -θεέ μου- ευφυολογήματα και γκριμάτσες, ξεκατινιάζουν κάποιον "celebrity", χα χα!! Ελλείψει σεναρίου, αυτοϊκανοποιούνται με γκριμάτσες, παύσεις, μορφασμούς και ηλιθιότητες. Νομίζουν ότι οι "χαριτωμενιές" είναι το απόλυτο εύρημα της σύγχρονης ζωής... Και βέβαια, ελλείψει μέτρου, χυδαιολογούν λόγω και φύσης (ο Μουτσινάς ενσαρκώνει απόλυτα το... "παλιόπ***") και η ανεγκέφαλη δίπλα του σιγοντάρει.../ πενία παιδείας τέχνας κατεργάζεται...
Τι να πω... άλλο δεν έχω. Όποτε τύχει να πέσω πάνω τους στερούμαι γλώσσας και επιχειρημάτων!! (Ο Τσαλίκης άντεξε μια σαιζόν...) http://www.i-live.gr/news-deste-tous-tv-premiere/ και http://www.ishow.gr/production.asp?guid=F804FA7F-D374-469D-8D0D-5123222E8342
Αφήνω το σχόλιο λειψό... στέρεψα!!

The ARCHIVE Experience

Από την ιστοσελίδα του Ticketpro.gr (βέβαια δεν θα βρείτε τη συγκεκριμένη ανάρτηση λόγω past event):

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου – Θέατρο Λυκαβηττού Badminton, Αθήνα

To 2009 οι Archive, των οποίων η σχέση με το ελληνικό κοινό είναι μακράν από τις μακροβιότερες και πιο ζεστές, ήρθαν για τρείς sold out συναυλίες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Τότε είχαν θέσει “υπο τον ελεγχό τους” πάνω από 5000 Έλληνες μουσικόφιλους.
Αυτή τη φορά η κυριαρχία των Archive επεκτείνεται…
Πέρα από την πρωτεύουσα, την συμπρωτεύουσα και την 3η μεγαλύτερη πόλη, το σχήμα που τόσο αγαπήσαμε θα επισκευτεί για πρώτη φορά την Λάρισα και τη Κρήτη.
Το επιστέγασμα όμως τις περιοδείας αυτής, η μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι τώρα από ξένο σχήμα, είναι η συναυλία της Αθήνας ή οποία μάλιστα θα μαγνητσοκοπηθεί για επερχόμενο live DVD!
Από το 2002 οπότε αρχίζει η σχέση των Archive με την Ελλάδα, αφού την χρονιά εκείνη εμφανίζονται σε ένα κατάμεστο «Φως», μέχρι σήμερα έχουμε υποδεχθεί τους Archive σε διάφορους συναυλιακούς χώρους. Το 2004 σε μία εξαιρετική συναυλία σε ένα γεμάτο Θέατρο Λυκαβηττού, το 2005 με 2 sold out εμφανίσεις, αυτή τη φορά στο Gagarin 205 στην Αθήνα και το Vilka Live Stage στην Θεσσαλονίκη, το 2006 στο Γήπεδο Καραϊσκάκη και στο Fuzz και τελικά το 2009 οπου πραγματοποιούν ένα συναυλιακό hat-trick αφού κανούν sold out το Θέατρο Badminton στην Αθήνα, το Principal Club Theater στην Θεσσαλονίκη και την Ακτή Δυμαίων στην Πάτρα.
Συνολικά από την πρώτη τους εμφάνιση στην χώρα εκτιμάται ότι 19.000 άνθρωποι έχουν συμμετάσχει στην μυσταγωγία που λέγεται συναυλία των Archive.
Επιπλέον σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Πάτρα προστείθονται και οι Client, το γυναικείο μινιμαλιστικό electro τρίο από την Μεγ. Βρετανία οι οποίες θα μας μαγέψουν με την ιδιαίτερα όμορφη εμφάνιση τους και την όμορφα ιδιαίτερη μουσική τους.

Απελάσεις...

Έλλειψη παιδείας και "τέχνης" στη γηραιά ήπειρο ενισχύει το φόβο του συντηρητικού μικροαστισμού και από Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων και της ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων, αγαθών και ιδεών καταλήξαμε σε κλειστά σύνορα και απελάσεις ομάδων "διαφορετικών"... της καθεστηκυίας τάξης. Vive la France et la democratie!!!

Υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ στο Gagarin

I'm a happy man tonight!! Επιτέλους, μια 100% punk συναυλία στο Gagarin, με Jello Biafra (opening οι "Deus ex machina). Σπρωξίδι, πολιτικά μηνύματα, συνθήματα, χοροπηδητά, κόσμος να πηδά από τη σκηνή, μπύρες και νερά στον αέρα... Θύμισε εποχές Mano Negra και Iggy Pop στο θρυλικό "ΡΟΔΟΝ" (που τόσο μας λείπει...).

Παραθέτω το άρθρο που δημοσιέυτηκε στην Ελευθεροτυπία και στο site του Gagarin 205 (στο όνομα πάνω έχω το link της αφίσας και παρουσίασής του, να το link του άρθρου http://www.gagarin205.gr/news_s.php?theid=320)

«Βρισκόμαστε στο μέσο μιας εποχής στην οποία κυριαρχούν οι λήσταρχοι βαρόνοι.

Είναι οι καιροί του νέου φεουδαλισμού, ένας όρος που χρησιμοποιώ από τα τέλη της δεκαετίας του '70 για να περιγράψω την αργή αλλά συνεχόμενη πορεία των πολυεθνικών προς ένα πραξικόπημα». Ετσι περιγράφει την πολιτική και οικονομική κατάσταση ο Αμερικανός Ερικ Μπούσερ ή Τζέλο Μπιάφρα, όπως είναι πιο γνωστός.

Ηγέτης των Dead Kennedy's, της πιο πολιτικοποιημένης πανκ μπάντας των ΗΠΑ, τέταρτος στις εκλογές για τη δημαρχία του Σαν Φρανσίσκο το '79, spoken word καλλιτέχνης, ιδρυτής της ανεξάρτητης δισκογραφικής «Alterna- tive Tentacles» και πρώην υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ με το Πράσινο Κόμμα, ο Μπιάφρα παίζει απόψε στο Gagarin 205 με τη νέα του μπάντα The Guantanamo School of Medicine.

