Παρόν Vs. Παρελθόν...

Για τους παρατηρητικούς, δε χρειάζεται να αναφέρω ότι τον τελευταίο καιρό έχω μειώσει αισθητά τον ιντερνετικό μου χρόνο (και το facebook, βεβαίως-βεβαίως!!). Και ναι, νοιώθω καλά (o.k.!!), δεν μου λείπει η ενημέρωση!!

Παρ' όλα αυτά, είναι τόσα πολλά τα παλιά που δεν προλαβαίνω/ουμε πια να ασχοληθούμε...

...Τα περιοδικά, τα κόμικ, η μουσική, τα άλμπουμ και η ταξινόμηση όλων αυτών, ένα βιβλίο, οι ξεκάρφωτες συναυλίες που τρέχαμε και που σήμερα συνειδητοποιούμε ότι ήταν σημαντικές, μοναδικές στιγμές (και περήφανα μπορούμε να αναφέρουμε ότι είμασταν μέρος των γεγονότων), γενικά που είμαστε "μέσα στα πράγματα" - όλα αυτά που μαθαίναμε και ο κόσμος που βλέπαμε ήταν απείρως περισσότερα και ουσιαστικά την εποχή "του σκότους".

Και κυρίως η πληροφόρηση για ένα θέμα, μια ταινία, ένα μουσικό κομμάτι, έναν δημιουργό, μια δουλειά του... Θέλω να πω πως αυτό που μαθαίναμε ήταν πιο σφαιρικό, πιο ολοκληρωμένο... Μέσα από ένα funzine, ένα κόμικ, έναν δίσκο εντρυφούσαμε σε μια δουλειά, έναν κόσμο. Με την άνεσή μας, να το ξεφυλλίσουμε, να το γευτούμε και κυρίως να το εμπεδώσουμε ανα-μελετώντας το όσο θέλαμε. Να σημειώσουμε στο τετράδιο μας τα σημαντικά για να θυμηθούμε να τα ψάξουμε λίγο περισσότερο, να τρέξουμε να τα βρούμε...

Να μοιραστούμε το υλικό μας με έναν φίλο, να ανταλλάξουμε τις συλλογές μας, να τα συζητήσουμε στην Πλατεία, στο 'Τσαφ", στου Στρέφη, στα θερινά τα σινεμά με τα αφιερώματα σε ταινίες των δημιουργών και όπου αλλού μας έβγαζε. Σε "ξεκάρφωτα" happening και συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, που τελευταία στιγμή πηγαίναμε με όποιο μέσο βρίσκαμε...

Και βέβαια, να κοινωνήσουμε μια πληροφορία, γιατί είμασταν μέρος μιας αλυσίδας της πληροφόρησης και το χρέος σημαντικό για να μην σπάσει...

Δε συμπεριλαμβάνω στα ανωτέρω τα μαθήματα, τις πορείες, συνελεύσεις, τριήμερα ζυμώσεων, συζητήσεων, εκδόσεις απόψεων, μανιφέστων κ.λπ.

Σήμερα, τα καταγράφουμε αυτά που κάνουμε για να μην ξεχάσουμε πού πήγαμε!! Τα φωτογραφίζουμε, τα "ανεβάζουμε" και κάνουμε "attend" στα happenings στο Face, γιατί αλλιώς δεν λέει... Πιο πολύ χρόνο χάνουμε να σκεφτούμε πού βρήκαμε εκείνο το ενδιαφέρον που διαβάσαμε, τη φωτογραφία που μας άρεσε, το τραγούδι που μας "κίνησε" παρά να απολαύσουμε το ίδιο... Ακούμε τα πρώτα δευτερόλεπτα στο Youtube και κάνουμε "like" και κοινοποίηση να μην το χάσουν οι φίλοι μας, γιατί το υπόλοιπο αργεί να κατέβει, "κολλάει"... Ξέρουμε ένα κομμάτι, αλλά ούτε από πού είναι, ποιο άλμπουμ, την ιστορία του γκρουπ, κ. ά. (των fans εξαιρουμένων).

Βρίσκω εικόνες, κείμενα, τραγούδια τυχαία πια -το ένα link με πάει στο άλλο- και πρέπει μάλλον να το σημειώνω εκείνη τη στιγμή, ή να κατεβάσω το κείμενο ή τη φωτογραφία για να την κοινοποιήσω αργότερα σε κάποιο άλμπουμ μου, γιατί αλλιώς μπορεί να ψάχνω ιστοσελίδες και "ιστορικό" για να το ξαναβρώ...

Να τα ανεβάσω στο Face με ένα απλό link, να τα σημειώσω και αργότερα να κάνω ένα πιο "γεμάτο σχόλιο" στο blog; Θα το θυμηθώ; Να τα "σύγχρονα" διλήμματά μου...

Φτάσαμε πια σε αυτό που παιδαγωγικά μαθαίναμε στα Πανεπιστήμια ότι ουσιαστική δεν θα είναι η γνώση καθεαυτή, αλλά η δεξιότητα να την βρεις, να την αξιολογήσεις και να την ταξινομήσεις!!

Δεν ξέρω, προσωπικές σκέψεις είναι, ο πρώτος πληθυντικός αναφέρεται μόνο σε μένα -απλά είναι δύσκολο τώρα που το βλέπω να αλλάξω όλο το κείμενο, συγχωρήστε με - μπορεί να μην συμβαίνει στους άλλους, ίσως τα "New Year's Resolutions" να επέδρασαν πάνω μου...

Καλή Χρονιά σε όλους, νοιώθω την έχουμε ανάγκη...