Οι πανκ βετεράνοι θα παρουσιάσουν το περσινό ντεμπούτο τους, το «The Audacity of Hype». Μια σειρά από τραγούδια, όπου κάτω από ένα μίγμα χαοτικού μινιμαλιστικού πανκ και πρώιμου γκαράζ του '60, ο Μπιάφρα σχολιάζει την κατάσταση στην Αμερική, από την έξαρση της κρατικής καταστολής και το φόβο που σπέρνει η προπαγάνδα των ΜΜΕ μέχρι το κίνημα πολιτών που αλλάζει τα δεδομένα.

«Ενιωσα πραγματικά θριαμβευτής όταν τελείωσα το δίσκο», λέει. «Ενιωσα ξανά διαβολικός, όπως τις μέρες του πανκ. Ποτέ δεν βολευόμουν στο ρόλο τού ροκ εν ρολ ήρωα, πάντα ήθελα να είμαι ο παιχνιδιάρης αλήτης, ο σαμποτέρ. Μερικές φορές σαμποτάρω ακόμα και τον εαυτό μου».

Οχι ότι δεν το έχει πληρώσει. Το 1994 ξυλοκοπήθηκε άγρια μέσα στο εναλλακτικό κλαμπ 924 Gilman Street από μια παρέα νεόκοπων πανκ, που τον κλοτσούσαν πεσμένο στο πάτωμα φωνάζοντας «ξεπουλημένε ροκ σταρ». Επίσης μπλέχτηκε σε μια ατελείωτη δικαστική διαμάχη με τους υπόλοιπους Dead Kennedy's, επειδή αρνήθηκε να δώσει την άδεια να χρησιμοποιηθούν τα τραγούδια τους σε διαφημίσεις.

«Σε αντίθεση με όσους μιλάνε διαρκώς για αναρχία και κουνάνε τα λάβαρα της επανάστασης, δεν πιστεύω ότι μια κυβέρνηση είναι de facto κακή», εξηγεί ο ίδιος. «Στο κάτω κάτω, ακόμα και στην πιο ιδεατή κατάσταση χρειάζεται μια κεντρική εξουσία για να μοιράζει τον πλούτο των λίγων στους πολλούς».

Γι' αυτό και ασκεί μια διαφορετική κριτική στην κυβέρνηση Ομπάμα. «Κατά την άποψή μου», λέει, «ο Ομπάμα έπρεπε να σύρει τον Μπους στα δικαστήρια ως εγκληματία πολέμου. Γιατί μια υπερδύναμη δεν έχει το δικαίωμα να απάγει, να βασανίζει και να σκοτώνει ανθρώπους. Ετσι αυτοί οι κλόουν-νεοναζί με το όνομα Ρεπουμπλικανοί θα επιστρέψουν κάποτε στην εξουσία σκεπτόμενοι ότι "την προηγούμενη φορά τη βγάλαμε καθαρή, ας συνεχίζουμε λοιπόν στις σφαγές κι άλλων ανθρώπων"».

* Οι Jello Biafra and the Guantanamo School of Medicine παίζουν απόψε στο Gagarin 205. Πριν, παίζουν οι Deus Χ Machina. Εναρξη 9.00 μ.μ. Εισιτήριο: 20 ευρώ.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Βενζίνη...

Κυκλοφορεί (από Κώστα):

Χθες σταμάτησα σ' ένα βενζινάδικο και ζήτησα 10 ευρώ βενζίνη.

Κι ο βενζινάς ρώτησε:

- Είναι μεγάλος ο λεκές;

Εφημ. Liberation, Απρίλιος 2010

Η μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα "Liberation" με βαρυσήμαντο άρθρο της παίρνει ξεκάθαρα το μέρος των διαδηλωτών και δηλώνει "Είμαστε όλοι Έλληνες", ενώ ΕΞΗΓΕΙ τι συμβαίνει στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό (και παράλληλα "τα χώνει" και στη Γαλλία).

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

1 - Ουδείς υπενθυμίζει το γεγονός ότι η ζωή στην Ελλάδα έγινε πολύ ακριβή μετά την υιοθέτηση του Ευρώ, ο μέσος μισθός είναι κάτω από 1000 Ευρώ, στην πραγματικότητα 800 Ευρώ, ενώ οι τιμές των ειδών διατροφής το λιγότερο διπλασιάστηκαν.

2 - Ουδείς λέει ότι το Carrefour εξαγόρασε πολλά ελληνικά σούπερ-μάρκετ μετά την υιοθέτηση του Ευρώ, ότι η Εμπορική Τράπεζα (2η τράπεζα στην Ελλάδα), η Αγροτική Τράπεζα, η Γενική Τράπεζα εξαγοράστηκαν από γαλλικές τράπεζες, και συγκεκριμένα από την BNP. Ότι η απορύθμιση της αγοράς μετά την υιοθέτηση του Ευρώ οδήγησε στον καλπασμό των διεθνών εταιριών..

3 - Ουδείς λέει ότι η γαλλική πρεσβεία βρίσκεται εκεί μόνον ως αντιπρόσωπος αυτών των εταιριών, οι οποίες εξαγοράζουν τις ελληνικές, τουλάχιστον σε εκείνο το μέρος της αγοράς όπου παίζουν κάποιο ρόλο.

4 -Ουδείς λέει ότι το αεροδρόμιο των Αθηνών παραχωρήθηκε σε γερμανική εταιρία, ότι το λιμάνι του Πειραιά παραχωρήθηκε σε κινέζικη εταιρία. Σαν να λέμε ότι η Ελλάδα χάνει σιγά-σιγά τον έλεγχο των μέσων μεταφοράς.

5 - Ουδείς λέει ότι τα πολιτικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, βρίσκονται στα χέρια των ίδιων οικογενειών εδώ και γενεές. Τέλος, οι έλληνες ζούσαν πολύ καλύτερα πριν την υιοθέτηση του Ευρώ, το οποίο συνιστά καταστροφή. Για την ελληνική νεολαία το κόμμα της κεντροδεξιάς έγινε το σύμβολο αυτής της εκχώρησης των δικαιωμάτων τους, των προσδοκιών τους. Καλή τύχη στους φορείς της ελπίδας. Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, αλλά φοβούνται πολύ, πάρα πολύ μην χάσουν τα προνόμιά τους. Και, αν οι πολιτικοί δεν το παραδεχτούν, τα πρόβατα θα γίνουν λύκοι.

Για τους έλληνες το Ευρώ είναι μια καταστροφή, περιμένετε όμως, δεν είναι μόνο για τους έλληνες, μου φαίνεται πως είναι για όλη την Ευρώπη. Η αγοραστική ικανότητα είναι πολύ πιο χαμηλή σε σχέση με το παρελθόν. Κι εδώ επίσης η κυβέρνηση κάνει τον κουφό, για αυτούς η κατάσταση βαίνει μια χαρά, υπάρχει μια κρίση, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Αλλά είναι φυσιολογικό ούτε καν να βλέπεις την κρίση να διέρχεται όταν παίρνεις μισθό 10000 Ευρώ το μήνα. Για κείνον όμως που κερδίζει 700 Ευρώ το μήνα ο τόνος δεν είναι ο ίδιος. Και νομίζω ότι οι νέοι δεν είναι ηλίθιοι, ώστε να μην βλέπουν τι συμβαίνει. Εξ' ου και όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Η μοναρχία των πολιτικών: οι νέοι δεν θέλουν πια αυτό το σύστημα.

Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τις τράπεζες, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για αυτοκίνητα, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για πολέμους, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τη διαβίωση των πολιτικών, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για να βοηθήσουμε τις εταιρίες που ήδη διέθεταν δισεκατομμύρια, και για τους λαούς ψίχουλα..

Ωραία διανομή του πλούτου, ωραία δικαιοσύνη, οι συνταξιούχοι επιβιώνουν, οι νέοι δεν έχουν δουλειά, οι μισθωτοί παραπαίουν. Κανένα πρόβλημα αφού υπάρχουν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια. Είμαι ελληνίδα και είμαι πολύ υπερήφανη. Να είστε σε ετοιμότητα. Τα γεγονότα της Ελλάδας έρχονται στην Ευρώπη.

Ας ξαναγράψουμε το κείμενο βάζοντας στη θέση της Ελλάδας τη Γαλλία και έχουμε μια αρκετά ρεαλιστική απεικόνιση όσων μας περιμένουν τα επόμενα χρόνια (μήνες;). Βλέποντας τα ρεπορτάζ των εφημερίδων και των ειδήσεων για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να μας έρχονται αβίαστα ορισμένες αναμνήσεις και να λέμε ότι τέτοιου είδους γεγονότα θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβούν στη Γαλλία, αν η κυβέρνηση και ο Σαρκοζί δεν έπαιρναν κάποιες προφυλάξεις. Όλα τα συστατικά στοιχεία της ελληνικής εξέγερσης έχουν συναθροιστεί και εδώ, και ο Σαρκοζί δεν πρέπει να είναι πολύ ήσυχος αυτή τη στιγμή!

Από την Ελλάδα στη Γαλλία δεν είναι και πολύ μακριά. Μια σπίθα ίσως είναι αρκετή. Γάλλοι, άλλη μια φορά! Σας καλώ από την Ιταλία: χρειαζόμαστε κάποια «ελληνική» διαδήλωση, διότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι πραγματικά σοβαρή. Ο νεανικός πληθυσμός δεν κατανοεί την αξία της ζωής και των πραγμάτων. Ο Μπερλουσκόνι είναι κακός, όχι όμως το απόλυτο κακό. Άλλαξε τη ζωή των ιταλών (όλων των ιταλών, δεξιών, κεντρώων, αριστερών) διαμέσου της τηλεόρασης και η ιταλική κοινωνία νοιάζεται μονάχα να ερμηνεύσει την πραγματικότητα με τις κατηγορίες της τηλεόρασης: την ομορφιά, την επιτυχία. Και είναι κυρίως οι νέοι των 600 Ευρώ το μήνα (και λιγότερο!) που το κάνουν αυτό.

Είμαστε όλοι έλληνες!

Η ζωή, όπως θα έπρεπε να είναι...

Πώς πηδάει το μυρμήγκι...

Της Ρέας Βιτάλη (?)

Μου έστειλαν με e-mail, μου άρεσε πολύ και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Διαβάστε λοιπόν...


"Βέβαια δεν υπάρχει «μυαλόμετρο», αλλά αν υπήρχε, δεν θα έλεγες τον Πραξιτέλη και πρώτο μυαλό! Ένα καλόκαρδο, αγαθιάρικο παιδί που έκανε παρέα με τον Δημήτρη. Ο Δημήτρης είχε μια γοητεία στις γυναίκες χωρίς να το επιδιώκει. Και ο Πραξιτέλης είχε λάβει μόνος του το ρόλο του γκομενοδιαμεσολαβητή. Σ΄αυτόν απευθύνονταν εν ολίγοις οι γκόμενες, όταν ήθελαν να βγουν με το φίλο του, το Δημήτρη. Ο Δημήτρης αντίστοιχα, με μια εκ γενετής σοβαρότητα, αναλάμβανε ανταποδοτικά σχεδόν να γίνεται διαμεσολαβητής σε πιο σοβαρά θέματα.Όπως για παράδειγμα να κανονίσει "ταρίφα" με τους καθηγητές, για να τους περάσουν τάξη, όταν έμειναν σε μερικά μαθήματα, για Σεπτέμβριο. Κακοί μαθητές και οι δύο. Ήταν το πρώτο λάδωμα. Στην πορεία της ζωής ακολούθησαν κι άλλα. Έτσι πήραν αργότερα δίπλωμα οδήγησης και δίπλωμα σκάφους. Σκάφος δεν είχαν! Και ούτε θ΄ αποκτούσαν. Αλλά ήταν ένας συγγενής τους στην επιτροπή. Ότι παίρνεις στη ζωή καλό είναι σκέφτηκαν και. Δώστου λάδι!

Οι γονείς τους; Ούτε ζάπλουτοι, ούτε φτωχοί. Στην κατηγορία -Έλληνας γονιός-. Άρα, όλοι Ωνάσηδες για τα παιδιά τους! Κουτσά στραβά λοιπόν τελείωσαν το σχολείο. Ο Δημήτρης μπήκε σε ένα Αμερικάνικο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα και ο Πραξιτέλης αποφάσισε να δώσει εξετάσεις σε μια δημόσια σχολή, όχι Πανεπιστημιακή. «Χρειάζεται και λίγο σπρωξιματάκι» το έθεσε στον Δημήτρη. Και ως δια μαγείας βρέθηκε θεία της θείας που έμενε στην ίδια πολυκατοικία με τον θείο της ανιψιάς. Έκτοτε σ΄όλη τη ζωή θ΄ακολουθούσε την ίδια οδό. Ο θείος του θείου.

Ο Δημήτρης από την άλλη, μόλις μπήκε σε ξένο σύστημα, θαρρείς και άνθισε! Μέχρι που του φαινόταν μέτρια η μόρφωση στην Ελλάδα και το δεύτερο χρόνο έστει λε τα χαρτιά του σε Πανεπιστήμιο της Αμερικής (ένα από τα καλύτερα στον κλάδο του) και τον δέχτηκαν. Έμεινε 4 χρόνια στην Αμερική. Μοναξιά απέραντη, διάβασμα απέραντο, προσαρμογή δύσκολη. Έκλαψε με Καζαντζίδη, έφαγε το χιόνι με το κουτάλι , σιχτίρισε όταν οι Αμερικάνες γκόμενες του ζήταγαν οπωσδήποτε τσιγαριλίκι για να προχωρήσουν στο παρασύνθημα, μελαγχόλησε στη μόνιμη ερώτηση των Αμερικάνων «που ακριβώς βρίσκεται η Ελλάδα;». Άλλος πλανήτης η Αμερική! Και μιλάμε για τη δεκαετία του 70! Και μιλάμε για αμερικάνικη επαρχία του κερατά!

Κι ενώ ο Δημήτρης σπούδαζε και πάλευε, ο Πραξιτέλης είχε ήδη τελειώσει και δούλευε στο Δημόσιο. Δούλευε και γκρίνιαζε. Γκρίνια! Μίρλα! Ή μάλλον, υποτίθεται ότι δούλευε, σίγουρα γκρίνιαζε και μονίμως μέτραγε! Τι μέτραγε; Από τη πρώτη μέρα που μπήκε στο δημόσιο, τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη υπολόγιζε ή πόσα επιδόματα δικαιούνταν ή ποιος ήταν ο νέος υπουργός και μήπως τον γνώριζε κάποιος . Θαρρείς ξόδευε τη ζωή για να βρει διασύνδεση να περάσει τη ζωή.Και όσα και να κατάφερνε τίποτα δεν τον έκανε χαρούμενο. Ήταν σε μόνιμη επιφυλακή και μουρτζουφλοσύνη. Ένα «Ας Τα Λέμε καλά!» πάντα σαν απάντηση στο «τι κάνεις;».

Στην αρχή ο Δημήτρης τον πόναγε και του πρότεινε δουλειές και λύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Μέχρι που κατάλαβε ότι η μίρλα και ο «δημόσιος» πάνε πακέτο! Eίναι ίσως το προσωπείο για να κάνεις καλά τη δουλίτσα σου. Και στην έννοια δουλίτσα συμπεριλαμβάνονταν και «τα τυχερά ». Για τα οποία ο Πραξιτέλης δεν έδινε παραπάνω πληροφορίες.

Πάντως απ όσο καταλάβαινε ο Δημήτρης το φιλαράκι του είχε γίνει γκουρού στο είδος. Γιατί ενώ δεν ξόδευε, πέρναγε μια χαρά. Το -δε ξόδευε- ήταν ένα άλλο χαρακτηριστικό. Μάλλον και σ΄αυτό ν τον τομέα είχε μάθει στο σύστημα --ο γνωστός του γνωστού-. «Είναι να μη μάθει ο άνθρωπος στο τζάμπα!» τον κορόιδευε ο Δημήτρης. «Μα ένα κουτί σοκολατάκια δεν έχω δει από τα χέρια σου!». Ψέματα. Ο Πραξιτέλης πάντα έφερνε τα Χριστούγεννα καλάθι με ποτά στο φίλο του. Κάποιος τα είχε φέρει στη υπηρεσία του. Όλα η υπηρεσία! Τον πρόδωσε η κάρτα που βρήκε μέσα ο φίλος του ο Δημήτρης αλλά προσποιήθηκε ότι δεν την είδε. Είπαμε.Είναι να μη μάθει ο άνθρωπος στο τζάμπα!

Πάμε όμως στην ζωή του Δημήτρη μετά την επιστροφή από Αμερική. Δυο ξένες γλώσσες και Αμερικάνικο πτυχίο, ήταν στις αρχές του 80 προσόντα γερά. Έπιασε δουλειά σε μια μεγάλη εταιρεία και άρχισε την εκπαίδευση στην οικογενειοκρατία. Όσο διαπλοκή χωράει στο ελληνικό δημόσιο, τόση χωράει και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα με όλα σχεδόν τα μέλη της οικογένειας, άχρηστα και μη, σε διευθυντικές θέσεις.Ο άνδρας της κόρης του αφεντικού, η γκόμεν α του αφεντικού, η ανιψιά της γυναίκας του αφεντικού κ.λ.π. Μετά είχε τον ανταγωνισμό και τις τρικλοποδιές των παλιών στελεχών των «σπουδαγμένων στο πεζοδρόμιο» που ένιωθαν να τρέμει η θέση τους μόλις άκουγαν σπουδές με πτυχία και τέλος είχε την προσαρμογή σε μια ελληνική πραγματικότητα που πολύ διέφερε απ αυτά που είχε διδαχθεί.

Είχε όμως πείσμα και διάθεση. Όρμησε κατά πάνω, θαρρείς γράπωσε τη ζωή και την έσφιγγε. Πέρασε από θέσεις και θέσεις. Άλλες τον έβγαζαν παραπάνω κι άλλες τον οδηγούσαν στην ανεργία. (Αχ οι πολυτέλειες του Πραξιτέλη «Στο δημόσιο αγόρι μου δε σε κουνάει κανείς!»). Κάποτε τόλμησε και μια δική του δουλειά. Χάζευε το όνομα της επιχείρησής του στη ταμπέλα. Απέκτησε προσωπικό. Έτρεχε πίσω από ημερομηνίες επιταγών. Έφαγε φέσια με το κουτάλι. Κρεμάστηκε από στόματα τραπεζιτών. Ίδρωσε. Αγχώθηκε. Μπήκε εν ολίγοις στα γρανάζια, ενός εχθρικού τις περισσότερες φορές συστήματος, το οποίο όμως ενίσχυε με τον ιδρώτα και τους κόπους του, εν αντιθέσει προς το φίλο του που απολάμβανε πάντα το κράτος σύμμαχο και τα συνδικαλιστικά «κανακέματα» σε ότι γούσταρε.

Εκεί γύρω στα 49 πέρασε και το μεγαλύτερο καζίκι της ζωής του. Πριν τα γαμ*μένα διόδια των σημαδιακών 50 κινδύνευσε να χάσει όλη την περιουσία που είχε αποκτήσει από μια λάθος επιχειρηματική κίνηση.Τότε συναντήθηκε με τον παλιόφιλο Πραξιτέλη. Ο οποίος στο μεταξύ είχε παντρευτεί αεροσυνοδό της Ολυμπιακής, τη Μαίρη. «Τι νέα ρε Πραξιτέλη ; », «Ας τα λέμε καλά» είπε και ξεφύσηξε λες και έπεσαν έξω τα καράβια του.Αιώνιος Πραξιτέλης! «Η Μαίρη βγήκε στη σύνταξη, γιατί μ΄αυτούς ποτέ δε ξέρεις! 250.000 η Μαίρη εφ άπαξ. Και σύνταξη 2000 κάθε μήνα. Όσο για μένα κάνω μια τελευταία προσπάθεια να διεκδικήσω μια θέση στο εξωτερικό, που αν την πάρω φιλαράκο θα ξενοιάσω άπαξ δια παντός. Μήπως γνωρίζεις τον Υπουργό;» Τα γνωστά! Και τα ακόμα πιο γνωστά.

Ο Πραξιτέλης πήρε τη θέση και μαζί έβγαλε τζιπ, δυο μισθούς, έναν να τον περιμένει στη πατρίδα και έναν γιατί ταλαιπωριόταν στα ξένα. Όταν γύρισε τον ρώτησε ο Δημήτρης «Και τι έκανες ρε πού*τη όλη μέρα; Tι ήταν η θέση σου ;», «Μπορώ να σου πω ακόμα και πώς πηδάει το μυρμήγκι!» απάντησε στο σαστισμένο φίλο του «Πώς πηδάει το μυρμήγκι; Τι εννοείς ρε μαλ*κα; », «Είχα μια τηλεόραση στην υπηρεσία και έβλεπα National Geographic. Mαλ*κα, είναι απίστευτο πώς πηδάει το μυρμήγκι!»..

Οι δυο φίλοι Δημήτρης και Πραξιτέλης κάποτε έφτασαν στα 50 τους χρόνια. Ο Πραξιτέλης ξένοιασε! Πήρε τη σύνταξή του και δήλωσε «ήρθε η ώρα να ζήσω».2600 ευρώ μηνιαίως συν 2000 ευρώ της συζύγου. Και με τα εφάπαξ έχει εξασφαλίσει και τις σπουδές του παιδιού του και όλα τα καλούδια.Χώρια τα «τυχερά». Ο Δημήτρης αντιθέτως ανοίγεται σε ένα ακόμα ταξίδι ανασφάλειας. Απόλυτης! Και δεν τον βοηθάει και η ηλικία πια! «Μια ζωή σ αν 10 ζωές την έζησα» είπε μια μέρα τσουγκρίζοντας ποτήρια με τον Πραξιτέλη που ξεφύσαγε (αιωνίως.).

Ο Δημήτρης ρουφάει την οικονομική κρίση πια με το κουτάλι. Ταλαντεύεται αν πρέπει να διαθέσει χρήματα για τα παιδιά του ή να τα κρατήσει γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Κατάσταση δύσκολη με αντιμέτωπο ένα κράτος αιώνιο εχθρό. Ο τίτλος του «αιμοδότη» μόνιμος πια στο κούτελο, μαζί και του -μαλ*κα-! Ούτε μια μέρα δεν αξιώθηκε χωρίς το χέρι του νταβατζή -κράτους απλωμένο στη τσέπη του.Κάθε του κίνηση, μια έμμεση χρηματοδότηση σε τρύπες μαύρες. Αγώνας χωρίς «τυχερά»! Και η σύνταξη, μια υπόθεση χέσε ψηλά κι αγνάντευε.Ενώ ο Πραξιτέλους ότι «δικαιούταν» το ρούφηξε κι ας ξεφύσαγε! Είναι να μη μάθεις στο «δικαιούμαι».

Δυο φίλοι. Ο Πραξιτέλης και ο Δημήτρης. Άσπρισαν τα μαλλιά τους, φόρεσαν γυαλιά πρεσβυωπίας, έκαναν οικογένειες και οι δυο ... Γέλασαν, έκλαψαν, ερωτεύτηκαν, προδόθηκαν, διαιώνισαν. Όλα τα ανθρώπινα! Μόνο που ο Πραξιτέλης σε κάτι υπερτέρησε. Έμαθε πώς πηδάει το μυρμήγκι. Ενώ ο Δημήτρης πώς πηδιέται ο άνθρωπος.

Υ.Γ. 1: Ο Πραξιτέλης μετά τη σύνταξη πάσχει από κατάθλιψη!


Υ.Γ. 2: Μια σκέψη, έτσι για εκδίκηση. Μετρώντας τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη καμιά φορά χάνεις τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη.
Εκπαιδευόμενος στο «τι δικαιούσαι» καμιά φορά χάνεις το μόνο που πραγματικά δικαιούσαι. Και τέλος. Αν περάσεις τη ζωή μετρώντας τα χρόνια μέχρι τη σύνταξη και υπολογίζοντας τι δικαιούσαι από το κράτος, ξεχνάς άπαξ δια παντός ότι ο μόνος πραγματικός «εργοδότης» που οφείλεις να λογοδοτήσεις, είναι η ζωή και όχι το κράτος."

Δικό μου σχόλιο:

Πραξιτέληδες -πεθαμένοι εκ γενετής- υπάρχουν παντού...

Γκρινιάζουν αλλά, όλο κάτι συμβαίνει και δεν μάχονται, δεν απεργούν, τίποτε... Τα κέρδη από τους αγώνες των άλλων όμως τα καρπώνονται πρώτοι... Αλλά και πάλι δεν ξέρουν να ζουν.

Φάμπρικες...

Ο φίλος Κώστας από Κίνα, ξαναχτυπά...

Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο διοικητικό συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε... Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού – 15.000 παγκοσμίως.

Ο κάθε αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο πρόεδρός μας δεν μιλούσε.
Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος.
Όταν τελειώσαμε, ξαφνικά ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί, και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, τον θυμάμαι λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαράγω όσο πιο σωστά μπορώ, γιατί οι αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.

-Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα τού εργοστασίου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών, που πάει στο σπίτι που χρωστάει, και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε, και, αν και λίγα, του είναι αρκετά.
Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλεία του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παιδιά του..., τι θα πει στην γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπειά του.
Και αν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλειά, θα χάσει το σπίτι του και ίσως την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων.

ΑΛΛΑ την ιδία στιγμή έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες του και εάν δεν κάνω κάτι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις.
Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $135 000 000.

Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο
Ελάττωση του μισθού μου - 75%
Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50%
Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40%
ΚΤΛ
Καμία απόλυση.
Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα.

Σηκώθηκε και έφυγε, και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο -Κρίμα που θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδία.


Περάσαμε τη θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση.
Α, ναι! Είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ ' αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του.
Το 1992 στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότησή του -και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο, αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες - τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε. Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:

-Ακούστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα . Ήμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία.

Και κάνεις μα κάνεις ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ένας απελπισμένος άνθρωπος . Η πιθανότητα να ΕΚΑΙΓΑΝ το εργοστάσιο ήταν μεγάλη.
Ενώ εσείς που ήσασταν διπλά μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα, δε θα καίγατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι τού συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.
Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα..., και εργοστάσια καίει.»


Γιατί το έγραψα;
Βλέπω όλους τους "ειδικούς" να βγαίνουν σε τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν
για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ),
ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ)


Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνοιας και λογικής σκέψης το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν.

Νομίζουν ότι η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ άλλη μια ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό;) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.
Λοιπόν νάνοι της νοημοσύνης έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε π΄ψς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεφτόμενοι.
Έτσι δε θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε όταν …όμορφα «εργοστάσια» αρχίζουν να καίγονται όμορφα. ΠΑΝΤΟΥ.

Αναδουλειές... (επίκαιρο)

Η Νικούλα το έστειλε, πολύ έξυπνο....

Πώς απαντούν οι επαγγελματίες, σε περίοδο αναδουλειάς, στην
ερώτηση "πώς πάει η δουλειά?"

Φούρναρης : ψίχουλα
Μανάβης: κολοκύθια
Αγρότης: ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι
Ανθοπώλης: μαρασμός
Υφασματέμπορος: πανί με πανί
Ψαράς: ούτε λέπι
Φαρμακοποιός: με το σταγονόμετρο
Ηλεκτρολόγος: δεν βλέπω φως
Υδραυλικός: μούφα η δουλειά
Mηχανικός αυτοκινήτων: στο ρελαντί
Εμπορος χαλιών: Χάλια
Κομμωτής: τρίχες
Ψιλικατζής: ψιλοπράγματα
Νεκροθάφτης: ψόφια πράγματα
Tυπογράφος: ούτε φύλλο
Ο απέναντι νεκροθάφτης: μεγάλη νέκρα
Βοθρατζής: Σκατά
Ναυτικός: πιάσαμε πάτο
Στρατιωτικός: βήμα σημειωτόν
Τσατσά: πουτσες
Πόρνη: αραχνιάσαμε
Χρηματιστης: δεκάρα τσακιστή
και...
Πρωθυπουργός: Παραλάβαμε χάος!!! χα χα χα

και

Τάσος--> Courier: Δεν το πάμε το... γράμμα!!

Κείμενο συμπολίτη μας (Zoumpas Chris) σε σελίδα του FB

Παιδιά διαβάζω κάποιες κουβέντες στα forum και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι εξυπηρετεί η βία...πιθανόν όλοι στο μικρόκοσμό μας (φίλους κτλ.) έχουμε ομοϊδεάτες μας,αλλά δεν σημαίνει ότι όλος ο κόσμος κινείται γύρω από εμάς. Απο την άλλη, η "αγωνιστική κίνηση" του καψίματος της Marfin και ο θάνατος των ανθρώπων, που έκαναν κάποιοι έχουν αποκλείσει και αποθαρρύνει μεγάλο τμήμα κόσμου (συνταξιούχους ή άτομα με κινητικά προβλήματα κτλ), που πραγματικά πλήττονται από τα μέτρα να μην θέλουν να κατέβουν ή να φοβούνται να κατέβουν. Εσύ μπορείς να τρέξεις αλλά έχεις σκεφτεί ποτέ αν αποκλείεις ένα γέροντα ή ένα άνθρωπο με κινητικά προβλήματα από την πορεία? Μάλλον όχι. Και αυτο δεν είναι φασισμός; Δηλ. η πορεία ειναι μόνο για την Άρεια φυλή και αυτούς που μπορούν να χτυπηθούν και να χτυπήσουν (το πολύ 800 άτομα); Ένα άλλο πράγμα που με ενοχλεί είναι ότι τελικά ορισμένοι αστυνομικοί είναι περισσότερο μορφωμένοι από αντιεξουσιαστές, οι οποίοι έχουν καταλήξει γραφικότεροι των χούλιγκαν. Και τελικά ποιά εικόνα είναι πιο εξευτελιστική για την αντίσταση; Η εικόνα με τους νεκρούς (που στέρησε τις πραγματικές εικόνες της πορείας από τα πρωτοσέλιδα), ή αν δεν είχε γίνει αυτο το συμβάν που θα είχε εικόνες από την μεγαλύτερη πορεία μετά την Χούντα, και θα έτρεμε και η Ευρώπη και το Δ.Ν.Τ. για τις επενδύσεις του και ίσως να σκεφτονταν την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, και να πιέζαν τους πολιτικούς να τιμωρήσουν κάποιους σε βάθος χρόνου (το Δ.Ν.Τ. έχει τον τρόπο του να επεμβαίνει και στη νομοθεσία με έμμεσες πιέσεις). Πρέπει όλοι να σκεφτούμε με το μυαλό του εχθρού και να δούμε μέσα από τα μάτια του, να καταλάβουμε τους φόβους του και να δράσουμε ανάλογα. Αν δεν υπήρχαν νεκροί δεν θα έβγαινε ο Παπανδρέου Jr. να πεί αυτά που έλεγε, δεν θα είχε τίποτα να πεί... Μήπως έχετε την εντύπωση ότι δεν γνωρίζουν ποιοί είναι;Εξυπηρετούν τους σκοπούς τους και όσο εξυπηρετούν παραμένουν ασύλληπτοι.
Σε αυτή την εποχή είσαι μόνος,αλλά οχι ΑΟΡΑΤΟΣ για αυτούς που θέλουν να
σε βρούν...Ο μόνος τρόπος ειναι αντίσταση. Τι θα κάνουν, θα μας
συλλάβουν όλους; Μας χωράνε οι φυλακές, τα δικαστήρια; ΟΧΙ!!! Μήπως
έχουμε να χωρίσουμε κάτι από αυτούς που παίρνουν 700 και 800 ευρώ για να
γίνουν σάκοι του μποξ;
Αν είσαι αριστεριστής και ανθρωπιστής, δεν καίς ούτε τον εργαζόμενο στην
τράπεζα, ούτε τον εργαζόμενο των 700€. Αν νιώθεις οτι μισείς κάποιον,
περίμενε μέχρι να πας στην κηδεία του...τότε θα καταλάβεις τι μάταιο
τρόπο διάλεξες.Τα γεγονότα των ημερών απαιτούν από όλους μας ωριμότερη σκέψη...
Υπάρχουν Αναρχικοί και Αστυνομικοί, υπάρχουν ψυχασθενείς και μπάτσοι...
Όσο χτυπάμε ένα καρφί, το σφηνώνουμε στον τοίχο, δεν το βγάζουμε από αυτόν.
Και όσο χτυπάμε κάποιον αισθάνεται ότι αδικείται και σφίγγει τα δόντια, γίνεται δυνατότερος.Οφείλουμε να σκεφτόμαστε και να μην αφήσουμε την οργή να μας διαλύσει κάθε ίχνος λογικής. Να νιώθετε καταραμένοι αλλά και τυχεροί που η γενιά μας καλείται να βάλει ένα τέλος σε 30 χρόνια αδιαφορίας για το μέλλον. Αυτό το δέχομαι...ΟΧΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ χωρίς εξηγήσεις και σκύψε το κεφάλι έτσι απλά...
Υπάρχει και μια ταινία να δούμε ορισμένοι για να καταλάβουμε
ότι είναι καλό που και πού να σταματάμε και να σκεφτομαστε ποιοί είμαστε
και ποιός ήταν ο σκοπός μας αρχικά...

Γεώργιος Σουρής - Ελλάδα (σήμερα)

(Ο φίλος Κώστας από την μακρινή Κίνα το έστειλε αυτό...)

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

*******

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

*******

Όλα σ'αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

*******

Ο Έλληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.

*******

Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

*******

Γι' αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!

*******

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.

*******

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που'χει
στο'να λουστρίνι, στ'αλλο τσαρούχι.

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ 1826 - ΕΛΛΑΔΑ σήμερα...

Με αφορμή την 184^η επέτειο μνήμης της Εξόδου της Ηρωικής Φρουράς του Μεσολογγίου προς την Ελευθερία.

Έχοντας την ευκαιρία

να ζήσω από κοντά τα μέρη όπου έζησαν και πολέμησαν οι πρόγονοί μας, να σκαρφαλώσω μικρός τα κανόνια και τον Φράχτη (έστω τη σημερινή του απομίμηση) και να παίξω με τις μπάλες τους…

να περπατήσω πολλές φορές στον Κήπο των Ηρώων και να περιδιαβώ τα ήρεμα νερά της Λίμνης που περιβάλλει το Μεσολόγγι, να ζήσω εσπερινούς στη Φοινικιά - εκεί που οδηγούσε ο απογευματινός περίπατος τον Λόρδο Βύρωνα…

να νοιώσω την επιβλητικότητα του τόπου, την υγρασία, τα νερά, το ηλιοβασίλεμα, την κάψα του ήλιου μες την απόλυτη σιγή του μεσημεριού…

να στοχαστώ την πείνα και την ανέχεια, μάχες τρομερές σώμα με σώμα, ανατινάξεις, λαγούμια και φωνές πνιγμένες στο αίμα πάνω στην φοβερή Ντάπια «Τερίμπιλε» που δεσπόζει το κανόνι του Φραγκλίνου….

να δω το συγκρότημα σπιτιών του Καψάλη –το ανατολικό μέρος από τα Καψαλέϊκα σώζεται ακόμα- και το σπίτι που έμενε ο Λόρδος Βύρωνας ακριβώς στη μεσοτοιχία, το πρώτο τυπογραφείο που ίδρυσε ο Ελβετός Ιάκωβος Μάγερ και πολλά άλλα…

Αναρωτιόμουν πάντα τί νόημα έχουν όλα αυτά για εμάς σήμερα.

Γιατί με έπιανε ένα σφίξιμο στην καρδιά όταν περιδιάβαινα αυτά τα μέρη, γιατί έκλαιγα όταν έβλεπα τους τάφους και τα μνημεία στον Κήπο των Ηρώων, γιατί τόσοι ξένοι επέλεξαν να ζήσουν και να πεθάνουν μαζί με τους Έλληνες σε εκείνη τη μικρή λουρίδα γης που κυριεύονταν από τη θάλασσα;

Γιατί ντόπιοι αγράμματοι ψαράδες αν τους ρωτήσεις σήμερα για τον Βύρωνα θα σου πούν «ένας γενναίος άνδρας που ήρθε να πεθάνει για την Ελλάδα επειδή αγαπούσε την ελευθερία»;

Γιατί ο Μάγερ στο τελευταίο φύλλο των Μεσολογγίτικων Χρονικών λίγες μέρες πριν την έξοδο μακαρίζει εαυτόν και την οικογένειά του λέγοντας ότι θα εξαγνιστεί χύνοντας το αίμα του πλάι στους απογόνους του Ηρακλή και του Αχιλλέα;

Και τέλος, γιατί παιδιά, νιοί και γέροντες/γερόντισσες απήγγειλαν και τραγουδούσαν κλαίγοντας, όρθιοι, ολόκληρο το μελοποιημένο ποίημα του Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» όταν το παρουσίασε ο Μαρκόπουλος στην κεντρική πλατεία του Μεσολογγιού πριν μερικά χρόνια;

Πολλά τα ερωτήματα και οι σκέψεις…

Συνήθως ο χρόνος που μεσολαβεί, τα βιβλία της Ιστορίας και τα πομπώδη λόγια μάς αποπροσανατολίζουν. Αμβλύνουν θύμησες, ηρωοποιούν καταστάσεις, εξιδανικεύουν την καθημερινότητα και καταλήγουν σε πανηγυρικούς που λίγο συγκινούν σήμερα τους νέους.

Δεν ήταν άνθρωποι εκείνοι που έζησαν και πολέμησαν στο Μεσολόγγι;

Δεν είχαν καθημερινά προβλήματα, έρωτες, πάθη, μίση, ίντριγκες, γάμους, λύπες, χαρές, κοινωνικές ανισότητες;

Δεν πείνασαν; Δεν λιγοψύχησαν, δεν σκέφτηκαν να φύγουν να γλιτώσουν όσο ήταν ακόμη νωρίς;

Και βέβαια… όλα αυτά και ακόμη περισσότερα…

Όμως, όπως ακριβώς οι πρόγονοί τους –χιλιάδες χρόνια πριν- προτίμησαν να υπερασπίσουν τις ιδέες τους, τη γη τους, την ελεύθερη βούληση, τον πολιτισμό τους απέναντι στην απειλή των Περσών, έτσι και τούτοι ένοιωσαν ότι η ελευθερία και η αυτοδιάθεση ήταν πολύ ανώτερα αγαθά από όλα όσα τους πρόσφεραν οι αντίπαλοι για να φύγουν.

Δεν αποφάσισαν να γίνουν ήρωες για να τους μελετά η ιστορία. Η ψυχή και οι ιδέες τους, η ελευθερία βούλησης ήταν αυτή που τους κινούσε. Κι όταν πια η σάρκα δεν άντεχε άλλο, αυτά τους έτρεφαν και τους κρατούσαν υπερασπιστές των χαρακωμάτων. Μεσολογγίτες, Σουλιώτες, Επτανήσιοι, ελληνόφωνοι αρβανίτες, ψαράδες, γεωργοί, τυχοδιώκτες, νησιώτες, ξένοι (ευρωπαίοι – σκανδιναβοί - αμερικάνοι) ανένταχτοι, ρομαντικοί κι επαναστάτες, ενάντια στην κυριάρχη πολιτική των ευρωπαϊκών κυβερνήσεών τους… Όλοι αυτοί υπεράσπιζαν τις ιδέες τους και τα ιδανικά τους.

Η έξοδος δεν ήταν απλά μια φυγή. Ήταν μια απόφαση ζωής και στήριξης των ιδανικών αυτών. Τα ιδανικά δεν έχουνε πατρίδες, δεν φυλακίζονται σ’ ένα τόπο. Αποφάσισαν να εξέλθουν του τόπου εκείνου μαζί με τις αρχές και τις αξίες τους και να τις κουβαλήσουν όπου κι αν πήγαιναν.

Δεν βγήκαν με σκοπό να γίνουν ολοκαύτωμα. Βγήκαν συντεταγμένα σε τρία σώματα, από τις τρεις μεγάλες ντάπιες και θέρισαν τον εχθρό σχίζοντας δρόμο με τα σπαθιά όπως λέει και ο ποιητής, μέσα από το βάλτο. Να ζήσουν ελεύθεροι, έτσι ή αλλιώς, ζωντανοί ή νεκροί. Το ένα -δε- σώμα δύναμης 1500 μαχητών (ανδρών-γυναικών), υπό τον Μακρή, πέρασε σχεδόν αλώβητο μέσα από σύνταγμα του Αιγυπτιακού στρατού.

Κι αν σήμερα είμαστε περήφανοι που ζούμε σ’ αυτόν τον τόπο, δεν είμαστε περήφανοι έτσι γενικά και αόριστα που είμαστε Έλληνες. Δεν μας πρέπουν κενά μηνύματα εθνικοφροσύνης.

Είμαστε περήφανοι που μπορούμε να κατανοήσουμε τα ιδανικά και τις αρχές που υπεράσπισαν με τη ζωή τους εκείνοι που έζησαν σ’ αυτόν τον τόπο πριν από εμάς και που ενέπνευσαν ανθρώπους ελεύθερους και ανεξάρτητους από όλο τον κόσμο να’ ρθούν και να τα υπερασπιστούν μαζί μας.

«Κάθε ελεύθερος άνθρωπος είναι δημότης Μεσολογγίου» καλοσωρίζει μια επιγραφή τους επισκέπτες στην κεντρική Πύλη της Πόλης.

Εύχομαι, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε οι αρχές της ελευθερίας, αξιοπρέπειας, ελεύθερης βούλησης και αυτοδιάθεσης να είναι σύμμαχοί σας στη ζωή που χαράζετε μπροστά σας. Έτσι θα τιμάτε με τον καλύτερο τρόπο όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για την πατρίδα.

Κλείνω με τα λόγια του ποιητή:

«Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά

κι ελεύθεροι να ζήσουν

εκείθε με τους αδελφούς

εδώθε με το Χάρο»

Έξοδος (Διονύσιος Σολωμός – Γιάννης Μαρκόπουλος)